Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Deus venerunt gentes. Psalm.lxxix.

Een beklaghe der gheloouighen ouer der ghemeynte verstooringhe, ende een anroepinghe der hulpe Godes, teghen alle veruolghers.

DIe Heydens syn, o Héer, gelopen
In dyn eru’ end hebben besmett
Dynen tempel end tot stéenhoopen
Hebben Ierusalem versett.
Sy hebben

[fol. 132v]

dynr knechten lichamen,
Den vogelen tot spyss ghestelt.
End t’vleesch dyner vromen by namen
Den dieren des velds voorghestelt.

Sy hebben als water vergoten
Rondom Ierusalem haer bloed:
Niemand was (welck ons heeft verdroten)
Om die te begrauen ghemoed.
Wy syn tot eenen spot bedeghen
Onsen nabueren groot end kleyn:
Tot eenen lachter alle weghen
Leuen wy den die by ons syn.

Hoe langh, Heer, sal dyn gramschap dueren,
End ansteken syn als een vyer?
Wil dyne toornicheyt doch stueren,
Ouer t’volck dat dy niet kent fier,
End ouer rycken, die vol sonden
Dynen name niet roepen aen:
Want sy hebben Iacob verslonden,

[fol. 133r]

 

End syn woenstee te niet ghedaen.

 

 

 

§1 Wil nu voortaen niet meer ghedincken

 

Onss ouder sonden schuld end pyn,

 

Laet dyn ghenade haestelick blincken

 

Op ons, want wy ellendigh syn.

 

Doe ons bystand, o Godt ghehuldigh,

 

Om dyns naems eeren wille stil:

 

Uerloss ons, sy goed end gheduldigh

 

Onsen sonden om dyns naems wil.

 

 

 

Waerom souden die boose scharen

 

Segghen, waer is huer Godt? daerom

 

Wreeck voor ons d’bloed dyner dynaren

 

T’onrechte vergoten al om.

 

Tot dyn aenschyn laet komen t’suchten

 

Der gheuanghenen, end laet fyn

 

Door dyn kracht vry leuen end vluchten,

 

Die totten doodt gheeyghent syn

 

 

 

Wil onsen nabueren verghelden

 

In hueren schoot, Heer, seuenfaut

 

Den laster, daermet sy dy quelden

 

End schand die sy dy deden staut.

 

End wy dyn volck by dy ghepresen,

 

End het kudde dyns weyden breydt,

 

Sullen dy steits dancken voor desen,

 

End prysen ia in eewigheyt.

Ghebedt.

§ O barmhertige Godt, hoe wel wy wel verdient hebben verdruckt end to spott te werden voor onsen vyan-

[fol. 133v]

den: so wil nochtans daeromme niet altyde dynen toorne oeffenen ouer ons, maer denseluen veel meer op onse vyanden weluen, end bringhen ouer deselue sodane wrake, als du wetest nutte te syne to dyner herlicheyt ende onser salicheyt, op dat iederman leere dy vruchten Insunderheyt auer vergheef ons alle verganghen ouertredingen die de oorsake alle onser droefsalen syn end verhoor onse suchten, dat wy oorsake hebben dy te prisen in eewicheyt, door dynen Sone Iesum Christum. Amen.