Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes
(1649)–Jan Jansz. van Asten, Isaak A. van Vaerlen–
AuteursrechtvrijTot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff
Stemme: Sylvester in den Morghenstindt.Het is een spreeck-woordt over al
In dese Werelt hier:
Hoe hoogher Bergh, hoe dieper dal,
Soo oock: Hoe 't red'lijck dier
Hier hoogher in de hoogheydt stijght,
Met vechten ende strijden,
Hoe meer vyanden dat het krijght,
Die zijn hoogheydt benijden,
| |
[pagina 110]
| |
En soecken te bevorderen zijn onderganck,
Door schellemsche verraders, of een vergiftighen Dranck.
2 Dit blijckt an Julius Caesaer,
En Al'xander de Groot:
d'Een wiert sonder recht oft Vierschaer
Met veel wonden ghedoodt;
En d'ander heeft een vege vijg'
Tot zijn eer-loon ghekreghen,
Als hy door de krijgele krijgh
Hier soo hoogh was ghesteghen,
Dat des grooten Macedoniers Soon, soo 't betaemt,
Om zijn groote groot moedigheydt de Groote wert ghenaem[t].
3 Den grooten Thamarlanes, sterck
Twaelf hondert duysent Man,
Gaende in zijn Hoogheydt te werck
Gelijck als een Tyran:
Wort van Godts handt gheslaghen neer,
Eer dat hy is gekomen
Op d'hooghtse trap van 's Werelts eer:
Want Godt heeft hem benomen,
| |
[pagina 111]
| |
Door een haestige felle doodt, in desen strijdt
Het leven, en zijn Heyr verstroyt door duysent weghen wijt.
4 Den Keyser Tiberius, op
De hooghste Eeren throon,
Sijnde geseten in den top,
Bekaeght zijn selfs persoon,
Dat de Fortuyn hem (om soo hoogh
Te klimmen) gaf de Leder,
En dat hy hem die weer onttoogh
Doe hy wou komen neder:
Want die hier veler vrees wil zijn, en worden steets gevreest,
Die gaet hier veel te vreesen an van een veel hoofdigh Beest.
Besluyt. Alle Vleysch is als gras gestelt,
En alle heerlijckheydt
Des menschen, als een Blom op 't Velt,
Gelijck Esaias seydt;
Wat verheft hem dan op 't aertrijck
De arme aerd'en asschen?
Hy is doch maer schandelijck slijck,
Hoe schoon hy is gewasschen;
| |
[pagina 112]
| |
Echo
Vraegt ghy waerom dat hy dat doet, soo hoordt de faem:
't Is omdat ick hem geven sou een onsterff'lijcken naem?
Hend' ist end'. |
|