|
| |
Siet den Getaanden Spek Ian dwars voet den Seinjoor, Don pok mok den Maraan, den half gevvasschen Moor, Heeft snying inden buyk Pie'r Heyn verkrijght sijn schatten, Door dien hy hem klisteert, nu kakt hy Spaansche Matten.
IA Seinjoor kont ghy Io kacken,
Schijt vry in mijn le ge sacken,
En Matroos sijn mutsje vol,
't Sal niet kleven ande wol,
Ja Seinjoor is dat purgeren?
Daar kan Geus neef 't moes me smeren,
Dat's een drek die niet en stinkt,
Dat's een drekje dat wel klinkt,
Dat's een stront van d'ander werrelt.
Schoon van luyster, hups beperrelt.
Ghy doet rijklijk u gevoegh,
Druck noch wat dan ist genoegh,
O Seinjoor weest niet verlegen,
Nu ghy stoel-gank hebt gekregen,
Lijt met ons de saak geen last,
Meester Pieter is een gast,
Meester Pieter is geschapen,
| |
| |
Om u gansch den darm te schrapen,
Sonder eenigh Jopen-bier,
Want hy is een Scheeps Barbier,
Die maakt door syn Solpher poeder
(Spyt sint Felten of syn Moeder,
Spyt sint Aachten onder-ziel,
Spyt sint Joris of syn Swagher,
Spyt den Roomschen Sleutel-drager,
Ja in spyt van al de spyt)
Dat heel Spanjen krijght de schyt,
Con vos poutos vos Mocheros,
Abten, Priesters, Jesuwijt,
Enge Nonnen vaack ghewijt,
Leke Broeders, Pape Wijven,
Gaat den eers nu heel op schijven,
't Vuyr raakt in 't Maraansche gat,
Dat deur brant soo is an 't smoken,
Datm'er sou een Ey in koken,
Datm'er sou een Worst in bra'an,
Met een Callekoenschen Haan,
Met een paar dousijn Sausysen,
Met een koppeltje Patrysen,
Met een pan vol Fricadil,
't Lust my niet, hy proef de wil,
Hoort hoe vloekt den straten pronker
Den saffraan oogh varkens Ionker,
In syu uytterste verdriet,
Krijt hy dus, schier anders niet,
Trahidors des Castilianos
Dat den Spek wort hees daar van,
| |
| |
Meester Pieter neemt in 't goede,
't Klagen van Cabre Cornoude
Och den armen hooren beest
Is soo dor gelijk een geest,
Want syn schyven syn vervlogen
En syn veeren uytghetogen,
En syn hart berooft van moet,
Raat wat rest hem van syn goet?
Raat wat heeft hy noch behouwen?
Want Iuwelen vande Vrouwen,
Maar 't zyn schatten (dat ghy 't weet)
Diemen Spaansche pocken heet',
Soo hy die wel wil bewaren
Tot int ende van syn jaren,
Heeft den geel-huyt den Titan,
Alle tijt het smeer daar van.
Doch ick gun hem dese suyvel,
Meester Heyn die noemt hy Duyvel,
En hy seyt seer wel daar an,
Want syn droes is Heyntje- man.
Nu Marane ik wil swijghen,
Om geen Vijgh van u te krijghen,
Die ghy fraay te koken weet,
Tot u wraek van eenigh leet.
Peys dan sonder te krakelen,
'k Wil u Lucifer bevelen,
Die soo graachjes op u past,
Die Duc d'Alba heeft te gast,
Die van ansicht en van wesen,
Schijnt u Vader wel te wesen,
Want u huyt is als een Zeelt,
Even als het helsche Beelt,
Ghy en hy, die weet te vleyen
Om een yeder tc verleven,
Die oyt in u stricken viel,
Kosten 't leven ofte ziel,
| |
| |
Dies om u verraat t'ontvlieden,
Kom ik u de vreed' anbieden,
Doet ghy't niet, soo roep ik strak
Schoorsteen-veger Bullebak.
|
|
Auteursrechtvrij