Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen
(1611)–Adolphus Venator–
AuteursrechtvrijDe vierthiende verthooningh.Tectander, Volckert ende Hoevert.
[Tectander.]
Gelovet sy de Heer van zyne goedicheydt,
Bewesen over my, zijn goedertierentheyt
En can niet zijn volseyt // nu noch tot ghenen tyden.
Hy maeckt de zijn bedroeft, en doetse weer verblyden:
Somwijl doet hyse lyden // en gheeftse weer voorspoet:
Hy slaet haer en gheneest; als hy my proeven doet,
Want onder zijn behoet // altijdt ick geerne leefde.
T' is al een tijdt gheleen, dat my mijn cracht begheefde,
Mijn leeden al beseefde // der gheesten flauwicheyt;
Dies warens' uyt-ghestreckt, in 't siecke bedd' gheleyt:
Daer worden veel gheseyt // sy souden niet meer luchtich,
Haer roeren nae ghewoont: maer waren al beduchtich,
Dat haer de ziele vluchtich // sou laten onbeweechd,
Om vry te styghen weer, van daer sy neder steechd,
En t' lichaem soo gheleechd // men legghen soud' in d' aerde:
Maer t' heeft noch niet beliefd' den Schepper hooch van waerde;
Die my noch hier toe spaerde // dat ick zijn Volck en Kerck,
Gebracht ter halver weech // voorts leyden sou ter perck
Van zijnder woorden merck // en suyverheyt van Leere:
| |
[Folio 32r]
| |
T' schijn-heylighe ghebroet, dat heeft daer van een keere,
En saghen niet soo seere // dan dat ick waer gherust:
Maer wat sal ick u doen? O Heer! vermeert mijn lust,
Can ick u met mijn rust // verghelden dees weldade?
Zoo sal ick rusten niet, by Son, Maen vroech noch spade:
Maer sal door u ghenade // vervolghen dit ghespuys,
Dees stryders uwes Woorts, in Kerck, op straet/ in huys,
Tot dat sy zijn confuys // verstroyt en uyt den Lande:
Ick sal haer schromen niet, al liet ick daer te pande
Mijn leven door de hande // van nydichlijck bedroch;
Ghy hebt altijdt u Volck bewaert, soo doet ghy noch.
My sal het suyver soch, uyt uwe Leer ghesoghen,
Voor alle wapens zijn; sy comen met haer loghen,
Ick sal haer onder d' ooghen // wel onberimpelt sien:
Sy doen nae haer vermoghen, voorwaer ick vreeser gien:
Ist Heer dat ick verdien // dat haer bedrieghery,
Mijn leven (nu op 't best) sal helpen aen d' een sy.
Ick sal het laten bly // van gantscher hert en sin:
Want ghy 't my nu weer gheeft, ick reecken 't voor ghewin,
Dat ick daer tusschen leef; soud' icker niet aenhanghen
Eens? t' ghene dat tweemael van u nu is ontfanghen? Ga naar margenoot+
Maer wie comt hier ter ganghen // het zijn mijn Vrienden bey.
Volckert.
Wy sien ter goeder tijt, u nemen een vermey,
Tectander veel gheschrey // blijft hier door achter weghen,
By menich vroom persoon.
Hoevert.
Veel droefheyts heeft vercreghen,
En blijft daer door verleghen // oock menich snoo persoon.
Tectander.
Hoe hebben zijt ghemaeckt? en stondt haer saeck niet schoon?
Terwijl haer op de thoon // van niemant is ghetreden?
Volckert.
Sy maeckten 't nae haer sin in 't Classi nu lest-leden,
Al die haer teghen streden // die ginghet daer niet wel,
Een isser afgheset, wy creghen beyd' uytstel,
Met ons noch een ghesel // den tijt lanck van drie weecken,
Wy comen nu weerom: want sy zijn haest verstreecken,
Om in het nieuwe Clas, weer op een nieu te spreken,
Nu moeter zijn ghekeecken // wat daer al is te doen.
Tectander.
Wy sullen wellecoom, daer zijn als oude schoen,
Dien m' aen een syde doen // te rotten en te breecken.
Hoevert.
| |
[Folio 32v]
| |
T' is ghenen noot, van outs kentmen haer loose treecken
En teghen hare steecken // heb ick een wapen aen.
Tectander.
Jae die met Godes Woort te recht is aenghedaen,
Voor s' menschen quaet bestaen, en hoeft hy niet te vruchten.
Volckert.
Wel gaen wy Vrienden dan, wy sullen oock niet vluchten.
Tectander.
Ick ben te vrede.
Hoevert.Ga naar margenoot+
Ick volghe mede.
|