Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Domine exaudi orationem. Psal.cii.

Dit is een ghebedt der Hebreer in Babylonien, daer sy huer iammer inne beweenen. Propheteert Dauid van huerer wederkomste wt derseluer gheuanckenisse: daertoe oock vanden riicke Christi ende der bekeeringhe aller Heyden tot der warer religie.

[fol. 164r]

O Heere, verhoor t’ghebedt myn,
Myn ghschrey tot dy laet komen.
Uerbergh niet voor my dyn aenschyn,
In myner noodt aenkomen.
Mer wil neyghen dyn oor tot my,
So wanneer ick aenroepe dy,
End my andwoorde geuen.

Want myne daghen syn vergaen,
Als roock die daer verswindet:
Myn ghebeenten gaer dorr ghebraen,
Als eenen heerdt, men vindet.
Myn hert dat daer was fraey end fris,

[fol. 164v]

 

Als afghemaeyt hoy gaer dorr is.

 

Myn spyss verghet’ ick t’eten.

 

 

 

Myn béenen houden aen’t t’uléesch myn

 

Uoor t’gheschrey myns versuchten,

 

Ick ben geworden inden schyn,

 

Pellicaen wyss vol suchten.

 

End als een wl inder woestyn,

 

Ick waeck’ als een musken dat syn

 

Woenst’ heefst opt’ dack alleene.

 

 

 

Myn vyanden doen my smaedt aen

 

End my daeghlicks beswaren,

 

End die my met smaedheyt belaen,

 

Teghen my hebben ghsworen.

 

D’broodt dat ick et’, hoe ongheschraeckt,

 

Heeft my ghelyck asschen ghesmaeckt.

 

Myn dranck is ghmenght met weenen.

 

 

 

End dat mits d’onghenade dyn,

 

End om dyns toorens wille.

 

Want du hast my verhooght seer fyn,

 

Daerna vernedert stille.

 

Myne daghen syn gants vergaen,

 

Ghelyck een auondschaduw saen.

 

Ick ben als hoy verdorret.

 

 

 

Mer du, o Heer, salt eewelick

 

Blyuen in dyner machte,

 

End dyn ghedachtniss te ghelyck

 

Dueren in all’ gheslachte.

 

Sta op, erbarm dy der Sion,

[fol. 165r]

 

Huerer t’ erbarmen ist tydt schoon,

 

De tydt bestemt is komen.

 

 

 

Want dyn dienaers begheeren seer

 

Huer steenen aen te schauwen.

 

Huer gruys iammert hen meer end meer

 

End haken na d’ opbauwen,

 

Dan sullen d’ Heydens s’Heeren naem

 

Ureesen, end dyne macht voortaen

 

All Koninghen der erden.

 

 

 

§2 Als die Heer daer sal opghebauwt

 

Sion hebben na werden,

 

Hy sal daer seer fyn aengheschauwt

 

In syn heerlicheyt werden.

 

T’ghebedt der die oedmoedigh syn,

 

Sal hy aenmercken end aensien,

 

Huer bed’ oock niet versmaden.

 

 

 

Dit sal by schrifte ghestelt syn

 

Om der nakomers wille,

 

End dat toekomstigh volck sal fyn

 

Den Heere prysen stille.

 

Want hy heefst schoon heraf ghesien

 

Uanden hooghen heylighdom syn

 

Wten hemel op erden.

 

 

 

Te hooren der gheuanghnen sucht,

 

Te lossen de gherichtde,

 

Dat in Sion Gods naem ghehooght

 

End syn lof verkondt werde.

 

Als daer sullen komen in een

[fol. 165v]

 

Uolcken end rycken in’t ghemeen,

 

Den Heere recht te dienen.

 

 

 

§3 Hy heeft my op den wegh verdruckt,

 

End myn kracht schier benomen,

 

End heeft myne daghen verkurt,

 

So wil ick tot hem komen:

 

Segghende, myn Godt, neem my niet

 

Uan hier henen met groot verdriet

 

In midden myner daghen,

 

 

 

Want dyne iaren t’ aller stondt

 

Blyuen in hueren stande.

 

Du heefst gheleydt der erden grond,

 

D’ hemels syn d’werck dynr hande.

 

Sy sullen vergaen, mer du vry

 

Bestaest: alle dingk sal door dy

 

Kleedtwyss veroudert werden.

 

 

 

Mer du, o Heer, de ghene bist,

 

Die daer blyft t’allen stonden,

 

Dyne iaren syn oock ghewis

 

Sonder eynde beuonden,

 

Laet de kinders der knechten dyn

 

Stedes wonen, end huer saed fyn

 

Uoor dy beuestight werden,

Ghebedt.

§ O eewighe God, wy bekennen, du hebst ons ten rechten ter erden gheworpen, ende om onser ouertredingen willen also verdruckt, dat wy van allen menschen verlaten ende ouerweldighet syn. Dan heb doch medely-

[fol. 166r]

den mit dyner Ghemeynte, die du to onser tydt beghinnest te erbauwen: ende wil deselue also handthauen, dat iederman gheroert werde dy aldaer te kennen, te vereeren ende te dienen mit ons, die wy door dyne ghenade daerinne gheschreuen syn, door dynen Sone Iesum Christum, Amen.