|
| |
| |
| |
Pastorael. Feest-Dicht, Over 't versamen vanden Eersamen Ionghman Arent vander Veen, Ende d Eerbare, Deught rijke Ionge Dochter Maria Pysl.
Vereenight met den Bandt des Houwelijkx den 10. Februarie binnen Wtrecht, 1629.
Men kan 't ook singen op de stem: Yets moet ik u Laura vraghen.
IK en vvil niet turelueren
Op een Rietjen nieuwe kueren,
Met een ongemeen gheluyt;
Noch veranderen van wesen,
Maar gelijk ik plach te vvesen,
Speelen op myn oude Fluyt.
Laat de Ieught vvat nieuvvs behaegen,
'k Ben een Harder op myn daegen,
Slecht van Ouders, vroom van bloedt,
Slecht van Haaf, van Staat, van kleeren,
By de Veennen op-gevoedt.
Die geen beter Rijkdom rekent
Als te mogen zyn getekent,
In het groote Harder-boek,
| |
| |
O! waar ik daar in gheschreeven,
'k Ruylde myn een vuldigh leeven,
Niet voor 't alder-Cloekste cloek.
Noch voor al de Zuyder-Landen,
Die met Peru zyn in handen
Vanden Moorder den Maraan,
Noch voor d'Africaansche Mijnen,
Want dit moet en sal verdwijnen,
Maar het ander blyven staan.
O ghy Vrecken, oghy Slaeven,
Die u Zielen hebt begraven,
In 't vergankelijk Metaal,
Als u kloot is uyt-geloopen,
Kunt ghy gheen uyr leevens koopen,
Voor u schattenal al-te-maal.
Al u vroeten, al u ploeghen,
Doet verarmen ughenoeghen,
't Is ghelijk het spreek-woordt seydt,
Veel te hebben dat doet haken,
Om aan eens soo veel te raken,
Rijkdom stopt'gheen gierigheydt.
Dus myn Musa laat ons wijken
Vande Hooven vande Rijken,
Vande steedsche praal en pracht,
Laat ons met de Boere Knaapjes,
Looven 't hoeden vande Schaapjes,
En ons kleeden met de Vacht.
Laat ons climmen na de hooghte.
Dat wy moghen op de drooghte,
Brenghen ons sachtmoedigh Vee,
Daar de wel ghebooren zielen,
| |
| |
Die de Wolven over-vlieden,
Woonen t' saam in rust en vree.
Woonen t'samen met genuchten,
Vry van kommer, vry van suchten,
Vry van lyden en ghevaar,
Dees' haar alder-slimste daaghen,
Soude'een Koningh wel behaagen,
Javvel coopen kost hy maar.
Hierom Harders vander Heyden,
Di ebe mint de brede vveyden,
En de nacht Voor Sonne schijn,
Moet ik u gheselschap myen,
Soud' ik myne Cud' bevryen,
'k Most op hooger vveyden zyn.
'k Most ter rechter hant gaan dryven,
En op 't smalle paatjen blyven,
Soo verdooltmen niet soo licht,
Maar al eer ik tre vvat varder
Moet ik groeten eenen Harder
Die hier by vvoont in het Sticht.
Wel vvat sie ik ginder vvoelen?
Wel vvat isser te krioelen?
't Schijnt verbannen is de druk,
Wel hoe vrolijk zyn die menschen
Wel hoe gaat het op een vvenschen,
Soude vvel den Harder Arent,
Die int Wout noch vvoonde 't jarent,
Om te leeren kennen 't Kruyt,
Syn ghevanghen door de minne,
Maritje vvel zyn de Bruyt?
| |
| |
't Is gewis, 'k hoeft niet te vragen,
Want ik sie haar 't Kransje draghen,
Dat haar't opper-hooft begroent,
En bene'en naar wangen bloofen,
Even als twee roode Roosen,
Dit baart my gheen quaat ghenoegen,
'k Mach my by 't geselschap voegen,
Ey! hoe net heb ik't gepast
Sulke Waters, sulke Vissen,
Op een Bruyloft moet me dissen,
Dapper moeter zyn ghebrast.
| |
d' Wtheemsche ofte onduytsche woorden, die in dese volghende versen staen, zijn willens gestelt uyt boertigheyt.
IK en sal gheen breef spel wesen,
Harders kom wilt u ghenesen,
Met Conserf van Hase- Vis,
Met Extract van Callekoenen,
En de Compost van Capoenen,
'k Wed dat dit Probatum is.
Marmelaad van Jonghe Duyven,
En lulep van Fransch druyven,
Gheconfijte Hoender-Bouten,
Met wat Cappers over-souten,
O myn Vrienden dat laxeert,
Mostert-Pillen van Sausyfen,
En het poeder van een Schaap,
| |
| |
Met twee stoopen Wijns ghedronken,
O dat zyn derechte vonken,
Om te raken tot den slaap.
't Pulvriseersel van Pasteyen,
Met den Labis Marse-seyn,
En Siroop van warme Taarten,
Bruykt dit niet, gantsch Ele-caarten,
Alle dinghen zyn niet reyn.
Maar de Maaghden ende Vrouwen,
Moghen dit op goeder trouwen
Vry ghebruyken wel gherust,
'k Sal de reden daar van schryven,
't heel goet voor jonghe Wyven,
En voor d'onghewoone lust.
Oly van ghebacken Vladen,
En het sap van Spaansche Pap,
En Podrigo van Banketten,
Dat kan vreemde lust beletten,
Dit is daar van d'ey ghenschap.
'k Wed u wondert al te samen,
Dat een Harder slecht van namen
Soo veel Tuyghs heeft voort ghebroch,
Van Recepten en secreeten,
'k Heb door 't menich vuldigh eeten,
Van myn leeven veel besocht.
'k Heb ook met verscheyden dranken,
Soo ghesonde Luy als kranken,
Menichmaal bescheyt ghedaan,
Daar van leerd' ik d'Operaci,
| |
| |
En de rechte Beurs Purgaci
Meesterlijk en wel verstaan.
Dan ghy Harders en Hand'rinnen.
Van verscheyden smaaken sinnen,
Van verscheyden Aart en Proef,
Wilt u selven toch niet pynen,
Gulsigh hier te medicijnen.
't Soud' u bind'ren aan de schroef.
Na het salven van de Nieren
Laat ons onse harten keeren,
Tot den Opper-Heer der Heeren,
Die 't al bouwt en neder-velt.
Die ons heeft gheleent het leeven,
Niet als om hem eer te gheven,
Laat ons prijsen met ootmoet,
Laat ons danken ende loven,
Ende bidden daar en boven,
Dat hy dit Iongh' Paar behoet.
Dat hy door syn milde gaven,
Wil haar swacke zielen laven:
Groote Schepper weest haar stijl,
O ghy Heere der Heyrscharen
Wilt ghenadelijk bewaren,
|
|
Auteursrechtvrij