Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen
(1611)–Adolphus Venator–
AuteursrechtvrijDe neghende verthooningh.Jalousie. Toorn, in 't roodt ghecleedt: Onbedachtheyt met geel ghecleedt.
Ialousy.
T' sa Neefken comter uyt,
Thoorn
Ick houde noch den nest,
Ialousy
Waer blijfdy inder muyt?
Thoorn.
T' sa Neefken comter uyt,
Ialousy.
Ick vindt hier alderbest.
Thoorn.
Waer blijfdy noch ghy guyt?
Ialousy.
T' sa Neefken comter uyt,
Thoorn.
Ick houde noch den nest.
De Onbedachtheyt comt metter haest heel uyt springen, tot midden op 't reduys, ende keert hem na d' ander Neefkens.
Hey blijft niet inder muyt // en sorcht niet voor de rest:
Maer laet ons eens op 't best // ons dinghen discoureren.
Sy comen al voor den dach. Jalousy spreect.
Mijn onbedochte Neef, men can u niet onbeeren:
Want ghy na ons begheeren // ons dinghen stelt te werck.
De Toorn spreect hem oock toe, hem slaende op d' eene schouder nae mackers pleghen, ende seyt.
Met u stel ick in roer, Huys, Clooster ende Kerck,
T' zy Leecken ofte Clerck // wy doen haer onderwinden,
Dat boven haere macht zy soecken raet te vinden,
En loopen als de blinden // meest in haer eyghen schae.
| |
[Folio 21v]
| |
Onbedachtheyt.
Jae seecker sonder my, en soudy voor noch nae,
Niet hebben yet te doen, self moet ick t' werck u gheven,
Ghy haspelt soo ghy wilt, ghy sout van al u leven,
Een Webbe niet vol-weven // en naem ick niet ter hant
U t' werck weer uytte vuyst, alleen van mijn verstant,
Hebt ghy in alle 't Landt // 't begin, van my t' volbrenghen.
Thoorn.
Nu spreeckt ghy t' onbedocht, dat sal ick niet ghehenghen,
Dat sonder u volbrenghen // yet quaets ick niet en sou:
Want wy den mensch niet aars en spelden op de mou,
Dan dat hy met een jou // sou raken in 't verdriet.
Seght eens de waerheyt recht, en was ick d' eerste niet?
Waerom hem is gheschiet // d' aldergrootste ellenden,
Als ick stout van bestaen, my selven dorst gaen wenden,
Tot d' Overste der benden // van hemel ende aert;
Doen is door mijn bestier niet eenen mensch ghespaert,
Maer moesten al vervaert // verlaten 't Paradyse.
Onbedachtheyt.
Dat deed' ghy soo, niet waer? neen op een ander wyse,
Is t'selve toeghegaen: want ghy en zijt in Godt,
Wt uws selfs oorsaeck noyt ghecomen, t' heeft gheen slot,
U reden zijn te bot // dat suldy nu wel mercken;
Waer Adam met zijn Wijf, ghecomen niet ter percken,
Daer sonder groote wercken // ick hem deed' vande vrucht
Sien, proeven, eten mee, hy hoefde gheen ghesucht,
Noch droevich quaet gherucht, te doen door onghevalle.
Ialousy.
Ghy praet nae u verstant, ghy hebbet gheen van alle,
Die kaets is mette balle // alleen over mijn sy,
Ick maecten aldereerst t' Serpent vol jalousy,
Dat door bedrieghery // den mensch hy bracht tot sneven.
Thoorn.
Jae wilde soo verd' gaen, ick sal oock voor uyt streven,
Ghy zijt bey naghebleven, ick was al van te voor,
In Gode self gheweest, als hy uyt s' Hemels choor,
Lucifer met mijn spoor // ter Hellen heeft gestoten.
Ialousy.
Noch leghdy inde ly, hy wasser uytghesloten,
Om dat ick ginck vergrooten, zijn opgheblasentheyt,
Ick maeckten hem jalours op Godes heerlicheyt:
Waerom dat hy nu leyt // in Godes thoorn verdolven.
Onbedachtheyt.
Ick sal dees bal alleen int cuyltgen selver colven,
| |
[Folio 22r]
| |
Verslinden als de Wolven // u reden onghegront,
Was hy niet onbedocht eer hy 't hem onderwont,
En sulck een feyt bestont // hooveerdigh en jalours.
Soo loopet met ons drien, dit is de rechte cours;
Ick segghet op zijn bours // het segghen vult gheen tonnen,
Ick heb met t' eerste quaet mijn oorspronck eerst begonnen,
Ghy rockent bey mijn vlas, maer twort van my volsponnen;
Doch w' hebben noyt ghewonnen // drie myten goet profijt:
Maer alle mensch hoe rijck, die ons drien gheeft credijt,
Die worden meest al quijt // haer ghelt, haer eer, haer siele.
Wy loopen over al, van Bantam totten Briele,
Soo draeyend' als een wiele // door soecken wy de cloot,
Van t' Aertrijck swaer en ront, maer inden schepper groot,
En zijn wy noyt gheweest, daer hebben wy gheen vat // an:
Want onveranderlick en is aen hem gheen dat // an,
Wy slaen ons eyghen blat // an // d' oorsaeck van ons verderf.
Wy soecken alle mensch te brenghen anderwerf,
Dat hy mee buyten kerf // met ons comt in 't verseeren.
Ialousy.
Al zijt ghy onbedocht, ghy cont cloeck disputeren,
En fraykens discoureren // maer laet ons twisten niet:
Want selden een van ons // doet sonder d' ander yet,
En moeten wy nu niet // in een huys t' samen woonen?
Ick meen by ons Persijn, die willen wy gaen croonen,
En helpen inde boonen // door ons ingheven quaet.
Toorn.
Dats wel van u gheseyt, wy moeten 't soo doen maet,
Dat hy door onsen raet // yet sonderlinghs toe stelle.
Ialousy.
Ick sal de Cat aen d' oor wel hanghen d' eerste belle,
Die moet ghy dan seer welle // doen rinckelen op 't best.
Onbedochtheyt.
Dat elck een hoort de clanck, sal ick dan doen in 't lest:
Maer gaen wy nae 't ghewest // daer desen ons Persijn // is.
Toorn.
Hy sal hier zijn wel haest, ist dat hy niet te Wijn // is.
Want dit nu den termijn // is // dat hy hier comt alleen.
Ialousy.
Stil, stil, my dunckt ick hoor hem comen hier aentreen.
| |
[Folio 22v]
| |
Persijn comt uyt al sprekende.
Waer mach mijn Wijf nu zijn, dat ickse niet en vinne,
in Huys, op hare werck by t' ander Huysghesinne,
Altijt als ick coom inne, so vind' ick haer t' gat uyt.
Ialousy comt by hem, en seyt.
Hoe comt dat ghyse niet in eene Camer sluyt?
Sy mach zijn by den guyt // ick meen weer by Tectander.
De Thoorn comt oock, en seyt:
Daer sal sy seker zijn, en soektse by gheen ander,
Zijt ghy een hittich brander // int wreken van u schandt;
Ick soud' hem niet alleen dees Stadt, maer t' hele Landt,
Te banghe maken: want // hy sal u planten Hoornen.
Persijn.
Dat vrees ick selver mee, dus moet ick mijn verthoornen,
Geen Distelen noch Doornen // en pricken my so seer;
Dan dat mijn Vrou ghesoent sou worden van Pfar-heer.
Ialousy.
En twijffelt nu niet meer // sy moghen inde Camer,
Alleen zijn by malcaer, hoe souden sy bequamer,
Vryer en onbeschamer // vercoelen hare lust?
Hy machse hondert mael alreets hebben ghecust,
En daer mee noch niet rust // maer vorder gaet vermeyen,
Met uwe Vrou seer schoon, in Veneris contreyen,
Daer sy zijn met haer beyen // betroutse niet veel goets.
Persijn.
Warachtich dat ickt wist, ick bleef niet langh goets moets;
Onbedochtheyt.
Gaet loopter onverhoets // oft ghyse mocht betrapen;
Persijn.
