Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

[fol. 121v]

Vt quid Deus repulisti. Psal.lxxiiii.

Dat hebreisch volck beklaeght de verbrandinghe des tempels ende schendinghe der heyligher stadt ende syne verdruckinghen. Bidt Godt, hy wil eyndelicken te hulpe komen.

VVAerom verstootstu ons so langh o Heer?
End waerom dyn grimmigheyt aengesteken,
Heeft so gheroockt end ouer ons ghebleken
Die daer syn de schaepkens dyns kudden teer?

Sy ghedachtigh dyner vergaderingh,
Uan ouds verkreghen end des lots der eruen,
Dat du dy eghen heefst willen verweruen,
End s’berghs Sions daer du heefst dyn woningh.

Ryss op o Heer, maeck dy nu dapper op,

[fol. 122r]

 

Om te verdoen end te bringhen te gronde

 

Alle vyand die met boosen verbonde

 

Teghen dyn heyligdom heeft synen kop.

 

 

 

Dyn vyanden briesschen met groot ghescal:

 

Mydden ter plaetsen, daer du waerst ghepresen,

 

Sy hebben huere vanen op gheresen,

 

Euen of sy’t ghewonnen hadden al.

 

 

 

Men heefsts’ als die daer hout hauwen in’t wout

 

An dyn heylighe plaetse wel sien hauwen,

 

Huer cieraet ghesneden end vtghehouden

 

Met bylen end hamers oock bryslen, stout

 

 

 

Sy hebben met eyghen handen verbrandt

 

Dyn heylighdom, o Heere groot van werden,

 

End dyns naems woninghe beuleckt ter erden,

 

Gantslick neder gheslecht tot dyner schand.

 

 

 

Sy hebben in’t hert stautelick gheseyt,

 

Laets’ ons temael verstooren end verderuen:

 

Hebben all’ heylghe plaetsen onser eruen

 

Met vyer verbrandt end te gronde gheleyt.

 

 

 

1 Gheen ghewoonlicke teeckens wy meer sien

 

Dyner gunste, dser is oock gheen prophete,

 

Onder ons, of eenigh mensch die daer wete,

 

Hoe langh dat ons dit also sal gheschien.

 

 

 

Ach hoe langhe saltu lyden, o Heer,

 

Dat de vyand dy so seer ouerlaste?

 

End dat hy met lasteringhen antaste

 

Dynen name stedes so lang so meer?

 

 

 

Waerom, o God, ontreckstu ons dyn hand,

[fol. 122v]

 

End heefst dyn recht’ hand also afghetoghen?

 

Treckse doch door bermhertigheyt bewoghen,

 

Wt dynen schoot om ons te doen bystand:

 

 

 

Du bist myn Heer oock van beghinsel aen,

 

Een recht God end ware koningk ghewesen:

 

Wanneer ick in lydens nood ben ontresen,

 

So heefstu my veel qualen doen ontgaen.

 

 

 

Du heefst de See ghedeylt met dyner macht,

 

End ghebroken de hoofden der waluisschen,

 

End heefst den grootsten onder alle visschen

 

Den woestyn wonderen tot spyss ghebracht.

 

 

 

Du heefst stroomen wter rotss breken doen,

 

End groote waterstroomen doen verdroghen:

 

De dagh end nacht staen onder dyn vermoghen

 

Du heefst gheschapen het licht end de Sonn.

 

 

 

Du bist het, die na dynen willen fyn

 

De gheheele wereld heefst onderscheyden:

 

Du heefst ons den somer willen bescheyden,

 

End den winter, welcke dyn wercken syn.

 

 

 

§2 Ghedenck dat dyne vyanden versaemt

 

Dy smaedheyt aenghedaen hebben, o Heere,

 

Dit dwaesachtigh volck heeft ghelastert seere

 

Dynen heylighen naem, gaer onbeschaemt.

 

 

 

Wil doch dyner tortelduyue siel niet

 

Ouerleueren den bloedighen dieren:

 

End met dyn aermen hoop niet so hantieren,

 

Dat du hem eewlick vergheetst in’t verdriet.

 

 

 

Sie aen t’verbond dat du ghemaeckt hefst fyn:

 

Want dat erdryck is vol drucks end vol rauwen

[fol. 123r]

 

Mits dat de gheweldighe dat benauwen,

 

Die in ghetale te veel vele syn.

 

 

 

Laet niet toe dat d’ onderdruckte beschaemt

 

Uan dy wederkeer’ ontseyt end verdreuen:

 

Mer wil den aermen mensch’ oorsake gheuen,

 

Dynen naem te louen alsoo’t betaemt.

 

 

 

Ryss op, o Heer, achteruolgh dyn saeck koen:

 

Ghedenck der ommatighe smadigheden

 

Die dese menschen booss end vol dwasheden

 

Dy daghelicks met schamperheyt aendoen.

 

 

 

Uergheet niet de stem dynr vyanden dan.

 

T’ gheroep der ghenen die met grooten hoopen

 

Teghen dy vyandelicken op loopen,

 

Is opgheklommen totten hemel an.

Ghebedt

§ O Heere Godt schepper aller dinghen, ende verlosser dynes volcks in stercker handt, torne niet eewelick tegen ons, hoewel du sulckes ten rechte doen magst: ende laet niet toe, dat onse vyanden dyn standaers end wapentuych verschoren, ende te niete bringhen de ghemeynten die du to onsen tyden hebst opgherichtet: mer gheef ons de ghenade, dat wy altydt onderwesen door dyne dynaren ende propheten, die du ons verweckest, in dyner vreese leuen moghen in eenuoldigheyt der consciencien, door dynen Sone Iesum Christum Amen.