Dat vierde boec spreect vanden wederkeeren.
Dat eerste Capittel spreect hoe dye twee Christenen wederom trocken tot Melacha.
ALs wi nv .xiiij. daghen oft meer in desen eylande gelegen hadden, ende om der grouwelicheit der menscen die daer ende daer ontrent inden eylanden woonen, ooc om der groter couwen wil dye in die voordere landen die daer ontrent gelegen waren was. Doe ordineerden wi ende seyden dat ons beste ware wederom te reysen, ende so creghen wi een groot schip genoemt Guncho, ende namen onsen wech wt dat eylant oft opganc der sonnen, want op die ander side is die zee sorchlijc. Daerom voeren wy den sekeren wech, ende reysden .xv. dagen. Doe quamen wi weder totter stadt Melacho, ende wi bleuen daer drie daghen, daer oordineerden die Cristenen onse mede ghesellen ooc wederom tot huys te varen tot Sarnan, Also namen wy van malcanderen oorlof, met seer grooten weynen ende clagen. Ende voorwaer, en hadde mi niet alleen ghedeert wijf ende kinder die ic thuys gelaten had, so had ic op gods auontuere ende goet geluck, met henlieden geuaren, want si voorwaer vrome ende getrouwe ende ooc seer rijcke cooplieden waren. Diesgelijcken si ooc tot ons seyden, waert dat si geen vreese en hadden gehadt dat si in haers vader lant niet en souden hebben mogen comen, so hadden si wederom met ons gereyst, alsulcke groote liefde ende vrientscap hadden wi tot malcanderen, want si ooc heimelic wel van mi vernomen hadden, dat ic een Christen en niet een heyden int herte en was. Ende alsoo staken wi vanden lande ende voeren tot Cioromandel. Doen seyde ons die patroon vanden schepe, dat om dat eylant Giana ende om Sumatria by acht duysent eylanden waren gelegen. Maer tot Melacha eer wi van daer voeren, cocht mijn geselle om vijf duysent pardey alderley specerije, sijde, ende welrieckende ware, als balsen, anebra, ende diesgelijcken, dat droeghen wi in ons scip. Ende in xiij. dagen quamen wy in die voorscreuen stadt Cioromandel, daer in wi ooc voortijts geweest waren, ende loste daer ons scip, dat wi tot Giana geladen hadden, ende bleuen daer .xiiij. dagen. Ende namen daerna een schip datmen noemet Chiampana, ende voeren teghen Colon, daer vant ick .xxij. christenen al Poortegaloosers, ende creech grote begeerte ende vrientschap tot haer te vlieden, want ic hertelijcke begheerte hadde te sien mijn wijf, kinderen, vrienden, ende mijns vaders lant Ende niet te vergeefs en dachte ic dat ic nv met eenen anderen genoech geuaren hadde. Nochtans bleef ic perseuererende, om dies wil, datter so weynich waren, ende ooc eens deels van vreesen der heydenen, want sommighe heydensche coopluyden die daer waren, ende mi kenden, dat ick tot mecha, ende ooc by tgraf Machomets geweest was dye sullen mi verraden, als si mi biden cristenen sien gaen ende wandelen, dat ic een ypocrijt, ende nyet een recht heyden en ben. Ende also bleef ick bi haer in mijn propoost, nochtans met grooter becommernissen des herten, inwendich, totdat God eenen anderen gheluckighen tijt gheuen soude. Ende daer na ouer tweelf dagen daer namen wi den wech na Calcoeten, ende voeren op een vlietende water, ende quamen aldaer binnen .x. daghen sonder eenigen tegenspoet.
Auteursrechtvrij