Alexis en Iwan, of de overwintering op Spitsbergen

Nº 89. – De Groenlanders en de Eskimoos.

De kapitein zeide hun, dat hij nog verscheidene punten van Groenland moest aandoen. Hoewel de drie vrienden liever dadelijk naar hun vaderland zouden terug gekeerd zijn, moesten zij zich echter aan de noodzakelijkheid onderwerpen; maar zij kregen daardoor ook gelegenheid, om de zeden en gewoonten van de Groenlanders en Eskimoos te leeren kennen, welke dit noordelijk gelegen land bewonen.

Welhaast bereikten zij de kust van Groenland, zij zeilden den kaap Farewell of de zuidelijkste punt van dat land om, en landden welhaast te Frederikshaal aan, in de straat Davids gelegen. Hier bevindt zich eene Deensche volkplanting, die handel in robbenspek en pelterijen drijft.

De Groenlanders en de Eskimo’s, de oorspronkelijke bewoners van Groenland, zijn zeer klein van gestalte,

[p. 129]

meestal tussen de vier en vijf voet lang, maar evenredig van ledematen. Zij hebben een breed aangezigt, dikke, ronde wangen, kleine zwarte oogen, grooten mond, kleinen neus en omgekrulde lippen. Hun dik hoofd is met lang zwart haar bedekt. De mannen dragen bijna geenen baard, daar zij denzelven zoo veel mogelijk uittrekken. Zij hebben eenen donkergraauwen huid, met roode wangen. De kinderen worden echter blank geboren; maar door het menigvuldig gebruik van traan, olie en vet, alsmede door hunne aangeborene morsigheid, daar zij zich zelden of nooit reinigen, wordt de kleur van hun vel zoo donker.

Alexis en Iwan bezochten de woningen dezer menschen, maar dezelve geleken meer naar rookholen dan naar huizen. Ook heerschte aldaar een zoo walgelijke reuk naar vet, traan en rook, dat het er voor hen niet uit te houden was. De voorname Groenlanders wonen echter des zomers in tenten, die van vier tot tien huisgezinnen bevatten.

De Groenlanders leven in eene soort van vrijheid en onafhankelijkheid, zonder beschrevene wetten, en naar de oude, aartsvaderlijke zeden.

De voornaamste middelen van bestaan zijn de jagt en de visscherij, terwijl de vrouwen, die er smerig en onaangenaam uitzien, de hutten bouwen, het leder looijen, de rendieren verzorgen, de kleederen vervaardigen, de spijzen gereed maken enz. Hun voedsel bestaat bijna uitsluitend in zeevisch, welke met traan toebereid wordt.

Het karakter van dit volkje is eene vermenging van goedhartigheid en domme trotschheid. Zij schijnen geene neiging tot buitensporigheid te hebben, maar zijn vrolijk, somtijds luidruchtig, en tevreden met hunnen toestand. Zij zijn niet gierig, maar ligtgeloovig en spoedig wanhopend.

De kleederen van de lagere klasse bestaan in rendieren- en robbenvellen en vederen, terwijl de rijken met wollen-, linnen- en katoenenstoffen vrij goed gekleed gaan.

Alexis en Iwan hadden weinig trek om bij dit volk te gast te gaan, daar de bereiding der spijzen zoo morsig toegaat, als al hunne andere bezigheden, waarbij zij

[p. 130]

de walgelijke gewoonte hebben, om het stuk vleesch, dat zij hunnen gasten aanbieden, eerst af te likken.

Hunne godsdienstige begrippen zijn met vele bijgeloovigheden vermengd. Zij gelooven wel aan eenen God, maar hebben daarbij zeer zonderlinge en verkeerde begrippen van het Opperwezen. Velen bidden het vuur aan, en hebben geen denkbeeld van eenen ziel, noch van een toekomend leven, maar gelooven aan eenen goeden en eenen kwaden geest, welke laatste echter door hunne priesters, die tevens waarzeggers, toovenaars en bedriegers zijn, kunnen verdreven worden. Ook wordt er nog algemeen aan spoken en geheimzinnige verschijnselen geloofd.

Hunne meeste ziekten worden door morsigheid en onmatigheid veroorzaakt, en hoewel zij bang voor den dood zijn, laten zij echter de oude mannen dood hongeren; en wanneer zich niemand het lot van zeer jonge kinderen eener overledene moeder wil aantrekken, worden deze met de moeder levend begraven.