|
| |
Exurgat Deus. Psalm.lxviii.
Dauid schynt desen Psalm ghesonghen te hebben na der victorie die hy ghehadt hadde teghen die Syriers de Edomiten ende Ammoniten: welcke hy den Heere toeschryft, waer hy oock dat volck inbringht, ende maeckt heerliken groot de kracht Godes ende syne goedigheyt to hemwaerdt
| |
| |
In der wyse des l. Psalmes.
LAet Godt den Heer’ eenmael opstaen,
End men sal syn vyanden saen
Temael verstroeyt sien werden:
Ende die hem haten mitsdien
Uoor syn aensichte salmen sien
Schandlick de vlucht aenuerden.
Euen als de roock voor den windt
Uerschuyft end haestelick verswindt,
Uergaen sy met verdriete.
Ghelyck het wasch smelt voor dat vyer,
So komen de godloos’ alhier
Uoor Gods aensicht te niete.
Daerenteghen die daer vroom syn,
Uoor Godt den Heer met blyden schyn
Ende vroeylickheyt singhen:
End met grooter vrueghde beuaen,
Om dat de godloose vergaen,
Deghelicken ontspringhen.
Singhet God’, ende synen naem
Met lofsanghe schoon end bequaem
Want op de wolck werdt hy gheleydt:
Syne name vol heerlicheyt
Ontspringht voor hem fyn ende friss,
Die een vader der weesen is,
| |
| |
Die der wedewen saeck behoudt
Uoor Godt, seg ick, die hem vast houdt
Godt den ghenen die eensaem syn,
Maeckt tot een voll’ huysghesin,
End doetse vast vermeeren
Hy maeckt de gheuanghene vry,
De wederspannigh’ oock onury
In’t dorre doet verkeeren.
§1 Als du o Heer, tooghst voor t’volck dyn
End wandeldest inder woestyn
(Dit is het recht gheschichte)
So beefd’ dat erdtryck in’t breedt
End die hemels drupten van sweet
Uoor dyn wreedt aenghesichte.
Beefd’, o Heer, Godt van Israel,
Uoor dyn aensicht’ o Heere:
Du gaefst, o Godt, dynen erfdeel
Reghen na wensch, in syn ghequel
Uerquicktest du oock teere.
End die dy gants toeghedaen syn,
Sullen in’t selue rusten fyn
Door dyn enckel erbarmen,
Die du veruulst met alle goedt
Ende ghenadelick versoett,
Du Heer, de noodt der armen.
T’is alleen de Heer die daer leeft,
| |
| |
Die matery ghegheuen heeft
Diemen inder vianden vlucht,
Hoorde singhen, met grooter tucht,
De koninghen van grooter macht
Syn gheuloden met huer heyrkracht
Met schand’ end achterdeele,
End die in huys ghebleuen syn,
Hebben den buytingk sonder pyn
Uerkreghen t’hueren deele
Hoewel ghy leelick gheworden syt
Door benauwtheden end verdriet,
End ghy ghelyck gheworden syt
Den die gheleghen langhe tydt
Hebben by de smeerpotten:
So sult ghy namaels blincken gaer
Als veders eenr duyue, die daer
Welcker vloeghels oock menighfaut
Syn met ouerkostelick goudt
Doe d’almachtighe Godt ombracht
De koninghen van grooter macht
So wardt Israel wit end friss,
Als snee op den bergh Salmonis
| |
| |
Los van druck veelderhande
§2 Gods bergh is den berghe Basan
Ghelyck, daerin hem alle man
Op den Heere mach trotsen.
