|
| |
Benedic anima mea. psalml.ciiii.
Dit is een wtnemende schoon ghesanck, waerin Dauid Godt groot ende heerlick maket wt der scheppinghe, onderhoudinge ende regieringe aller dinghen.
VVelaen myn siel loof end maeck groot den Heer,
Myn Héer myn God, hoe vter maten seer,
Excellent werdt dyne grootheyt beuon-
| |
| |
Du werdst met eer’ end cieraet ommewonden.
Du bist mit licht verciert, euen ghelyck,
Als met eenen kleed’ wtstreckigh end ryck,
Den hemel spanstu voor een tent’ in schyne,
Euen als een voorhanghsel end gordyne.
Du solderst dyn kamers met watern fyn,
De wolcken maeckstu tot den waghen dyn.
End de winden die door de lucht sterck vlieghen
Uoeren dy op huer vlercken, in huer weghen.
De winden die seer licht end dapper syn,
Maeckstu tot loopers ende boden dyn,
| |
| |
De vyervlammen maeckstu end bereydst stille
Wt te richten dynen godlicken wille.
Du heefst daer oock, o Heer, d’erde ghegrondt,
End fyn gheset op eenen vasten grond,
Also dat sy nemmer beweeght kan wesen,
Mer sal altyd volherden in huer wesen,
Du heefstse met den afgronde bedeckt,
Als met eenen kleede fyn wtghestreckt:
End de waters ghinghen ouer de berghen,
Also dat sy’t alles konden verberghen.
Welcke so du se bescheldest, voortaen
Ulieden sy ende konnen niet bestaen:
End van dyner stemm’ alle te ghelycken,
Als van eenen donderslaghe sy wycken,
End de berghen richden hen alsdan op,
End de dalen nederden hueren kop,
Tot dat sy in die eyghen plaetse quamen,
Die du ghegrondt heefst hen alle te samen.
§1 End du heefst den wateren fyn bestelt
Een onder merck, end een maete ghestelt,
So dat sy hen niet voorder konnen strecken,
Op dat sy dat erdrick niet meer bedecken.
De springkbornen maeckstu ten dale gaen,
Dats’ hueren loop tusschen de berghen han,
Daer wt drincken alle dieren der erden,
De wild’ esels daer wt oock ghedrenckt werden.
De voghels des hemels daer wonen by,
Die midden in den tacken synghen bly.
| |
| |
Du beghietst van bouen de berghen hooghe
End door dyns wercks vrucht werdt sat d’erde drooghe.
Du doest wassen den vee hoy ouer all,
End kruyders oock ouer bergh ende dal,
Die daer syn seer ghedienstigh totten mensche,
Bringhend’ wt der erden broodt synen wensche
Oock den wyn die s’ menschen herte verurueght,
End oly soet die d’ anghesicht verhueght,
End d’ brood dat daer meest onder alle dinghen
Des menschen herte sterckheyt kan aenbringhen,
Dyn boomen Heer, syn sat oock die dyn handt
(Naemlick Ceders in Libano heeft gheplant,
Daer de muskens te nestelen hen wennen
D’oyuaers maecken oock huer huys op de dennen.
§2 Du heefst oock die hooghe berghen bereydt
Den heirten, voor een toeulucht ouer breyd
Den conynen die daer seer dapper loopen,
Oock de rotsen, daer sy toe vlien met hoopen.
Du heefst den maen gemaeckt met sulck bescheyd
Dat hy toone der tyden onderscheyd
End de Sonn, als sy opstaet klaer te lichten,
Weet schoon hueren nedergangk, sonder swichten
Dan brengstu voort de nacht door duysterheyt
Daerin alle woudtdieren gaen in breyd,
Als leuwelpen, die na den roof vast brullen,
Soeckend’ huer spyss van God om hen te vullen.
Als nu de Son opgaet, vertrecken sy
| |
| |
In huer’ holen, daer sy berusten vry:
Mer de mensch gaet dan henen te arbeyden
Daer hy blyft totten auond sonder scheyden.
O Heer, hoe seer vele dyn wercken syn,
Die du all’ heefst door wysheyt ghemaeckt fyn,
End hoe vol is ia in’t ronde d’erdrycke,
Dyner mildheyt end rickdom desghelycke.
D’ meer is seer wydt met visschen onghetal
End dieren oock groot end kleyn’ ouer al,
Daer de schepen varen daer oock syn vele
Waluisschen die du ghmaeckt heefst daer te spelen.
§3 Des’ all’ op dy wachten aen alle syd,
Op dat du hen spyss gheuest t’ huerer tyd.
So du hen gheefst, sy nemen’t wt ghenaden,
So du dyn hand openst, sy hen versaden.
Mer so du daer verberghst dyn aenghesicht,
Sy werden vertsaeght end verslaghen licht
So du hen neemst den gheest ter stond sy steruen,
End keeren weer tot huer stof end verderuen.
So du dynen gheest sendst daer komen voort
Andr’ end vernieuwst der menschen aenschyn voort
D’ heerlicheyt Gods die blyue t’allen tyden,
End laet God in syn wercken hem verblyden:
Die Heer die doet daer beuen ouer breed
Dat erdryck gants, oock door syn aensien wreed:
Ia hy doet de berghen met een aenroeren,
Roocken end oock beweghen end beroeren.
Ick wil den Heer singhen myn leuen langk
| |
| |
Mynen God sal ick stedes doen lofsangk.
So hem daer sy aenghenaem myne rede,
Ick sal my in God verhueghen met vrede.
Laet de sondaers wtgheroyet werden gaer,
Laet de godloosen oock niet wesen daer.
Du myn siel loof den Heer van herten seere,
Looft ghy oock alle te ghelyck den Heere.
| |
Ghebedt.
O Heere Godt schepper hemels end der erden, doe ons die ghenade, dat wy wt tbeleyden ende t’ regieren aller dinghen erkennen dyne goedigheyt, in dien dat du se doest dienen to onsen nutte ende profyte: ende gheef dat wy dar mede gheleert werden dy in allen dinghen te louen ende dancken in eewigheyt door dynen Sone Iesum Christum Amen.
|
|
Auteursrechtvrij