Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes



[pagina 37]
Op het lijden en sterven van onsen Salighmaecker.
Stemme. Psalm. 6. KOmt met betraende Ooghen, En Zielen neer gheboghen, Ghy menschelijck gheslacht; Siet eens op Christus lijen, En sijn bedroefde tijen; Slaet hier doch wel op acht. 2. Wat heeft Godt Bloedt vergoten, Door 't slaen en 't vinnigh stooten Van 't goddeloose Rot: Alleen voor onse sonden; Wie kan te recht vermonden Hoe dat hy is bespot. 3 De wreede Moordenaren,
[pagina 38]
Die quamen staegh verzwaren Sijn noyt gehoorde smart, Soo met ghestrenghe Koorden, Als wouden sy vermoorden Dit recht onnoosel hart. 4 Den Croon met scharpe Doorens, Die drunckten sy vol toorens Op 't Hooft van 't suyver Lam; Wiens Wonden Bloedigh leken, En plaets voor plaets bestreken Waer dat den Schepper quam. 5 Hy most het Cruyse draghen, Ghemenght met zware plaghen, Vol bitterlijcke Gal: De Rechters hem verwesen, Nochtans en vonde desen In hem, gheen schuldt met al. 6 Sijn onbevleckte Leden, Doorhackelt en doorsneden, Die werden uyt-ghereckt
[pagina 39]
Aen 't hout, tusschen twee Sielen, Daer most dit Lijf ontzielen, En zijn noch snood begheckt. 7 O hoogh verheven Rechter, O Kamper ende Vechter! Verwinner van de doodt, Wilt ons te saem ontfarmen, Met uytghestreckte Armen. In dijn Ghenaden-schoot. 8 Ghy leert ons 't weligh leven De Schop en 't Schey-mael gheven, Om door dees Offerhandt De straf der Hel 't ontvluchten, En reysen in ghenuchten Met u, naer 't Heyligh Landt. Vredigh.