Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

[p. 40]

Af-scheyt-Liedt,

Stemme: Het daghet uyt den Oosten,

O Scheyden, droevigh scheyden!
Alst immers wesen moet,
Komt en wilt my gheleyden
Tot aen de bracke Vloet:
Van waer ick door de baeren
Meen te varen.

2 Treet op, treet op de Waghen,

Wy toeven hier te langh,
Den dagh begint te daghen;
Nu Paerden, gaet u gangh,
En loopt hoe langhs, hoe snelder
Nae de Helder.

3 Dat ick van daegh mocht komen,

Of met der Sonne-schijn,

[p. 41]

 

Op Texsel aen de Stroomen,

 

Gheen blijder souder zijn,

 

Mijn vreught (sagh ick de Zeylen)

 

Sou niet feylen.

 

4 Den Haen begint te kraeyen,

 

Den Dageraet komt weer,

 

Ick zie de Winpels waeyen,

 

Ons Schip leydt ginder veer:

 

De Boots-luy soud ick achten,

 

Nae ons wachten.

 

5 Weest voor my niet verleghen,

 

Dat ick in doots ghevaer

 

Op d'ongebaende weghen

 

Mocht raecken hier of daer:

 

Die blijft soo wel kan sterven,

 

Als die zwerven.

 

6 Voor wien hoef ick te vreesen?

 

De Ghever van al 't Goedt

 

Die sal mijn Leydts-man wesen;

 

En heb ick suer of soet,

[p. 42]

 

Ick sal hoe 't Godt wil voeghen

 

My vernoeghen.

 

7 Vaert wel mijn waertse Vrienden,

 

Siet waer de Boots-luy gints

 

Haer Anckers vast op winden,

 

De Zeylen staen vol Wints;

 

Wilt my daer wy nu scheyden

 

Weer verheyden.

Jan Janssen van Asten.