Alexis en Iwan, of de overwintering op Spitsbergen

Nº 64. – Ontdekking van Spitsbergen.

Den 17 en 18 Junij kwamen de zeelieden met hunne schepen zoodanig tusschen het drijfijs, dat zij veel moeite hadden, er zich door te werken. Zij hielden echter ondanks het gevaar, dat hun daardoor bedreigde, denzelfden noordelijken koers, en ontdekten den volgenden dag een eiland, dat naderhand Spitsbergen genoemd werd. De zeelieden dachten eerst, dat het een gedeelte van Groenland was, welke dwaling zij echter spoedig bemerkten. Ook hier hadden zij nu en dan gevaarlijke gevechten met de ijsbeeren, en eenmaal doodden zij er een, die dertien voet lang was.

[p. 97]

Zij zeilden het eiland gedeeltelijk rond, gingen op verschillende plaatsen ten anker liggen, en voeren met de sloepen naar den wal. Dan daar zij het eiland overal woest en onvruchtbaar vonden, zetteden zij de reis weder voort, om zoo mogelijk hun doel te bereiken.

Intusschen waren het de stuurlieden van de beide vaartuigen niet eens, welken weg zij thans zouden kiezen. De Rijp was van oordeel, dat men nog noordelijker moest zeilen, terwijl de stuurman Barendsz. dacht, dat men reeds te ver noordelijk gestevend was, en daarom meer zuidoostelijk moest aanhouden.

Men twistte hierover lang, en daar men het op dit punt niet eens konde worden, werd besloten, dat elk zijn inzigt zoude volgen, en den steven wenden zoo als het hem goeddacht. De beide schepen scheidden dan van elkander, terwijl de Rijp noordelijk aanhield, stevende Heemskerk naar den kant van Nova Zembla.