Logo DBNL
Spiegel historiael. Vijfde partie. Deel 3 (1938)

Spiegel historiael. Vijfde partie. Deel 3

(1938)–Lodewijk van Velthem–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Van ere miraculen van Sent Laurense, die te Veltheem gesciede, ende die daer vertrocken was .iiii.

 
Het geviel int selve iaer
 
Dat dit was al openbaer,
225
Na die doet shertogen Jans,225
 
Dat daerna inden winter te hans,
 
Te Sent Laurens werd vernomen+227
 
Een man, met enen kinde comen,
 
Tote Velthem, in groten wane,
230
Ende sprac aldus mi selven ane:
 
‘Goede Here! Doet mi bekinnen,
 
Sidi selve pape hier binnen,+
 
Ende sincdie dan hier over iaer
 
Vor Sent Laurens openbaer?’
235
‘Ja ic, vrient, dese provende es mijn,
 
Alse lange alsic levende mach sijn.
 
Wats u lief, twi vraechdi dat?’+
 
Die man antwerde mi ter stat:
 
‘Here! Ic socht u te deser stont,
240
Ende bidde u, dat gijt vort doet cont
 
In u kerke alden lieden,
 
Die dinc die minen kinde gescieden+
 
In dese weke altote Tienen;
 
+ Iegen u sal ics verdienen.
245
Vertrect dese dinc aldus vort.’
 
‘Ic soude, haddict van u gehort,
 
Wat dat ware, doet mi gewes.’+
 
Die man tseggene na des:
 
‘Here, mijn kint dat es genesen,
250
Dat lam in die been gewesen
 
Hadde, meer dan .vii. iaer,
 
Bi Sente Laurense, wet vorwaer.’+
 
‘Ende in wat manieren sech mi
 
Dat aldus genesen sy?’
255
‘Here, in mocht in .vii. iaren
 
Niet voetstap gegaen twaren,
 
Ende in dese weke op een nacht+
 
So lach mijn kint in onmacht
 
Also, dat mi dochte das
260
Dat altemale en wech was.
 
Aldus laget lange stonde,
 
Daerna het hem roeren begonde,+
 
Ende bequam van den onmachte.
 
Ic, die daer sijns adems wachte,
265
Hadde ene kersse daer ontseken.
 
Doen tkint herquam, begonst spreken:
 
Here vader, neemt mijns ware.+
 
Ik hebbe geweest in een scare,
 
Die mi so scone dochte wesen,
270
Dat ic bina ben genesen.
 
Ende onder die scare soe was een,
 
Ende die gene [t]aste mine been;+
 
Ende nam mi daerna metter hant,
 
Ende lede mi verre over een lant,
275
Ende dor een stat in een dal
 
Ende in ene Kerke, die mi al
 
Selc een man docht staen binnen;+
 
Ende doen dede hi mi wel bekinnen,
 
Daerna hi mi weder [heeft] geprant,279
280
Ende lede mi op mijn bedde te hant.
 
Dese scone man, dese goedertieren,
 
Heeft mi genesen, donct mi, scieren.+
 
Dit tellet mi, ende hierna saen:
 
Geeft mi mine cleder, ic sal wel gaen,
285
Spract te mi ende op ter stede
 
Cledet hem, ende ginc mede.
 
Doe vraechdic oft hem yet bekinde+
 
W[a]ert metten goeden man gelinde?
 
Het seide mi: “Jaet, herde wale.”
290
Het wiste algader noch die pale
 
Daer hijt had geleit in dromen.
 
Doe begondic daerom gomen,+
 
Ende nam dit kint, ende ginc een wege,
 
+ Ende bad dat ons God gave zege,
295
Daer te geraken aldus vord an,
 
Daer mijn kint sine gesonde wan,
 
Ende onderwegen, na dese dinc,+
 
So waer dat hi herward ginc,
 
Bekinde hem dat cnapelijn wel,
300
Ende alsic uten wege doe vel,
 
So seide dat kint: “Gi sijt ontweegt,
 
Alhier eest dat mijn wech geleegt.”+
 
Aldus benic tot hier comen,
 
Ende nu hebbic an mijn kint vernomen:
305
Dat dit die kerke is gereet,
 
Daer mijn kint in was geleet,
 
Want het seide mi groet ende smal+
 
Die litteken, die ic vinde al
 
In dese kerke.’ Na dese tale,
310
So bemaendic den kinde wale:
 
Oft also ware gesciet,
 
Alsemi die vader hadde bediet.+
 
Dat kint seide: ‘Jaet, Here,
 
Sem mine trouwe, min no mere,314
315
Oec bekinne nu bet her[d]e wel,
 
Dat mi in dese Kerke gevel
 
Dat ic mine gesonde gewan,+
 
Vore genen goeden man
 
Die op genen outaer steet.’
320
Aldus sprak daer dat kint gereet.

Vorige Volgende