|
| |
Saluum me fac. Psalm.lxix.
Dauid beklaget sich, hy sy te onrechte verdruckt gheweest vanden godloosen: begeert van Godt, dar sal recht ouer ghedaen werden: hoewel hier oock sommighe dinghen op Christum den Heere ghesproken syn.
In der wyse des .xxvii. Psalmes.
HElp my God, want de waters der droefsalen
Syn in oueruloed door myn siel ghegaen,
Ick steke in t’slyck daer gheen grond is te halen:
Door diepe waters ben ick schier vergaen:
Met roepen ben ick gheworden vermoeyt:
Myn kele is heesch end droogh gheworden gaer:
Myn ooghen syn besweken end onklaer,
Na mynen God opsiende so bemoeyt.
Die my haten sonder saecke, in ghetale
| |
| |
Syn meer dan ick haaren heb op t’hoofd myn:
Myn vyanden, die my oock met s’doods quale
Uerdrucken sonder oorsaeck, te sterck syn.
So dat ick sal moeten betalen, siet,
T’ghene dat ick niet heb ghenomen vry:
Du wéetst of ick, na huer segghen, sot sy,
End myn sonde is dy Heer, verborghen niet
O Héer, die daer bist die Héer der heyrkrachten,
End alle dinghen heefst in dyner hand,
Gheeft dat de ghene die na dy vast wachten,
Door myn exempel niet werden beschaemt.
Die dy soecken laet schaemroot werden nicht,
Door my t’ontseggen God van Israel.
Want om dynen wil lyde ick schand, gequell,
End beschaemtheyt bedeckt myn aenghesicht.
§1 Ick ben mynen broederen vremd bedeghen,
End myner moeder kindern onbekent:
Want dyns huyss yuer door een recht beweghen
Heeft my opgheeten ende gants gheschendt.
De smadigheiden der ghenen die dy
Uersmaedt hebben, op my gheuallen syn.
Ick heb gheweent, myn siel heeft gheuast fyn,
End t’selue is tot smaedheyt ghedeghen my.
Ick heb voor t’kleed eenen sack anghetoghen,
Mer ick was hen tot spot end anders niet,
De groote syn my te bspotten bewoghen,
De wynsuypers singhen van my huer liedt:
Mer ick, o Heer, neem myn vertreck tot dy,
| |
| |
Laet nu syn de tyd dyner goedigheyt,
Inder veelheyt dyner goedigheyt,
Na dyn ghewoonlicke trauw’ erhoor my.
Red my, o Heer, wt desen vuylen slicke,
Op dat ick doch niet versincke daerin:
Ury my van die my haten teghelycke,
End wten diepen wateren my bring,
Dat my de wateruloed verslinde niet,
Ende de diepte niet verslicke my,
Op dat de put syn muyl niet sluyte vry,
Om my te bringhen in eewigh verdriet.
Uerhoor my, Heer, in dit langhe verbeyden,
Want dyn goedheyt is vriendelick end groot:
Na der veelheyt dyner bermhertigheyden,
Wil my lieflick aensien in myne nood,
Wend dyn aenghesicht niet van dynen knecht:
Want ick ben seer beangst ende ghequelt,
De wyle dan ick nu ben so ghestelt,
Wil met haesten myn stem verhooren slecht.
2 Ghenaeck myner siel die schier light te schanden
End verloss se door dyn ghenade bloot,
Daertoe, in spyt aller myne vyanden,
Uerloss my wter banghicheyt, t’is nood,
Du weetst doch de smadigheyt end de schand,
End oneere die my is aenghedaen,
Alle myn vyanden schoon voor dy staen,
Ende syn dy volkomelick bekant.
T’hert is my ghebroken van smadigheyden,
| |
| |
End ben van truerigheyt gheworden swach,
Ick wachtd’ of iemand met my medelyden
Soud’ hebben, mer daer van was gheen ghewagh.
Ick wachtd’ of ick van iemand troost ontfaen
Mochte, mer ick hebb’en ontfanghen niet:
Sy boden my tot spys’ o groot verdriet,
Gall’ end edick om den durst te verslaen.
Laet huer tafel end bancketten ghewerden
Hen tot een strick met al huer bly gheschal,
End al huer vreedsamigh wesen op erden
Laet hen ghedyen tot eewighen val,
Laet huer ooghen verduystert werden so’
Dat so voortaen gheen dinghen konnen sien:
Breeck huer nieren, op dat van hen magh vlien ,
All’ huer sterckte daers’ op trotsen also.
§3 Wil dyne gramschap op hen komen laten
Ende dynen grimmighe toorn grypse aen.
Huer woenstede werde woest end verlaten,
End niemand won’ in huer hutten voortaen.
Want den dien men van dy gheslaghen schauwt,
Ueruolghen sy met all’ onbillickheyt:
End vanden wonden door dy opgheleyt
Den vromen, spreken sy met vrueghden staut.
Tass hen die een sond’ op d’ander na werden.
Laetse dynr goedheyt niet deelachtigh syn,
Laets’ wt der leuenden boeck gheschrabt werden,
End niet gheschreuen metten vromen dyn:
Mer my die gaer arem ben end vol nood,
| |
| |
Dyn saligheyt, o God, behoude stil.
Met ghesanghe dan God louen ick wil,
End hem met dancksegghinghe maken groot.
Want t’selue sal God’ aenghenamer wesen,
Dan oss’ end kalf die klauw’ end hornen draeght
Dit siende de sachtmoedighe van wesen
Sullen hen verblyden gants onuersaeght,
End ghy die daer God soeckt van herten grond,
Uwe siel sal wederom leuen fyn.
Want God verhoort d’aermen die verdruckt syn,
Syn gheuanghnen smaedt hy te ghéender stond.
Dat dan d’hemell end d’erde den Heer louen,
Ende de see met all datter in is.
Want God sal Sion bewaren van bouen,
End opbauwen de steden Iuda friss,
Daer sullen s’Heeren knechten woonen vry:
Huer saed sals’ oock tot erf besitten fyn,
End alle die lief hebben den naem syn
Sullen daerin wonen vroeylick end bly.
| |
Ghebedt.
§ O Heer Godt, die du verordent hebst, wy souden berucht ende verdruckt werden om dynes naems willen, wil ons bistaen in bequamer tydt, ende laet onsen vyanden den toom also niet, dat sy allerley wreedtheyt, die sy in sinne hebben, ouer ons te weghe bringhen: op dat wy in te grooten verdriete, door wanhope niet versopen werden, mer meer dat wy na bekomen bystant ende gener omkomnige, wy dy grootmaken ende prysen in dyner Ghemeynte door dynen Sone Iesum Christum. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij