Een claer ende doorluchtich vertooch van d'Alckmaersche kerckelicke gheschillen

[fol. 9r]

Prologus.

Een Boer boerlick ghecleedt, met een vleghel inde handt.

EEn goeden dach, goet jaer // vanden Hemelschen Vaer,
Wensch ick jou met malcaer // jou, mijn lieve ghesellen:
Wellecom allegaer // t' sy wit, of swart van haer,
Ey luystert wat nieu maer // dat ick hier gae vertellen.
Speelwijs heel fray ten thoon, heb ick het hier gaen stellen
Soo 't onlangs is ghespeelt, jae corts by onsen tyden.
Gheen reden noch persoon en heb ick hier gaen mellen;
Dan die daer speelden mee, aen d' een of d' ander zyden.
Dees droeve sotte clucht, doet menich Christen lyden
In 't herte groot ghequel: maer schijn heylighe benden
Soecken met niemant vre, dan die met haer belyden
Haer doen te wesen recht, al soudt al omme wenden,
Met yver ist becleedt, jae boosen yver blenden:
Maer vraecht yemant, waerom, ick dit spel ging beschryven?
En of ick niemants naem, hier deur en heb gaen schenden?
Voorwaer, ick heb ghewenst dat t' onghespeelt sou blyven;
Oft heymelijck ghespeelt, en niet voor Mans en Wyven
Ghestelt op een Toonneel: ick hebt haer oock ontraden;
Maer t' was al te vergheefs: want haer tot t' spel ging raden,
Den hart ghedreven Nijdt, met Yver blint beladen.
Wat heb ick dan misdaen, oft wien can icker schaden,
Dat ick beschryve t' spel, dat sy haer niet en schamen
Te spelen openbaer? Want mijn Papiere bladen
Gheen leughens melden niet, als monden vol van blamen,
Die selden segghen voort, een dingh recht nae 't betamen:
Dies die dees farce niet persoonlijck saghen spelen,
Vernemen hier deur bet, als deur die ruchtbaer famen,
De Waerheyt vande saeck: want ick in gheens en schele,
Dan dat sy t' spel in proos, en ick op ryme quele.
Maer gheensins ick bot Boer, mijn dicht op maten parsse:
Al spreeckt een Boer wel waer, 't valt boerlijck uyter kele.
Leent ooren anderhalf, en luystert nae dees farsse,
Die met mijn vleghel bot, ick boerlijck heb gaen darsse.