|
| |
Lentshe Morgen-Rey, over de Houvv'lijkx-Feest des Achtbaren, Hoogh-geleerden Heere Antonis Pelt Der Medecijnen Doctor, Ende d' Eerbare Deught-rijke Ioffrouwe Maria van Honthorst.
Ge'echt den 28. Aprilis, Anno 1635.
Vryagie
Tusschen Ramia een Harderinne, ende Nantio een Harder. Ramia singht, Op de stem: Blyschap van myn vliet, &c.
'k SIe de dageraat 't Cristalijn beschynen,
'k Sie in haar ghelaat Blixem van Robynen,
'k Sie de morgen-stond. Appel-bloessem blosen,
'k Sie uyt haren Mondt vlieten roode Roosen,
O! geen aardtsche dracht, en mach zyn gheacht
| |
| |
Voor dees' Hemels pracht wyken droom en Nacht,
Fabel-sproken, en gheronk,
Soete Troosteres ter Zee:
My en myne Schaapjes mee.
O Engelyke stem! o Ramia Vrindinne,
O Balsem mynes Ziels, vergode Harderinne,
Steur ik dijn soet gequeel? soo neem daar wrake van,
Dood my met dynne stem die alles locken kan,
Dees Paradysse Moort die wert dy licht vergeven;
Dies spoedy tot de daat, kom Liefste neem my 't leven,
En singh my inde slaap, tot ik ten Hemel vaar,
Soo werd ik van dyn Lief, dyn trouwe Martelaar.
Sout ghy wel sterven willen?
Neen Linker g hebt gheen haast.
't Versoeken waar het naast;
Maar dit ghy 't wel verstaat, dits een bysonder sterven,
Een Honigh-soete Door, om kusjes van te erven.
Loop Covel, 't is van 't mal,
Dit klinkt en blinkt of 't Loot is?
Wie kuster als hy Doot is?
Ja, dat kan ik wel doen, ik ben al Levend Doot.
Of in myn Liefstes schoot.
Wat vreemder Doot zijt ghy? die so na-bootst het leven.
Alst Ramia belieft die kan 't my weder geven,
| |
| |
Dit heeft al weer geen slot.
Acht ghy my voor een Godt?
Neen, maar voor een Goddinne.
Of meent ghy een Sottinue?
Het scheeren staat u vry,
Ghy weet wel wie ghy voor hebt.
Als ghy de Geyt by 't Oor hebt.
Wel hoe, myn Ramia (myn Liefste) hoe, dus quaat?
Gaat gaat voor Philis mank, 'k woon inde Kreupel-straat.
'k Sweer by de Dageraat, die ik als nu beschouwe,
En Pan ons aller heyl 'k sweer by myn hoogste Trouwe.
En kuyssche Brandt, die ghy my (Ramia) an-doet,
Ik sweer by Denerouw, daar ghy zyt op-gevoet,
Dat, alles wat ik heb geseyt, of meen te seggen,
Is ongevynsd, onvals, en rond'lyk uyt te leggen,
Alsoo 't my leyt om 't hart soo vlottet uytte mondt.
't Sa voort, hu hu mijn Vee, nu Harder blijft gesont,
Gaat heen na Philis toe, die sal dy moogh lyk wachten.
O! Denerouwsche Maagt, wilt ghy myn Eet niet achten,
Soo eyscht een ander blijk, gebiet wat ghy versint,
En soo 'k het niet volbrengh, soo acht dan alles wint:
Ey sta, ey wacht, ey hoor, ik moet u noch wat vragen,
En soo ghy 't niet en doet, ik sal 't den Hemel klagen.
Wel nu wat sal 't nu zijn?
En kan geen wreetheyt wesen,
Dit's Koekoecx sangh, loop loop,
Loop wegh, ik wil dit myen,
'k heb geen verstandt van Vryen.
Waar wilt ghy dat ik loop? om Lavenis in noot?
Want loop ik veer van u, soo nader, ik de Doot.
Wel, sterftmen dan soo vaak? die pyn en moet niet groot zyn,
Ghy seght, ghy zyt al doot, of moet ghy dubbel doot zyn?
| |
| |
Is't Lok- aas vande Minne.
Die wensch ik so Vrindinne,
Ontsteken mach dijn Bloet,
Wenscht ghy my te bedroeven?
Ik wensch dat ghy moght proeven
Dijn Minnaar voelt in 't hart.
Al wat op Aarden leeft beweeght sich tot het paren.
Gheneyght sich tot de Min, en soekt sich te vergaren.
Ghy Cranst (door dynne Lof) te hoogh de brose Min,
't Wert vaak een Hel, 't welk schijnt een Hemel in 't begin,
De blye Sonne-schijn en weert gheen droeve vlaaghjes,
Indienmen op de scheen slaat vele kleyne slaaghjes,
Met een ghemeene Kaars, al isse dun van smeer,
Ten eersten is het spel, ten lesten doetet seer.
De ware eyne Liefd kan alle weedom heelen,
Wat isser in dit rondt dat niet en kan vervelen?
O Schoone, waart ghy mijn 't verveelde nimmermeer.
't Is een vergode saak die nemmer heeft een keer.
De trouw is Goddelijk, dies false wel beklyven,
Soo most dan Manen Vrouw te samen nimmer kyven,
En 't eerst most als het lest, en 't lest als 't eerste zyn,
Maar 't scheelt soo veel (helaas) als Bastert en Asijn,
Ik sweer by 's Hemels Heir, de Goden met malkand'ren,
Dat myne Trouwe Min sich nimmer sal verand'ren.
'k En acht gheen Vryers Eedt, sy sweeren om de worst,
Ach, of de Goden my ontarrenden de Borst;
En ik u dit mijn hart eens uyterlijk moght toonen,
Al waardy Staal, en Ys, ghy sout mijn trouwheyt loonen,
Men vanght soo licht' lijk an 't gunt namaals vaak berouwt,
Ghy wenscht (o Jonghelingh) soo vroegh te zyn getrouwt
Met my, die slecht en kintsch' ben inde Houw'lijkx saken,
Wat wout ghy met my doen? wat sout ghy met my maken?
| |
| |
Barvoetsche Kinderkens, als Ian-oom met syn Wijf,
Men heeft ghenoegh te doen vaak met een eenigh Lijf,
Om dat met spijs en drank en kledingh t'onderhouwen,
Waar Kinder-teelingh winst, soo waart gheneucht te trouwen:
Soo seyd' ik licht'lijk ja, in plaas van twee-maal neen,
Maar nu ist alderbest dat yeder slaap alleen.
Het Trouwen past de Jeught veel beter als de Ouwen,
Het jonghe bloet dat moet dewerelt staande houwen.
Die sal om onsent wil daaromme niet vergaan.
Als yeder een soo dee, wat kon die langhe staan?
Segh Ramia (myn troost) wat doet u dus versaghen,
Te neuse-wijs is quaat, Maria durstet waghen,
Wie seght ghy is de Bruyt? Nan. de Geestige Mary
Van Honthorst, die wel eer u Speul-noot plach te wesen,
Die sal de soete wond' haars Minnaars nu ghenesen.
Ik segh 't is waarlijk soo.
Wat salse voor een Echten?
Een van Apollos knechten,
Den Hemel wilse heyl, de Aarde voedtsel geven.
En soo veel loopent goet, tot een dosijntjen even.
Niet meer, de Bruyt is teer, de Bruygum (jongh ghejaart)
Die wensch ik sich uyt 't Nest niet heel en Oyevaart.
Maar segh my (Natio) hoe weet ghy dattet waar is?
Dat dese (die ghy seght) een Echt en wet lijk paar is?
Siet daar, dats blijk ghenoegh, (myn Ramia ist niet?
Ey laat my sien te recht, o! 'tis een Bruylofs-Liet.
Tot hare beyder lof, en om de Feest te Eeren,
Alst Ramia belieft, ik sal haar 't wijsjen leeren,
't Is lecker van ghehoor, het heeft een Fransche Saux,
Het ratelt op stem: C est trop Courir les eaux.
|
|
Auteursrechtvrij