Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen

[fol. 27r]

De thiende verthooningh.

Volckert ende Hoevert comen beyde ghelijck uyt.

Volckert.

Ghy hebt de act ontfaen van hare handt, niet waer?

Hoevert.

Ja, hebdy 't niet ghesien? dit is haer schrift, siet daer.

Volckert.

Laet ons eerst comen naer // Tectander sal 't wel lesen.

Hoevert.

Ick meen wel dat hy sal niet weynich blyde wesen:
Want hy sal oock door desen // te beter zijn onschult
Becomen, oft soo quaem, dat Persijn onverdult,
Die als een stier dick brult // hem wilde gaen beclaghen.
Hier comt Tectander aen.

Tectander.

Vrienden ick neem behaghen
In u comst, ick moet vraghen // of ghy brenght d' acte mee?

Hoevert.

Dat doen wy, jae voorwaer, sy was tot schryven ree,
Wy bleven op de steee // soo langhe nae haer beyden,
Terwijl zijt by haer self te deghen overleyden,
Daer nae stacks in 't af-scheyden // dit briefken in mijn handt:
Seyd' al wat daer in staet, dat wil ick houden standt,
Voor al dier zijn in 't landt: want alles ist warachtich.
⁺

Tectander.

Comt laets' ons eens besien, hoort mede toe aendachtich,
Off' over ons is clachtich, van onbehoorlijck werck:
Dan of sy my kent vry, en hout de waerheydt sterck.

ICk ondergeschreven bekenne ende verclare by mijnder zielen salicheyt, dat Adolphus myn altyt ten besten heeft geraden, om myn man te moet te gaen ende vriendelick te wesen, ende hem met lijdtsaemheydt te verdraghen, als een goede Vrou behoort te doen; ende dat Aldolphe met myn noyt oneerlicks ghedaen oft bestaen en heeft, dat tot myn ofte zyn oneere soude dyen: Maer ter contrarien heeft my gheraden inde saeck van myn man oft myn, als een goedt Christen toebehoort. Ende verclare oock dat ick hem voor een goedt Christen mensche ghehouden hebbe, ende noch

+ Hy gheeft Tectander een Brief, die, de selfde ontfangende, seydt.

[fol. 27v]

houde, ende hem daer te vroom voor houde dat hy yet, daer onse eer soude aenhanghen, soude gheattenteert hebben ofte versocht. Ende oft ick eenighe andere dinghen, door droefheydt ofte dreyghementen van mijn man (strydende teghen dese acte) mochte segghen, soo soude dat selfde onwaerheydt wesen, ghelijck de Dieven op de pijn-banck dickwils segghen om verlost te wesen, leughens, ende gheen waerheydt, als ick hoop, dat van mijn, byde hulp van Godt, nu noch ten eeuwighen daghen sal geseyt worden, anders als conform dese verclaringhe ende bevelinge voor Godt, met mijn eyghen handt gheschreven den 20. Iulij. 1608.

Marie Ians Dochter.

Tectander

Vrienden ick ben verblijt, hier in wel na behooren:
Maer anders heel bedroeft, en dat om Perzijns tooren,
Die comt my staech verstooren // door kyven en gheschrift,
Hy quam hier heel ontsint, t' scheen zijn bloet waer geschift,
En dede my een gift // een Duyvelsche Juratie,
Door onbedachticheydt, en siet de presentatie.
Voorwaer hoe is den man, verbittert alsoo haest?
Het scheen hy waer gherust, en dat hy nu dus raest!
Doch weest soo niet verbaest, men salt wel modereren:
Te doen alsulcken eedt, voorwaer t' mach niet passeren,
Voor Christenen met eeren // men salt hem doen verstaen.

Hoevert.

Gheen Heydens, hoe Godloos, en hebben sulcx bestaen,
Noch yemanden ghedaen, soo Helschen eede segghen.

Tectander.

Hy derf als Christen mensch, my die te vooren legghen:
Hy seyt, deys ick te segghen, hy sal zijn gantsche macht,
Zijn eer, zijn gelt, zijn goet, arbeyt by dach en nacht,
En bidden met aendacht // noch costen aen mijn sparen,
Tot dat hy my in schand brenght, en tot qualijck varen:
Maer om my te bewaren // hier voor, Vrienden wat raet?

Volckert

Men moeter in voorsien, eer dattet wordt te laet:
Want met een soete praet // mocht hy 't noch so wel maken,
Dat zijn Vrou na zijn wil, in 't aenschijn u soud' laken.

Hoevert

Hoe sous' hier toe gheraken // daer is haer eyghen pen,
Daer met sy seyd' in schrift, contrary sulck beken,

[fol. 28r]

 

En woud' sy dat missaken; voorwaer het waer te grof.

 

Tectander.

 

Ja maer die Vrouwen zijn, al van een crancke stof,

 

Daer boven oock niet seer, stantvastigh int aenvechten,

 

En meed' is haren Man een vande schalcke knechten,

 

Diet alles soeckt te slechten // met loose quae pracktijcken.

 

Hoevert.

 

Ghy hebt altijt de act, daer condy me doen blijcken,

 

Dat het al loghen is, het en is oock gheen noot,

 

Dat ghy denckt op den eedt, s' is te grof en te groot,

 

Sy weeght swaerder als loot // God en wil niet ghehinghen,

 

Datmen so schricklick sweert, gheen recht en salt u dwinghen:

 

Wy sullen hem de dinghen // wel anders legghen voor;

 

Als dat t' onredelick is, en buyten het behoor:

 

Alsoo dat hy daer door // moet anders resolveren.

 

Maer het wort nu vast tijt, dat wy weeromme keeren,

 

Na huys streckt mijn begheeren // dies wensch ick u goe nacht;

 

Dan binnen corten tijt, ons weer in stee verwacht,

 

Wy moeten doch slaen acht // by 't Classem te vergaren.

 

Volckert.

 

Tectander goeden nacht, de Heer wil u bewaren.

 

Tectander.

 

Ghy moet eeuwich welvaren // mijn Vrienden grooten danck,

 

Sal ick u voor dees moeyt, weten mijn leven lanck.