Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Deus salutis. psalml.lxxxviii.

Tis een Psalm vol beweghelickheyden ende klachten, Waerin hy verhaelt syne verdruckinghen, ende neempt toeulucht alleene tot Godt.

O Mynr saligheyt God end Heere,
Dagh end nacht tot dy roep’ ick vry,
Laet myn ghebedt opgaen voor dy,
Door dyne bermhertigheyt teere,
End wil tot my neyghen

[fol. 145r]

dyn ooren
Om myn roepen fyn te verhooren.

Myn siel is vol kommers gheworden,
End myn leuen is inden schyn
Den ghelycke die daer in’t graf syn.
Ick ben voorwaer (met korte worden)
Als een mensch die kleyn is van machte,
Ia gants berooft van syner krachte.

Ick ben gaer vry van desen leuen,
Als de ghene die daer vermoort
Eerlooss ligghen in t’graf versmoort,
Waeruan ghéen ghedachtniss is bleuen:
End ghelyck die daer afghesneden
Syn van dy, als verrotte leden.

In éen kuyl’ heefstu my ghestooten
Gaer diep end oock vol duysterheyt,
End met dyn grooten tornigheyt,
Ben ick seer swaerlick anghestoten,
Daeren toe dyne waterbaren
Syn ouer my alle gheuaren.

Du heefst, o Heer, myne bekenden
Uan my doen wycken ende gaen,
Dien ick eene grouwel voortaen
Ben gheworden an allen enden.
Met myn vanghniss so staen de saken,
Dat icker niet sie wt te raken.

[fol. 145v]

 

§1 Myn ghesicht neemt af van verdriete,

 

Ick aenroep’ Heer, dy daeghlicks vry,

 

End streck’ wt myn handen tot dy,

 

Wiltu an den, die daer te niete

 

Door de doot syn, dyn wonderheyden

 

Eenighsins toonen end verbreyden?

 

 

 

Sullen oock de dooden oprysen,

 

Om daeghelicks te louen dy?

 

Salmen in’t graf dyn goedheyt vry

 

Moghen verkondighen end prysen?

 

Of sal dyn trauwe verkondt werden

 

Uan den die daer syn onder d’erden?

 

 

 

Kanmen oock dyn wonderlickheden,

 

Bekennen inder duysterheyt?

 

End al daer dyn gherechtigheyt,

 

Daer aller dinghen werdt vergheten?

 

Nochtans, o Heer, ick tot dy roepe,

 

Myn ghebedt voor dy doch kom’ oppe.

 

 

 

Waerom verstootstu myn siel, Héere?

 

Waerom verberghstu dyn aenschyn?

 

Ick quele met verdriet end pyn.

 

Ia van der tydt mynr iongkheyt teere

 

Dyn schrickinghen op my gheuallen

 

Hebben my gantslick oueruallen.

 

 

 

Ouer my gaet dyn onghenade,

 

End dyn schrickinghen my beuaen:

 

End als waters daeghlicks omstaen,

 

Sy omstaen my smaels vroegh end spade:

[fol. 146r]

 

Du heefst verre van my doen wycken

 

Myn vrienden end nabuers desghlycken.

Ghebedt.

§ O onse Vader ende Salighmaker, die du ons to onsen besten onderworpen hebst verscheyden ellenden, veracht niet onse ghebeden, dat wy door dyne grimmigheyt niet vergaen, mer heb medelyden met dynen aermen dienaers die dy daeghlickes aenroepen: end veruull ons met dyner ghenaden, dat de ghene, by welcken wy verachtelick ende grouwelick syn, verstaen dat du ons lief hebst in dynrn geliefden Sone Iesu Christo. Amen.