Dat heb ick al ghedaen, sonder daer op te slapen:
Maer ick en con de Knapen // noyt vinden op het slach,
Ja selver mercken niet daer van eenich ghewach,
Met een ick oock besach // de Deur waer mee ghesloten
Dat dese Camer wort, maer grendel nochte sloten,
En cander niet uytstoten // al dier in comen wil,
So datmen niet en soud' al heymelick en stil,
Alsullicx na zijn wil // daer connen in beginnen:
Als ickt al had besien, bedacht oock by mijn sinnen,
Doen moet ick noch bekinnen, al wat ick maeck oproers;
Dat en doet anders niet, dan dat ick ben jalours,
Tectander gheen amours // en can ick in u mercken,
Op mijn ghetroude Wijf, verghevet my de wercken,
Die ick t' eeniger percken // u hebbe aenghedaen;
Doch can ick evenwel t' vermoen niet laten staen,
| |
[Folio 23r]
| |
En nu door u vemaen // vermoed' ick 't aldervaste.
Ialousy.
Jae seecker lovet vry, het is een loosen gaste,
Hy heeft zijn stucken vaste // als yemant onder Son,
Al canmen 't mercken niet, hy is nochtans niet bon.
Toorn
Wat sydy een Coyon // en soudy u niet wreecken?
Gaet toont voor alle Man, dat sulcke loose treecken,
Aen sulcken Man ghebleecken // soo treffelijck als ghy zijt,
En worden niet soo haest en licht ghescholden quijt.
Onbedachtheyt.
Gaet heen sonder respijt // of stuert my als u knechte,
Met eenich schrift vileyn // ick sal het wel te rechte
Bestellen plat en slecht // ter handen vanden Man.
Persyn.
Voorwaer dats goeden raet, ick wilder vallen an,
Ten besten dat ick can // wil ick wat gaen verdichten.
Thoorn.
Ick sal wel met u gaen, en helpt nu wat dichten,
Op datmen claer by lichten, u gramschap daer in siet,
Dat het maer ras gheschiet.
Persijn.
Comt volcht mijn alle beyden,
Wy sullen 't met ons drien wel knap en gaeu bereyden.
Sy gaen in met haer drien, Persijn gaet voor, Toorn en Onbedochtheyt volghen hem nae; Jalousy blijft alleen op 't Toonneel, ende seydt.
Ick heb alreets ghemaeckt zijn hooft vol Muyse-nesten,
Men sal wat wonders haest, vernemen uyt zijn gesten,
Ons spel dat luckt ten besten // wy mochten beter stont
Vercreghen hebben niet, ontsteken is de Lont,
Het Cruyt moet voort terstont // ontsteken met couragie;
Is dat mijn mackers bey, maer wel haer personagie,
Voorts spelen als een pagie // vol aerdicheyt doortrapt:
Sy zijn subtijl ghenoech // doornayt ende doorlapt,
Sy worden niet verrapt // in yemant te vervoeren:
Als een Cat op de Muys, sy op de menschen loeren,
Gheen Edelluy noch Boeren // en zijn voor haer bevrijt.
Dees saecke luckt seer wel, nae den wil van de Nijt,
Die over langhen tijdt // te hulp ons had ghebeden:
Want sy van Heyl'ghen schijn, Valsch waen, Blind' yver meden,
Kercken-raedt deser stede // is toeghemaeckt gheweest,
| |
[Folio 23v]
| |
Dat sy Tectander sou gaen maken soo bevreest,
Dat hy licht als een geest // ter stede uyt sou loopen,
Wat sy voor heeft ghedaen, of sy ginck Vrouwen coopen,
Om haer ghebraen te droopen // daer twijffel ick niet aen:
Want ick heb groot vermoen, altijts heb ick ghedaen,
Jaloursheyt groot ontfaen // de mans meer als te vooren,
Hoet voort afloopen sal, dat salmen noch wel hooren,
Gheen arrebeyt verlooren // en doen wy evenwel,
Verliesen wie het wil, als wy maer winnen t' spel,
Persijn of zijn ghesel // die sullent doch betalen.
