Psalmen Davidis
(1566)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijin Nederlandischer sangs-ryme
[Folio 175r]
| |
 konde van s’Heeren weldaden fyn
Spreken te recht? of den gantsen lof syn
Wel van deghen verkonden?
O wel saligh die daer bewaren slecht
Wat billick is, end die steits wat is recht
Te houden hen verkloecken.
Ghedenck onser, Heer, om des gunstes wil
Die du daer draeghst tot dynen volcke stil,
Door dyn heil wil my bsoecken.
Op dat ick t’goedt sie end aenschauwe fyn,
Dat du bereydt heefst den verkoornen dyn,
Namelick allen vromen.
Dat ick my mach verhueghen t’aller stondt
In dynes volcks vrueghde van herten grondt,
End my met dyn erf romen.
§1 Wy hebben doch, Heer, teghen dy alleyn
Oock met onsen vaderen in’t ghemeyn
Ghesondight inden leuen.
| |
[Folio 175v]
| |
Wy hebben veel boos end onrecht ghedaen,
Wy hebben oock (ouerqualick beraen)
Godloosigheyt bedreuen.
Onse vaders hebben niet ouerleyt
In Egypten dyn wonderdaden breydt:
Sy syn oock niet ghewesen
Ghedachtigh dynr grooter weldaden reyn,
End hebben hen weerspannigh in’t ghemeyn
By t’roode Meer bewesen.
Nochtans so halp hy hen om syns naems wil,
Op dat hy syn heerlicheyt toonde stil,
End syn kracht fyn bewese.
Hy bedreyghd’ het roode Méer, end het wardt
Dorr’ end leyddese door de diepten hardt,
Als door een wildernisse.
Wter handt der, dies’ haatden, hy se bracht
End vryddese van de ghweldighe macht
Huerer stercker vyanden.
De waters die oueruielen, seer swaer
Huer vyanden, so dat van alle daer
Oock niet een bleef voor handen.
§2 Doe grepen sy moedt, met blyden aenschyn,
End gheloofden stracks aen de woorden syn
Met syns lofsangs aenuerden:
Mer korts daerna vergatensy gants gaer
S’Heeren wercken, sonder te nemen waer
Synen raedt groodt van werden.
Een belustingh boos inder woesteny
| |
[Folio 176r]
| |
Ouerquam hen, oock sterck versochten sy
God inder wildernissen:
End hy gaf hen na huer begherlicheyt,
End sand hen voor voedsel een magerheyt,
Die hen d’leuen de missen.
Doe benydden sy Mosi sacht van aerdt,
In den legher end Aaron verklaert
Een heylghe vanden Heere,
So dat d’erdryck hem opend’, end versoop
Dathan rebel, end b’deckt’ Abirams rott,
In eenen ommekeere.
Daer aenstack een vyer met seer grooter spoed
In huer rott, end een vlam die op den voet
De godloose verbrandde.
Sy maeckten oock een kalf aen Oreb vry,
End oock een beeld ghegoten, welck daer sy
Uereerden t’huerer schande.
§3 Sy verwisselden huers Gods heerlicheyt
Uoor eens ossen bildteniss, die daer weydt
Gras groeyend’ op den velde.
Sy vergaten Gods huers verlossers saen,
End wat hy in Egypten had ghedaen
Seer eerlick met ghewelde:
End de wonderdaden inden land’ Ham,
End de verschricklicke dinghen ghedaen,
Aen’t roode Meer te vooren,
So dat se God wt te roeyen voornam:
Met Moses syn verkoren daer voorquam,
| |
[Folio 176v]
| |
Synen grimmighen tooren.
Sy verworpen dat ouerlustigh land,
End hebben oock synen woorde bekant
Gheen gheloof toeghedraghen,
Sy murreden in huer’ hutten eensins,
End waren niet ghehoorsaem eenighsins
S’Heeren trauwe toesaghen.
