|
| |
Exaudi Domine orationem psal.lv.
Dauid doet een ghebedt met klachten ouer den ongheliicke ende gheweldt dat hem ghedaen werdt: ende insonderheyt van eenen die met hem seer ghemeynsaem was geweest dat hem Godt daeruan verlosse, ende syner vyanden wreedtheyt straffe.
WIl, o Godt, myn bidden verhooren,
Uerbergh’ end wend niet dyne ooren
| |
| |
mynen droeuighen ghebede.
Merck doch op my end verhoor my,
Mits dat ick biddende tot dy
Gaer klaeghlick vall’ end vol onurede.
Ende dat om des vyands roepen,
End t’dringhen des godloosen hoopen:
Welcke daer wt valschen ghemoede
My steits doen eenen quaden tuck,
Trachtende na myn ongheluck,
Aensteken met toornighen moede.
Myn hert beangest hem in my seere,
S’doods verschricking heeft my, o Heere,
Gants verderuelick oueruallen
Urees’ end beuen heeft my beuaen:
Een grouwell is my komen aen,
Die my beweeght aldus te kallen.
Wie sal my duyuen vloghels gheuen,
Op dat ick inde lucht verheuen,
| |
| |
Haestlick henen vliegh’ end vry ruste?
Ick woude lieuer vlieghen saen,
Totter woestyn end daer neerslaen
Dan ick hier bleue met onruste.
Ick wou my met haesten sauueren,
Uanden storm winden die my deeren,
Ende van t’haestigh ongheweder.
Uerstroys’, Heer, deyl hen de tongh prat:
Want onrecht end twist inde stad,
Werdt veele ghesien om ende weder.
Dagh ende nacht gheweld end klaghen
Staen om de mueren, onuersaghen,
Schalckheyt end grouwsame tyranny
Is midden in haer end verdriet.
In huer straten is anders niet,
Dan lueghen, list end bedrieghery.
§1 Nu die my dien smaed heeft bewesen,
Is gheen open vyand ghewesen:
Anders soud’ ick’t hebben verdraghen.
End so my myn oude vyand:
Ouersnorckt soud’ hebben met schand,
Ick hadder my voor bedeckt ghedraghen.
Mer du die daer waerst myn gheselle,
Myn metghenood vry van bestelle,
Myn hoofdman ende myn bekende.
Die t’samen vanden ghemeynen staet
Uriendtlick spraken end sloeghen raed
Ghinghen in Gods huys t’eender bende,
| |
| |
Laetse met den dood haestlick quellen.
End leuendigh varen ter hellen
Want alle schalckheyt heeft ghenomen,
Plaets’ in huer huys, ende onder hen.
Mer ick sal roepen tot God heen,
End die Heer sal my te hulp comen.
S’ auonds end s’ morghens end s’ daeghs midden
Sal ick vast klaghen ende bidden.
End hy sal myn stem niet verwerpen,
Mer my beuryden vanden stryd.
Die my bereydt is nu ter tyd,
Want vel’ hen teghen my opwerpen.
God die daer heerscht van anbeginne,
Salse straffen met harden sinne,
Hoorende myn bidden end suchten,
Want daer is gheen hope van hen
Dat sy sullen veranderen,
Dewyle dat sy Godt niet vruchten.
De boos’ heeft gheslaen syn hard’ handen,
Aen syn vrienden ende bekanden
End syn verbond schandtlick ghebroken,
De woorden syns monds sachter syn,
Dan boter na d’ wterlick schyn,
Mer krygh ligt in syn hert ghedoken.
Syn woorden syn glatter ghewesen,
Dan oly, mer beneuen desen
Syn sy doch niet dan enckell swerden.
Werp op den Heere dyn gantse last:
| |
| |
End hy sal dy besorghen vast,
End t’recht niet t’onder laten werden.
Mer du salts’, o Heere Godt, stooten
Inden kuyle met huer ghenooten,
De bloedthonden met huer benauwen,
End de bedrieghers, so men siet,
Sullen huer tydt half leuen niet,
Mer icke sal op dy vast betrauwen.
| |
Ghebedt
O rechtuerdighe Vader in alle dynen oordeelen, die du toe laetst onse gheduldt te beprouene dat wy buyten ende binnen verdruckt werden: verlos ons van alle onsen vyanden, ende ontdeck de ergheyt ende beueynstheyt der ghenen, die door sachte ende schoone woorden trachten ons te verdryuen, deyle huere tonghe, verkurt den loop hueres leuens, ende bewyss hen, du hebst gheen behagen dan aen de ghene die sich op dy betrauwen door dynen gheliefden Sone Iesum Christum, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij