Bartholomeo van Hafft tot Lisbonen, dat schip hietmen, dat scip sancte Uincente, dat was gheladen met .vij. duysent Cantaren specerien van alderley sorten, Ende midden op den wech voeren wi neuen een eylant sinte Helena, daer saghen wi twee visschen, elc was so groot als een huys, die hieuen hen bouen dat water meer dan te drie steden, ende dat vorste deel was aen te sien, bysonder den eenen, dye tot ons naecte, ende beweget dat water met den swemmen so seere, dat wy alle beureest waren, ende hadden ons gheschut op haer gheladen, ende binnen een vierendeel van eender vren soo verlieten si ons, daer na quamen wi in een ander eylant ghenoemt de Ascensione, in duytsche die Opvaert, byden seluen saghen wy sommighe voghelen inder grootten ghelijck eynden, die vlogen tot ons int schip te rusten, hoe wel veel menschen ende beesten daer stonden, so en vreesden si daer af niet, ende lieten haer opheffen met den handen, ghelijc si gheuanghen werden, dat docht ons een vreemt dinck te sijne, ende saghen den menschen int aenghesichte, dat vreemt was om sien, in dit eylant en is niet anders dan vee, voghelen ende water. Als wi van desen eylande gheuaren quamen, soo sagen wi weder om onse sterre Tramontana, daer na quamen wi nae sommighe dagen in een schoon lant, genoemt dat eylant, dat heb ic ende meer ander Jnsulen oft eylanden Hicco Cario genoemt die bloemen sinte Jorgien Gratiosa ende feyal, daer na quamen wy in dat eylant Tertiera, die al den coninck van Poortegael toebehooren, daer bleuen wi twee daghen, dese eylanden sijn alle wel vruchtbaer, ende wel bewoont, daer na scheyden wi van daer, ende voeren tegen Poortegale, dat wi daer quamen in .vij. daghen. Doen ick dat lant sach, dat is wel te gheloouen, dat mijn herte verblijt was, want mi docht dat ick sach mijns vaders landt, hoe wel ick noch seer verre van daer was, ende ick seyde, God si lof ende danc van sijnder ghenaden. Jck ghinck terstont wt ende opt landt, ende ghinc terstont in die edele stadt van Liscebonen, welcke wel getelt mach worden int getal der beste steden een die ick ghesien hebbe op dese reyse, maer als ick den coninc niet tot Liscebonen en vant, so maecte ick mi van daer om sinen maiesteyt te soeckene, dien vandt ick in een andere stadt ghenoemt Almado teghen Liscebonen ouer gheleghen. So haeste als ick daer quam, so werdt ick byden Coninck ghebracht, ick custe sijnder maiesteyts handen, ende hi dede my vele eeren ende groote vrientscap, ende hielt mi daer menighen dach bi hem in sijn hof, om te weten ende te bekennen den loop ende maniere van Jndia. Jck thoonde hem oock den brief van sinen stadhouder in Jndia van mijnder ridderschap die hi mi ghegeuen hadde, ende badt sijnder maiesteyt dat hi den seulen woude conformeren met sijn eyghen hantteeken ende seghel. Als hi dien gelesen hadde, so was sine maiesteyt goetwillich, ende liet mi daer toe maken een sekerheyt, ende eenen gheleydts brief door alle sijn Coninckrijck, ende ghaf my eenen ghenadighen oorlof. Nae sommighe daghen die ick tot Liscebonen bleef, soo ghinck ick wederom ter zee, ende voer met ghelucke ende goeden wint voorby veel poorten ende hauenen, landen en steden, die ick om der cortheyt wille niet bescrijuen en wille dier namen ende steden wel bekent sijn, Ende quamen also in die stadt Roma, die dat hooft is van alder Christenheit.
Auteursrechtvrij