W' en vraghen met wat Wint, dat onse Molens malen,
En comens beyd' in falen // t' is voor ons dubbel cans.
Mijn dunckt ick hoorse weer, bey comen hier al thans.
Sy comen beyde vvederom uyt, de Onbedochtheydt voor, luchtich springhende, ende seyt totte Jalousy.
T' sa macker, desen dans gheschiet met cromme spronghen,
En cabriolen hooch, dit Liedt dat wort ghesonghen,
Met d' alderfijnste tonghen // en grove contrepunt.
Ialousy.
Wat hebdy met-ghebracht? ey maket my doch cunt.
Onbedochtheyt.
Het sal u zijn gheghunt // de Toorn sal 't u doen weten.
Toorn
Warachtich t' is mijn heel al selver weer vergheten.
Onbedochtheyt.
G' hebt immers de secreten // mee helpen stellen voort.
Toorn.
Ick heb een kop soo cort, dat my nau is een woort;
Al heb ic het ghehoort // ghebleven inden sin:
Maer laet ons eens besien, wat datten Eedt houdt in,
Ick weet noch meer noch min // altijdt wel dat t' een Eedt is.
Hier geeft hy Jalousy een briefken, dat hy van Persijn hadde gecregen om Tectander te brengen, de Jalousy leestet overluyt, ende vvas den inhout van vvoort tot vvoort als volgt.
ICk Adolphus de Iager, Predicant tot Alcmaer, verclaer by desen, dat ick noyt buyten vergaderinge van maeltyden, daer Pieter Hermansz. niet present is geweest, bestaen hebbe zijn huysvrouwe Marie Ians te cussen, veel min oneerlick aen te tasten, ofte mishandelen: ende by so verre ick hier in onwaerheyt verclare, so geve ick nu voor altijt, eeuwelick ende onwederroepelick den Duyvel mijn lijf ende ziele, ende daer ick hierin niet en ghebruycke eenige schalcheyt ofte dobbeltheyt van woorden: maer dan ick verstae de woorden voorschreven nae haer platte geluyt ofte verstant, gelijck hy Pieter Hermansz. die selvige is verstaende.
Toorn.
Het valt my weder in, t' is soo ghedicht gheweest:
Het was al uyt mijn gheest // en fantasy ghevloghen.
Onbedochtheyt.
Meer heeft hy my belast, dat ick my soude poghen,
| |
[Folio 24r]
| |
En houden hem voor ooghen // met schelden en ghekijf,
Met dreyghen ende schrick, en vloecken hard en stijf,
Onseecker van u lijf // Tectander suldy wesen;
Ist dat ghy niet en sweert, den Eedt, inhoudt van desen,
Ghy moghet overlesen // hier is gheen ander raet:
En wildy dit niet doen, ick prijs u dat ghy gaet,
En dese stadt verlaet // stracks sonder tijdt verslyten,
Al waert dat ghy niet hadt, een gat om door te schyten,
Gheen ooghen om te kryten // ghy sult daer moeten an:
Want ick segh dat Persijn, is een verbittert man,
Hy sal u waer hy can // te niet doen en te schandt.
Ialousy.
Zijn gramschap wijst ghenoech, dit schryven van zijn hande,
Men heeft in gheenen Lande // van sulcken Eedt ghehoort.
Toorn.
Wat dunckt u, ginck ick niet hem lustich stuwen voort,
Dan seyd' ick hem een woort // vier ander hy versinden,
Gheen beter onderwerp, en cond' ick erghens vinden,
Waer in ick soud' ontbinden // en thoonen mynen aerd',
Dat een Potbacker had, een soo gheknedich aerd',
Hy maeckte groot van waerd // de vaten nae zijn willen:
Men sou soo licht in 't Was // niet drucken duysent grillen,
Dan toornighe gheschillen // te printen in zijn sin.
Ialousy.
Hy isser wel gau by tot onses Huys ghewin,
Daer gaet noch uyt, noch in // gheen Duyvel vander Hellen,
Die sulcken swaeren eedt bedachten voor te stellen:
Waerom haer de ghesellen // dick moeyten deden aen,
Als Faustus Nigromant, ghelijck ick heb verstaen,
Het eeuwich bracker aen // onwederroepelijck.
Comt stinckende ghespoock, ghy gheesten al ghelijck,
Van Plutoos swarte rijck, uyt Stygis vuyle poelen,
Comt hooren uwe schant, is datter noch ghevoelen,
Te missen boosheyts doelen // van schaemte by u is;
Comt leeren van een mensch hoe dyne saecken wis,
En sonder een vergis // gheschien na dijn begheeren:
Wat dunckt u ist gheen schand' dat ghy dit noch moet leeren,
Van sterffelicke Heeren? oft zydy op 't Aerdtrijck,
Niet langh ghenoech gheweest tot sulcken een practijck?
Dees is dijn luyheyts blijck // waer heeftet die gheweten?
Dier pas een halven dach (soo 't segghen) heeft versleten:
Het sal u zijn verweten // voor onvoorsichticheyt.
Ghy hebt dijn eeden boos niet half soo vast beleyt,
By 't God versaeckend' volck, als dees die gaet belegghen,
Voor een die simpelick op 't vermoen yet sal segghen.
| |
[Folio 24v]
| |
Ghy hielt ter nauwer noodt die ghy hadt inden bant,
En presenteerden u schrift van haer eyghen hant?
Maer ist dat dees manier van sweeren can inglyden,
En comen in ghewoont, daer gaet niemant besyden,
Der ghener diese doen, op wat manier het zy,
Van Godes goedicheyt worden zy los en vry,
En vallen voort onbly // in d' onghehoorsaemheyt
Van Gods ghebodt: daer sal vloeck noch eedt zijn gheseyt,
Dus hout voor haer bereyt // een plaets in dyne vieren,
En leert dit van Persijn, die 't voor u gingh versieren,
Ghebruyckt het oock altijt wanneer u comt te pas.
Thoorn.
Wie soud't hebben gheseyt datter soo veel in was
Van wraeckgierich pracktijck, in Persijn haest bevonden?
Onbedochtheyt.
Ick sal u noch wel meer des selfden gaen verconden,
Ick moet u laten zien een cladde van een Brief,
Dien ick Tectander gaf, al was zy hem niet lief,
Vijf daghen zijnt gheleen, de clad heb ick ghenomen,
Van t' cantoor; wan tick wist dat wy t' saem souden comen:
En daerom dat ghy 't soud' mee lesen en doorsien,
Want onder ons en mach doch secreets niet gheschien.
Hy gheeft haer een Brief van desen teneur.
SChalcke jagher, ende bedriechlicke verloren vrient, ick heb noch sedert u ghesprake van gisteren nader kennisse ghecreghen van oneere, by u schalckheyt aen mijn Simple gheintenteert en voorgenomen, en doch (God zy gelooft) niet ghevolcht, ofte gheluct. VVaeromme ick nu oock van andere resolutie ben ghevvorden, als ick gister-avont u aenseyde: soo dat de droefheyt van gisteren over u nu teghenvvoordich in een rechtveerdighe thoorne ende vier is verandert, vvaer door ick nu beraden ben (inden name des oppersten ende rechtveerdigen Gods, die alle boos vvesen hatet, ende die listighe vanghet in hare listige Godloose practijcken ende raetslaghen) al mijn verstandt, raedt, tijdt ende macht aen u te besteden, ende u sulcke oorloch aen te doen, dat ghy sult vveten, ende beclaghen, dat ghy mijn simple | |
[Folio 25r]
| |
oneerlick hebt ghecust, ende noch onderleydt oneerlick te handelen, ofte betasten, maer aleer daer toe uyt te barsten, soo heb ick ghenade ghevonden, u een vvech aen te vvysen ende presenteren, om te comen tot een ghevoechlicke ende eerlicke uytcomste, die mocht ghy nu noch ghebruycken; so u de genade Gods noch so veel gratie ende ghenade sal doen dat ghy de selve sult connen goet vinden, ende also ontgaen u schande ende vvel verdiende straffe, ende is dese dat ic u rade, dat ghy u vvacht in mijn huys te comen, op pene een overvveldighe teghen ghevveldenaer by recht toegelaten, noch eenighe bode ofte brieven seyndet; anders als in mijn eyghen hant alleene, ofte vvil tselve houden voor confessie van