Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Te decet hymnus. Psalm.lxv.

Dese Psalm begriipt een beschriiuinghe des goedes ende der ghenaden, die Godt eewelick ende sonder eynde achteruolght te doen ende te bewysene syner ghemeynte.

[fol. 102v]

O Heere, dat lof wacht op dy
In Syon hoogh verheuen,
De ghelofte dy ghedaen vry
Sal daer werden ghegheuen.
T’ghebedt gedaen
In nood, oock saen
Uerhoorstu seer sachtmoedigh
Dies alle vleysch,
Na dynen eysch.
Sal daer met

[fol. 103r]

herten gloedigh
Tot dy komen oetmoedigh.

Onser boosheden swaerigheyt
Gaet alle maet te bouen.
Mer du heefst onss misdadigheyt
Uergheuen end verschouen.
O gheluckigh
End wel saligh,
Dien du heefst wtuerkoren:
Op dat hy dy
Inwendigh vry,
Door dynen Gheest herboren,
By blyue na end voren.

Deselue sal in dyner sael
Woonen end versaedt werden:
Uan dyns huyses goeden temael,
End dyns tempels met werden,
Du die in leydt,
Na dyn goedtheyt,
Ons onderhoudst in’t leuen,
Salt ons voorwaer
In’t openbaer,
Sonder ons te begheuen,
Een goed’ andwoorde gheuen.

Du bist een gaer vast’ hop’, o Heer
Aller eynden der erden.

[fol. 103v]

 

Oock der ghenen die vast in’t meer

 

Woonachtigh vonden werden.

 

De berghen syn

 

Door dyn kracht fyn,

 

Begordt end verciert reyne:

 

End syn beuest

 

Met huer groot last

 

Door dyne macht alleyne,

 

O Heer, end anders gheyne.

 

 

 

Du bedwyngst dat gheruyss van d’Meer,

 

End syn vaerlicke baren.

 

End stilst ooch lichte s’volcks ghebeer,

 

End den oploop der scharen:

 

De volcken wydt

 

Aen alle sydt,

 

Als sy dyt sullen mercken,

 

Sullen syn, Heer,

 

Uerwondert seer

 

Ouer dyn wonder wercken,

 

Tot huer’eyghen verstercken.

 

 

 

Dyn goedheyt van Sonnen opganck

 

Werdt ons schoon aenghewesen

 

Totten wtersten onderganck:

 

Dies systu, Heer, ghepresen,

 

Du besoeckst fyn

 

Dat erdtrycke dyn,

 

Dat gants dorr’ is ghedeghen

 

End metten schat

[fol. 104r]

 

Dyns reghens sat

 

Maeckstu het alle weghen,

 

End vruchtbaer door dyn seghen.

 

 

 

D’water dat wt dyn stroomen vloyt

 

Gheeft voedtsel totter erden,

 

Op dat daer wt in oueruloet

 

Uruchten door dy ghewerden

 

Hyer vooren , Heer,

 

Waterstu seer,

 

End breeckst huer harde klotten,

 

Du weecks’ oock plat

 

Met reghen nat:

 

Seghents’ oock bouen maten

 

Tot onser aller baten.

 

 

 

D’iaer bekroonst end vercierstu vry

 

Met dyn verscheyden goeden,

 

De wolcken die daer voerendy,

 

Uet aenbringhen end voeden:

 

End druppen voort

 

Aen allen oordt

 

Ouer de woestenyen:

 

Also dat dal

 

End berghhem sal

 

Met vrueghden t’hueren tyen

 

Begorden, end verblyen.

 

 

 

De driesschen sullen syn bekleedt

 

Met veel kudden verscheyden,

 

End met schapen die ouer breedt

 

Nae hueren aerdt vast weyden.

[fol. 104v]

 

Met kooren fyn

 

Sullen oock syn

 

Ouerdeckt de landdauwen:

 

End sullen vranck

 

Als met ghesanck,

 

Hen deghelick verurouwen

 

In der menschen aenschauwen.

Ghebedt.

§ O Godt, een oorspronck alles goedes, wil ons wtdeelen van dynen tydelicken segheningen ter onderhoudinghe onses lyues, dat wy wt desen vergancklicken dingen, geuoelende dyne goedicheyt, die des te beter smaken moghen wt dien dat du ons houdest in dynen huyse, daerinne te ontfanghene vergheuinghe onser sonden, ende versaedt te werden vanden hemelschen voedtsel dynes woordes, ende der rechter bedieninghe der Sacramenten na der ordeninghe dynes Soons Christi Iesu. Amen.