Alexis en Iwan, of de overwintering op Spitsbergen

Nº 4. – Smaak voor de zeevaart.

Ozaroff had, zoo als wij vroeger reeds gezien hebben, zijnen zoon voor den handel bestemd, en daarom rigtte hij zijne opvoeding geheel daarnaar in. Iwan deelde in al het onderwijs van Alexis; maar hij vond meer smaak, om in de haven de schepen te zien aankomen en vertekken, dan in het pakhuis van zijnen oom te werken. Hij luisterde steeds met de grootste aandacht naar de verhalen der lange en gevaarlijke reisen van de zeelieden, naar de beschrijvingen der zeeën, die zij bevaren, de steden, die zij bezocht en de stormen, die zij doorgestaan hadden. Dikwijls begaf hij zich aan boord van een schip, en vroeg dan naar de bijzondere deelen van hetzelve, onderzocht welke pligten de matroos, de stuurman, de luitenant en de kapitein te vervullen hadden, en gaf dan zijne onwederstaanbare neiging tot het zeemansleven te kennen.

Wanneer Iwan bij Alexis was, sprak hij altijd met geestdrift over de scheepvaart, over de zeden en gewoonten van vreemde volken, de voordeelen, die de scheepvaart verschaft, en zocht alzoo zijnen neef over te halen, om in zijne gevoelens te deelen. Hij slaagde daarin zoo wel, dat Alexis welhaast allen smaak, om in het

[p. 11]

magazijn of op het kantoor van zijnen vader te werken, verloor, en zich geheel aan de denkbeelden overgaf, die hem Iwan in het hoofd had gebragt.

Zoodanig is meestal bij jonge lieden het uitwerksel van het voorbeeld van anderen. Zij beschouwen de dingen slechts van de fraaiste zijde, en worden voor dezelve ingenomen, zonder op de gevaren en de moeijelijkheden te letten, die dezelve vergezellen. Wanneer zijn dan eenmaal eenen onberaden’ stap gedaan hebben, komt het berouw, van den goeden raad van verstandige menschen in den wind geslagen te hebben, achterna, maar dan is het gewoonlijk te laat.

Vader Ozaroff bespeurde weldra, dat zijn zoon geenen smaak meer gevoelde voor den koophandel. Hij wilde daarom weten, welken stand hij dan zoude willen kiezen, en Alexis, die voor zijnen vader geen geheim had, zeide, dat hij bij voorkeur voor de zeevaart wilde opgeleid worden, daar hij grooten lust gevoelde, om verwijderde landen en volken te bezoeken.

De vader, een zeer voorzigtig man, stelde zich niet dadelijk tegen de begeerte van zijnen zoon, maar bepaalde zich slechts, om hem de gevaren en de veelvuldige verdrietelijkheden te schetsen, welke aan het moeijelijke zeemansleven verbonden zijn, en stelde daar de voordelen en de genoegens tegen over van den staat, door welken zijn grootvader en hij zelf tot vermogende menschen waren geworden, en waardoor zij tevens de achting hunner medeburgers verworven hadden.

Maar door Iwan aangezet, bleef Alexis doof voor de vaderlijke redeneringen, en daarom besloot Ozaroff toe te geven, en de beide jonge lieden op de kadettenschool te Petersburg te plaatsen.

In dit welingerigt gesticht worden de jonge Russen met zorg onderwezen in alle deelen de zeevaartkunde betreffende. Behalve de kennis van den aardbol, de wis- sterre- en scheepsbouwkunde, onderwijst men daar ook de werktuigkunde, de natuurlijke histoirie en vreemde talen. Ozaroff begreep, dat al deze wetenschappen zijnen zoon ook nuttig zouden zijn, ingeval hij zijn ontwerp, om zeeman te worden, varen liet; en daar hij maar al te zeer overtuigd was, dat sommige jonge lieden

[p. 12]

in de ouderlijke woning dikwijls met te veel toegevendheid behandeld worden, het ook voor Alexis nuttig zoude zijn, eenige jaren onder vreemde oogen door te brengen, wanneer hij meer in zijne eigene behoeften zoude moeten voorzien, en onder een meer bepaald opzigt staan.