Daerom swoer hy hen met verheuer handt,
Dat hy se verslaen in syns tornes brandt
Soud’ inder woestenyen,
End dat hy huer saedt onder d’Heydens wreed
Uerwerpen soud’ end verstroyen aen breed
Derlick aen alle syen.
§4 Daer hebben sy hen met Baal Phegor
Gaer verkoppelt, ende aten euen doort
Dooden offer met romen,
End verweckten also Gods toornigheyt
Door huere doen, dat groote plagh’ end leydt
Ouer hen is ghekomen.
Doe stond op die seer yuerighe knecht
Phinees, end hy dede wrak’ end recht,
So dat de plagh’ hielt stille:
End dat is hem toegherekent voorwaer
Tot een ware gherechtigheyt, die daer
Eewigh is t’aller wyle.
Sy verweckten hem oock tot toornigheyt
By’t twistwater, so dat God Mosi leydt
Aended’ om hueren’t wille,
| |
[Folio 177r]
| |
Want sy hadden synen gheest so ghequelt,
Dat hy met syn lippen stout heeft gherelt,
Oock na hueren moedwille.
Sy hebben de volcken niet wtgheroeyt,
Noch oock hen daermede séer veel bemoeyt,
So God hen had gheboden:
Mer hebben met den Heydenen verkeert,
End hen ghemenght, hebben daertoe gheleert
Huere wercken end daden.
§5 So dat sy daer dienstlick vereerden méest
Huer’ afgoden, die hen niet syn gheweest,
Dan tot eenen valstrycke.
Want sy huer soons end huere dochters werd
Den duyuelen, met verkeerde beghert,
Offerden te ghelycke.
Sy vergoten oock dat onnoosel bloedt
Huerer sonen bloed, end dochteren soet,
Die sy oock t’allen stonden
Canaans afgoden op offerden.
End dat landt ward gaer beuleckt end onreyn
Door huer groote bloed sonden.
Sy besmetden hen met huer wercken daer,
End bedreuen hoerery openbaer
Met huer grouwlicke daden,
So dat s’Heeren grimme daer bald stack aen
Teghen syn volck, end kreegh éen grouwel van
Syn erf qualick beraden.
So dat hy s’ in der Heydenen gheweld
| |
[Folio 177v]
| |
Gaf end waren onder d’heerschap ghestelt
Der, die haet tot hen droeghen:
Huer vyanden verdrucktense gaer seer,
End moesten hen tot hen in allen keer
Als onderdanen voeghen.
§6 Menighmael heeft hy se verlost, mer sy
Wederstonden met huer voornemen vry,
End wurden veroedmoedight
Door huer misdaed: doch hy sachse schoon aen,
Wanneer sy met angste waren beuaen,
Hoorend’ huer klagh’ oedmodigh.
End is gheweest ghedachtigh des bonds syn,
Dat hy met hen ghemaeckt hadd’, end heeft fyn
Hen met berouw ontfaremt.
End heeft hen daer ghenade vinden doen.
By den diese gheuanghen hielden koen,
Die huers hebben erbaremt.
Onss Heer God, ons verloss end ons versaem
Wt den Heyden, op dat wy dynen naem
Prysen, end dyn lof konden.
Ghelooft sy die Heer God van Israel
Eewlick, alle t’uolck oock seggh’ Amen wel,
Looft den Heer t’allen stonden.
| |
Ghebedt.§ O Heere Godt, laet niet toe, dat wy vmmermeer dyne weldaden vergeten, ende vallen door onse ondanckbaerheyt ende wederspannigheyt, inde ellendigheyden daer du onse vaders mede ghestraffet hebst: mer mit | |
[Folio 178r]
| |
vergheuen alle onser sonden, maeck dat wy also des goedes, dat du ons in dynen Sone Iesu Christo medeghedeilt hebst, ghedencken, dat wy dy so vaste aenkleuen, dat wy nummermeer to afgoderien ende superstitien, daer wy door dyne ghenade van afgheweken syn, veruoert werden: mer dat wy in heyligheyt end gherechtigheyt leuende, by dy opghenomen werden dy te prysen in eewigheyt. Amen. |
|
