Dat .xxij. capittel seit vander stat Sambragante ende vander veruolginge der Sophien
UAn deser stadt Sambragante seggen die cooplieden dat si so groot is als Alcayro, Die Coninc vander seluer stadt hout Machomets gelooue, Die cooplieden seggen oock dat hi heuet bi tsestich duysent mannen te peerde, Het sijn witte lieden, ende wel geschict volc, ende wi en trocken daer niet voorbi, want die Soffie trock rontom end verbrande ende destrueerde al dat hi vercrighen mochte, hi veruolchde oock dye daer gheloofden in Bubacher Oeman, ende Anmar, die daer sijn mede gesellen Machomets, die dode hi al metten sweerde waer dat hi die crijgen mochte. Maer welcke gheloofden in Machomet ende Hali, die liet hy gaen ende seker sijn haers leuens. Ooc sprac tot mi mijn gheselle. comet hier Jnmis opdat ghy dies seker sijt ende dat ghijt inden gront bekennen moecht dat ick v wel ende goet geselscap doen wil, so wil ic v gheuen een mijns broeders dochter tot eenen wijue, ghenaemt Samis, dats so vele gheseit als Sonne, alsulcken name was haer ghegheuen van haerder schoonheyt weghen. Hi seide mi ooc meer. Weet dat ick niet en wil reysen in die landen van ghebreke des ghelts, mer om mijn plezier ende wt vrijen moet om te siene vele saken der werelt, ende also namen wi onsen wech op die strate, ende toghen weder in dye stadt Eri. Als wi nv in mijns gesellen huys quamen, so liet hi mi sien van stonden aen, dye voorscheuen sijns broeders dochter, tegen die selue hielt ick mi oft ic seer wel haerder begeert had hoe wel dat mijnen sin met anderen saken becommert was. Jn dier tijt acht daghen togen wi wederom tot der stadt Ormus, daer saten wi in een schip, ende
Auteursrechtvrij