Zinne-beelden, oft Adams appel

Bruylofs-praatje, Toe-gheeygent den Eersamen Ionghman Geraard Iordens, Ende d'Eerbare Deught-rijke Ionge Dochter Anna Mvylmans.
Vereenight in d'Echt den 14. April, Anno 1635.

O Brodeloose Faam (die my berucht van Rymen,
O schraale kinder luk om hongherighte swymen)
Gaat, blaast de werrelt deur en schatert over-luyt,
Laat vander Veen met vreen de man die scheyter uyt.
En soo daar yemant schrolt, die hier in is tonvreden,
Die brengh hem spek in 't moes, of paay de man met reden,
Die op de broodt-snuyt past, dat 't potjen overloopt,
Of hart-smeer daarmen bier en botter omme koopt,
Of lief-kruyt daar men kan een hijlik me berocken,
Of 't schoone keuken-zaat, om inde melk te broeken,
Of 't klare romer-stof (het kelderlijk cieraat.
Dat Hans de Croeger doet crioelen over straat)

[p. 370]

 

Ook watter alder-best sich schikt om op te drinken,

 

Brengh dat het Heerschap t'huys, al zyn 't Westphaalsche schinken,

 

'k Heb my bedocht (o Faam) en spreekt toch narghens of,

 

Want, rijmtmen om het spek, soo krijghtmen Varkens lof.

 

Ik mach noch dese maal de penne wat verslyten,

 

'k En vrees' voor smaal, noch smaat, noch geenderley verwyten,

 

Indienmen dit Juweel van lammery bespot,

 

Ik antwoord' 't is door haast, en 't schraapsel vande pot.

 

Laat sien, hoe staat de saak, waar ist verstant ghebleven?

 

My dunkt het leyt soo diep, wat dienter best gheschreven?

 

Help lieve Koster help, de Paap is uytter stadt,

 

't Is best men 't oude Liet eens wederom hervat:

 

Doch, als ik my bedenk, men speelt hier 't ouwe deuntje,

 

't Is even sulken Rey, ghelijk ik songh met Teuntje,

 

Dat heught my noch ten deel, 't Musicq dat gingh op 't lest,

 

Gaat beyde-gaar te Bed, te Bed, te Bedde best,

 

O Ieught verheught in deught (soo klonken al de snaren)

 

Op dat de Bruyt, de Bruyt, haast mach ter Hunnep varen,⁺

 

Dat paste doe op ons, nu pastet op dit Paar,

 

Dit Lietjen is wel out meer als drie duysent jaar.

 

Dit sou van Bestevaar het spreekwoort wel beveste,

 

De oude Lietjes zyn (seyt hy) noch d'alderbeste,

 

De nieuwe voddery en acht ik niet een veer,

 

'k En kan 't ook niet verstaan, ik houd met d'oude leer.

 

Ja Bestevaar heeft recht, de man die seyt de waarheyt,

 

De oude leer is best, die wijst de rechte klaarheyt,

 

Die 'kwensch mach zyn betre'en na lyste synnes ordens,

 

Door Anna Muylmans, en haar lieve Geraard Iordens,

 

Die heden zyn Geknoopt, gestrengelt inden Echt,

 

Waar van haar d'eyghenschap van daag' is uyt-gheleght,

 

Wat dat der Mannen ampt, en ook der Vrouwen werk is,

 

Van die, die 't syn beroep en Dienaar van de Kerk is.

 

Dies volg ik mynne neus, en stoot de hacken niet,

 

Een yeder by het syn den Huysman by syn Griet,

 

De Pleskes by het bier, de wijn-kan by de roomer,

 

De botter by de vis de slaper by de droomer,

+ Het woordt ter Hunnep varen Deventer spreekwoordt, Op syn Amsterdam Volerijk varen.

[p. 371]

 

De Minnaar by syn Lief, de Zee-man by het roer,

 

De Bruygom by de Bruyt en ik'by Teuntje moer,

 

My dunkt daar isset best, hier kanmen my ontbeeren,

 

Men noot my wel tot Rijm, maar felden tot het smeeren.

 

Nu dan, vaart beyde wel ghy Bruydegom en Bruyt,

 

Leeft langh, Vreest Godt, T[ee]lt veel, daarme is 't Lietjen uyt.

 

 

 

Stuer Recht.