u oneerlick voornemen, aen mijn Simpele gheattenteert, ende moghelick aen anderen geperpetreert: maer hier mede en ben ick noch niet te vreden: maer rade, ende begheere op u, dat ghy mijn schriftelick sult beloven, ende dien vervolghens al eerst daeghs laten luyden, dat ghy ten langhsten te Mey naestcomende, dese stadt sult verlaeten metter vvoone. By vvelcke tvvee vveghen by provisie, Godes rechtveerdighe oordeel, die nu ontsteken is; nu ick heb verstaen die suyverheydt van mijn vrouvve, dat ick in cas van vveygeringhe, sal gaen by u mede Dienaren ende Broeders, ende hen vraghen, of het de manieren der Predicanten int ghemeen is, dat zy de jonghe vrouvven die by hen comen claghen, ofte soecken raet, oneerlick soenen, ende noch verder bestaen; ende verstaen neen; soo vveet ick raedt met u, en sal het uytterste teghen u versoecken, ende niet meer noch eer, noch schande tot Raedtsluyden nemen: maer Iustitie roepen, voor God ende de menschen, ende oft my al fallieerde by de menschen, als ick vvel verhope neen: Soo sal ick tot myne minder onluste, ende tot believen van mijn Huysvrouvve dese stadt selfs verlaten ende elders | |
[Folio 25v]
| |
gaen vvoonen. T' vvelck altesamen ick u vvel hebbe vvillen adverteren, om te beter by u selven te moghen resolveren. Ende begheere op u by desen, dat ghy van desen daghe, ofte morghen ten langsten, hier op u finael antvvoort wilt senden, ofte in cas van ghebreck, sal u de copye desen by forme van vvaerschouvvinghe, ende met protestatie doen voorlesen by tvvee Predicanten, die, so ick niet en tvvyfele, de stanc van u ondeuchden al over lang vvel hebben geroken; maer tot noch toe soo geen macht noch middel ghehadt, de selve van ons altesamen vvech te doen noch verdryven. Daeromme vvilt niet laeten, ofte sendet my morghen ten langhsten hier op u meyninge ende antvvoort, daer op ick my sal moghen verlaten ende gherust stellen; vvelcke antvvoort sulcx sal mogen mede brengen, dat daer mede de saken sullen tot ruste comen, ende voort inder stilheyt blyven, ofte ooc sulcx dat ghy u meucht bereyden teghen de vvaerheyt, ende mijn te stryden, ende campen: vvant eens voor al gheseyt, soo en begheere ick met u in gheen een stadt te vvoonen: vvant ick sal u persoon niet moghen aensien, het cost vvat het vvil, Ick sal daer aen ghelt, tijt, moeyten, arbeyt, vernuft, ghebedt aen God almachtich, noch niet sparen, om u dese stadt te doen ruymen, en noch eenmael, vvacht u in mijn huys te comen, vvant oft ick u daer sal vinden, ofte verstaen dat ghy mijn vvet dien aengaende sult hebben ghevioleert: Soo sult ghy aen my niet min een man van vvapen, als van boecken bevinden. Noch seyndet oock niet u huysvrouvve, als ghy gister-avont dedet, ofte dienstmaecht ofte kinderen, anders als aen mijn persoon: vvant ick anders, noch u, noch de uvve begheere. V huysvrouvve is een Vrou met eeren, maer dit schryve ick u om uvven 't vville, om alle commarcie af te snyden, ende is mijn moeyelick, dat ghy soo stout, ende onbeschaemt zijt, dat ick daer teghen dese extremiteyt, oock tot u deuchdelicke huysvrouvve ende familie exten- | |
[Folio 26r]
| |
dere. Hier mede vvensch ick u een hertelick berouvv ende beter voornemen. Ende by ghebreck vanden selven Gods rechtveerdighe oordeel dat ick sorghe eerst daechs over u te sullen sinen branden, en u presumptueuse opinie ende hoochmoedt te sien vernederen, ende inder asschen ghevallen, ende blijft die ghenade Gods, ofte zijn rechtveerdighe oordeel bevolen.
