Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Qui regis Israel. Psalm.lxxx.

Dit is een ghebedt voor de Ghemeynte Godes, daerin syne ghenaden haer ghedaen, in ghedachtenisse ghebracht werden, hem te meer te beweghen haer te hulpe te komen, dat sy niet tot veruallinghe kome.

DU herder Israels wil hooren,
Die daer Ioseph na rechter vooren
Leydst, als een kudde schapen fyn:
vertoon ons als nu dyn aenschyn
Du die dy

[fol. 134r]

héefst in heerlicheyt
Tusschen de Cherubis gesett

Laet dyn macht voor Ephraim schynen,
End voor Manasse metten synen:
Desghelycken voor Beniamin,
Wend tot ons de voetpaden dyn,
Help ons ende vertoef doch niet:
Op dat wy komen wt verdriet.

Wil ons, o Heer, weder ontfangen
In ghenade na ons verlanghen:
Ende laet met vroylicken schyn
Ouer ons lichten dyn aenschyn:
So sullen wy in korter stondt
Werden gants fraey ende ghesondt.

O Heer ende Godt der heyrscharen,
Hoe langh wiltu dy toornigh baren ?
Daer dyne volck blyft in’t ghebedt:
Du heefstse met tranen ghenett,
End, euen als met broodt, versaedt,
End ghedrenckt met weenen end smaedt.

Du heefst ons ghstelt tot schimp end schanden
Onsen nabueren end vyanden,
Godt der heyrscharen neem ons aen,
Wil dyn lieu’ aenschyn op ons slaen:
So sullen wy in korter stondt
Werden gants fraey ende ghesondt

[fol. 134v]

 

§1 Den wyngard wt Egypten lande

 

Heefstu bracht end gheplant ten lande,

 

Daer du veel volcken heefst veriaeght:

 

Heefst hem bereydt end schoon gheuaeght:

 

Welck heeft syn wortel so ghestreckt

 

Dat al d’landt daeraf is bedeckt.

 

 

 

Men heeft syn schaduw d’hooghe berghen

 

Sien bedecken ende verberghen:

 

Syn tacken syn als Ceders groot,

 

Syn schueten syn wtghestreckt bloodt

 

Totter See, end syn spruytkens fyn,

 

Totten stroomen wtghespreyt syn.

 

 

 

Mer waerom heefstu nu ter stonde

 

Synen thuyn gheworpen te gronde,

 

Also dat het swyn wild end woest

 

Wtten bosch kommende dien verwoest,

 

End dat wilde dier des velds breyd

 

Syn tacken iammerlick afweydt.

 

 

 

Keer weder o Godt der heyrkrachten

 

Sie af van hemel met andachten:

 

Schauw end besoeck desen wyngaerd,

 

Dien du ghplant heefst wt goeder aerdt.

 

Den wynstock seggh’ ick so ghespreydt,

 

Dien du dy heefst sterck wtghebreydt.

 

 

 

Hy is, welck licht is an te schauwen,

 

Uerbrandt end gantslick afghehauwen,

 

Uoor dyn toorn sy alle vergaen:

 

Wil dyn hand wtstrecken voortaen

[fol. 135r]

 

Ouer den man der rechter dyn,

 

End dien dy dy versterckt heefst syn:

 

 

 

Dan sullen wy van dy niet wycken,

 

Gheef ons d’leuen end het sal blycken,

 

Dat wy dy sullen roepen aen,

 

Wil, Heer dyn aenschyn op ons slaen:

 

So sullen wy, in korter stond,

 

Werden gants fraey ende ghesondt.

Ghebedt.

§ O Heere, die du door dyne oneyndelicke goedicheyt ons gheplant hebst als eenen wyngaerdt, goede vruchten voort te bringhen, ende oock toeghelaten door dyne gherechticheyt, dat wy ter wtsinnigheyt ende wreedheyt onser vyanden, die ons schier gheschonden hebben voorghestelt syn: wil nu dyn heylighe aengesichte to onswarrt keren, ende ons stellen inden eersten staet daerin du ons gestelt hadst, niet onse weelde ende ghemack te soecken, mer dat wy des te meerder middel hebben dyne ghenaden te bekennen, ende dy te anroepen in eewigheyt. Amen.