Alexis en Iwan, of de overwintering op Spitsbergen

Nº 87. – Vertrek van het eiland.

Al deze voorbereidende schikkingen gemaakt zijnde, namen zij afscheid van het eiland, aan hetwelk voor hen zoo vele treffende herinneringen verbonden waren. Met bewogene harten en oogen vol tranen herdachten zij al de ellende en de menigvuldige gevaren, die zij aldaar hadden moeten verduren; zij vielen op de kniën, en dankten de goddelijke Voorzienigheid voor de hulp hun onophoudelijk bewezen, en voor al de weldaden, die zij in hunnen hopeloozen toestand gedurig ontvangen hadden, roepende uit grond huns harten uit:

‘Groote God! uwe magt en goedheid zijn grenzeloos! Waar wij onze oogen wenden, ontmoeten wij uwe onverdiende weldaden. Zonder uwe bijzondere hulp waren wij reeds lang in kommer en ellende omgekomen. Gij hebt ons door den bitteren lijdenskelk beproefd, maar daarbij de kracht verleend om uwe kastijdingen te dragen. Ontvang voor dit alles, o God! onzen eeuwigen dank! Het lijden zelfs, dat Gij ons opgelegd hebt, is eene weldaad voor ons geworden. Gij hebt ons daardoor van onze laatdunkendheid genezen, en ons overtuigd, dat aller lot in uwe handen is, en dat al het doen en laten der menschen ijdel zijn zonder uwe

[p. 127]

zegeningen. Vergeef ons onze menigvuldige murmureringen en zwak vertrouwen op U, want uwe genade is grenzeloos. Gij wilt, dat de zondaar zijne schuld erkenne, en met een ootmoedig hart daarover berouw toone, en dan toont Gij uwe vaderlijke barmhartigheid op nieuw. – Thans verandert Gij ons lijden in vreugde, door ons een schip ter onzer redding toe te zenden. Lof en eere zij U daarvoor toegebragt in alle eeuwigheid; het zij zoo!’

De drie vrienden kusten de aarde, die zij nu voor altijd gingen verlaten, stapten in de sloep, en kwamen weldra behouden bij het schip aan. Aldaar werden zij door de bootsgezellen met uitbundige vreugde ontvangen, en troffen er verscheidene reisgezellen aan, met wien zij vroeger van Archangel vertrokken waren. Deze vernamen met de uiterste verwondering de menigvuldige bijzonderheden, die zij sedert hunne scheiding ondervonden hadden, en allen deden hun best, om de drie vrienden het verblijf op het schip zoo aangenaam mogelijk te maken.