Vvven eertijdts bysondere ende ghetrouvve vrient, Pieter Hermansz van Persijn.
Onbedachtheyt.
Wat dunckt u, ist niet wel een moedich stout dicteeren?
Alsulcke stoffe can ick helpen inventeeren.
Thoorn.
Maer t' vier van zijn begeeren // had ick door mijn gheblaes,
Eerst lustich aenghestoockt, soo datmen het gheraes,
Der vlammen in 't relaes // van 't schryven licht can hooren.
Ialousy.
Oock mercktmen claer ghenoech, dat 't groote vyer van thooren.
Van my is aengheleydt // ick gaf de Turf en t' Hout:
Hy schrijft ghy Jagher schalck: want dien ick heb ghetrout
Hebt ghy soo menichfout // ghesocht te cussen schandich:
Daerom is mijn droefheyt verkeert in vyeren brandich.
Thoorn.
En dat hy hem wil handich // Oorloogh en Krijgh aendoen,
Met zijn macht en verstandt, moeg ghy van mijn vermoen.
Onbedachtheyt.
Ick maeckten hem soo koen // en soo verblindt van sinnen,
Door eyghendunckentheyt, dat hy 't heeft gaen beginnen,
Al oft hem God van binnen // rechtveerdich inne blies:
Oock dat presumtueus hy hem noch gheeft een kies,
Van eer en goet verlies // oft dese stadt te laten:
Dus heb ick hem ghemaeckt hoochmoedich boven maten,
Al waer hy Magistraten // jae Keyser Paus oft Godt,
| |
[Folio 26v]
| |
Niet treffelycker mocht, hy gheven een ghebodt.
Ialousy.
Hy ghelijck't bet een sot, door sulck een openbaren.
Thoorn.
Wy weten 't self oock wel, dan gaen 't hem niet verclaren:
Maer als zyne dienaren // noemen wy hem Monsieur:
Ga naar margenoot+ Hy meent ons te ghebien, maer moet hier selver deur:
Oock gheef ick hem de keur // wil hy de krijgh aenveerden,
Van compagnien veel, soldaten groot van weerden,
Die heb ick hier op eerden // het zijn vergramde moen.
Hy maeckte hem oock wijs, meent t' isser soo te doen,
Met hoosen ende schoen // Tectander t' overvallen.
Ialousy.
Ick vrees Tectander is, niet eenen uyt de mallen,
Die sich door sullick hallen // soo lichtelick ontset.
Onbedachtheyt.
Maer soo Persijn niet can volbrenghen zijn opset,
Soo sal hy selver met zijn Vrouw', Dochters en Soonen,
De stadt verlaten gaen: want hy en wil niet woonen,
Al costen 't duysent Croonen // daer oock Tectander woont,
Hy heeft hem mee verboon zijn huys, ende bethoont,
Dat hy sal zijn ghecroont // can hyder hem betrapen,
Op dat hy dan mocht sien, dat hy niet min in wapen,
Als Boecken te begapen // is een behendich Man.
Ialousy.
Tectander als ick meen, en treckt t' hem niet seer an,
En vraechter weynich van // al ginck Persijn heen strijcken;
Soo veel als hem aengaet, hy meent niet licht te wijcken.
Onbedachtheyt.
Hoe of wat, 't moet haest blijcken // ick breng hem voort den Eet,
Ghelijck my is belast.
Ialousy.
Ey doet ons doch de weet,
Als ghy hebt yet secreet // wy blyven doch drie mackers.
Thoorn.
Wy zijn van eenen deegh, drie onderscheyden Backers.
Onbedachtheyt.
En ghy bedenckt yet wackers // daer tusschen voor Persijn,
Ga naar margenoot+ Ick heb te langh ghewacht; Adieu, haesten is mijn.
Thoorn.
Adieu goe Capuchijn // vol sorgh en achter-dencken,
Ga naar margenoot+ Comt laet ons oock gaen sien, wien wy meer sullen krencken.
|
|