Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Domine non est exaltatum. psalm.cxxxi.

Dauid belastet van eergiericheit, ende dat hy na dat rycke stundt, protesteert van syner ootmoedigheyt ende nederheyt, ende is ghewisse van Godes bystandt.

[fol. 217r]

HEer, niet groots is in t’herte myn,
End myn oogen syn niet verhooght.
Ick heb noyt na dingen gepooght,
Die bouen my end seldsam syn.

Heb ick niet ghdwonghen mynen wil
End my ghehouden onuerwaent
Als een kindeken afghespaent
Pleeght voor syn moeder on moedwil?

Ben ick (seg ick) niet gaer ghelyck
Eenen kleynen kindeken, welck
Afghenomen is vander melck:
So bekenn’ ick myn onghelyck.

O Israel, bystand end troost
Uanden Heere ghewis verbeyd

[fol. 217v]

 

Uan nu aen tot in eewigheyt

 

Ende du salt werden vertroost.

Ghebedt.

<h> O Heere buege also onse herten to oetmoedigheyt ende vernederinghe onses selfs, dat wy ons niet so hooge verheffen, dat wy van dy (die du de hoighuerdigen vernederst ende verheuest de oetmoedigen) vernedert werden mer dat wy bekennen dyne goedicheyt to onswerdt, ende alleene onse hope op dy setten door dynen Sone Iesum Christum. Amen.