Waerom ist dat ghy bergen groot
U’ teghen desen berghe stoot
Mits dat onse Godt eenen lust
Aen denseluen heeft, om syn rust
So sal hy an deselue sydt
Syn woning maken langhe tydt,
Syn heyrkrachten syn in ghetal
Hondert Enghelen duysentmael,
Staende ten dienst des Heeren:
Waeronder in t’heylighdom fyn
Als in Sina, hy wtstreckt syn,
Syn heerschappy met eeren:
Du bist opgheuaren in t’hoogh,
End heefst de gheuanghene doch
End du heefst ghedeelt ryckelick
Dyn gauen eenen ieghelick,
Du heefst dyn vyanden verdaen,
Om onder dyn vrienden voortaen
| |
| |
Ghelooft sy daghelicks de Heer
Onss Godt, die ons in allen keer
Onss Godt is onss Heylandt in noodt,
Die den synen gunst ouergroot
S’doods eynde is in des Heeren handt,
Om te vryen aen allen kant
Wien hy wilt, t’syns naems pryse.
§3 Godt is het die daer metter daedt
Urylick hauwt end in stucken slaet
Het hoofdt syner vyanden:
Ende slaet den hayrighen kop
Der ghenen die niet houden op
Te leuen gants vol schanden.
Ick sal wt Basan, spreeckt de Heer,
Wederbrenghen, met grooter eer,
End de selue wt s’Meers diepten groot,
Wt peryckel end alle noodt
Also dat du salt dynen voet
Wasschen in dat vergoten bloedt
Met lust’ end goed behaghen.
Ia dyn honden sullen als sop
Het bloedt suyghen end lecken op
| |
| |
Men héeft, Héer, dynen ganck ghesien
End dyn treden, Godt Koningk myn,
De sanghers ghinghen stracks voor dy,
Ende de Musyckspéelders vry
Dy volghden daer beneuen.
De dochters oock t’samen versaemt,
Sloeghen de trommel, soo’t betaemt,
Segghend’, O volck van Israel,
Lof God den Héer van herten snel,
Daer is ghekomen Beniamin,
Hoewel anders kleyn van ghesin,
T’hoofd ouer éen déel landen,
Iuda was daer sterck op dat pas,
Zablon met Nephtali oock was
Met syn princen voorhanden.
§4 Dese macht héeft dy dyn God goed
Ghesonden, end met grooter spoed,
Dy doen sien met verlanghen,
O God, ghenadelick versterck
In ons allen hetselue werck
Dat du héefst aengheuanghen,
Sullen in dynen tempel tem
Dy gheschencken toebringhen,
Uerstroey dan, Héer, aen allen kant
| |
| |
D’heyrkrachten, die sterck vander hand,
Ons met lancen omringhen.
Uerstroey de stercke stieren daer,
Uersla de volcken gants end gaer
Bringh d’oproerighe tot oedmoed,
End laetse komen onder voet,
Die lust aen den krygh nemen,
T’groot’ héerschap wt Egypten land
Sal gaen end wter Mooren kant,
God’ huer handen wtstrecken,
Ghy koningkrycken wt erdryck,
Singht God’ end wilt v te ghelyck,
Met lofghesanck verwecken.
Pryset hem doch die daer sitt fyn,
Ueel hoogher dan all’ hemels syn,
Als éen rechtsinnigh helde.
Die daer als hy donderen wilt,
Laet terstond hooren onghestilt,
Bekent dat hy almachtigh is,
Welcke laet syn heerlicheyt friss,
End heeft t’ghetuyghniss syner kracht,
Inden wolcken ghedruckt met macht,
O God, du bist schrickelick stil,
Om dyner heylighdomen wil,
| |
| |
Daer wt dyn kracht kan blycken,
Du Israels God wel bekant,
Bist dyns volcks stuen’ end onderstand:
Lof sy dy sonder swycken.
| |
Ghebedt.
§ O Heere Godt der heyrscharen, die du handhauest ende onderhoudest de ghene die op dy betrawen, bewys dyne onuerwinnelicke kracht, te rugghe te werpen onse vyanden: kranck de kracht der hoouerdighen: verander onse verdruckinghe in spoedigheyt, end maeck, dat in midden onser versamelinghe dat lof dynes heylighen names, dat daer ghehouden is, dy altydt aenghename sy door dynen lieuen Sone Iesum Christum. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij