Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Miserere mei Deus. Psalm.lvi.

Dauid in grooten periickele, roept Godt om hulpe aen. beklaecht sich des ongheliickes dat hem Saul ende syn medegenooten andeden: ende troostet sich met der hope der barmhertigheyt Godes.

O Godt wil dy myner erbarmen,
Want

[fol. 90v]

de godloose my verslindt:
Ende sonder eenigh ontfarmen,
My doorgaens bestreden ick vind’
Myn haters daeghlick my bestryden,
Want vele staender teghen my.
Mer als my vrees’ aenkomt end lyden,
So stell’ ick gants myn hop’ op dy.

My troost’ ick op Gods woordt ghepresen,
End ick vertrauw’ op Godt vry an,
Daeromme sal ick gheensins vreesen.
Wat my emmermeer t’vleesch doen kan.
Myn woorden daeghlick sy anuechten,

[fol. 91r]

 

End draeyense na booser aerdt:

 

End all’ huere boose ghedachten

 

Strecken gants tot myn qualick vaert,

 

 

 

Sy houden hen t’samen, bespyen

 

End loeren op de paden myn,

 

Wachtend’ op myn siel t’allen tyen

 

Om die te brenghen in ghepyn,

 

In aller nood sy gants vertrauwen,

 

Door huer treken te werden vry:

 

Mer du salt de volcken benauwen,

 

End in toorne stooten van dy.

 

 

 

§1 Du telst myn vluchten end verloopen.

 

End vaetst in dyn flesschen gheringh

 

Myn tranen: welck’ alle te hoopen

 

Staen sy niet in dyn rekeningh?

 

So dickmael als ick dy anroepe,

 

So vlucht haest myn weder party:

 

Dies ben ick seker, on wanhope,

 

Dat du bist myn Heer end God vry.

 

 

 

God sal door my werden ghepresen,

 

Ouer mits de gheloften syn,

 

Ick sal hem lof singhen mits desen,

 

Dat hy trauw’ is gheweest daerin.

 

Ick hop’ op God met vast betrauwen,

 

Daerom vreese ick s’ menschen doen niet:

 

Myn gheloften, Heer, sonder rauwen,

 

Sal ick dy betalen met vliet.

 

 

 

Ick sal dy van herten grond segghen,

[fol. 91v]

 

Lof end danck ter bequamer tyd.

 

Want du heefst (dits niet te weerlegghen)

 

Myn leuen vanden dood beurydt.

 

End heefst myn voeten vry ontoghen,

 

Dat sy niet komen syn tot val,

 

Op dat ick voor Godt gaen sou moghen

 

In d’ licht der leuenden ghetal.

Ghebedt.

O Godt een eenigh bystandt end stuene aller verdruckten, verstroy de aenslaghen onser vyanden, ende doe gewaer werden dyne vaderlicke goedigheyt den genen die op dyne beloften vertrauwen. Verstoot doch niet onse gebedt, mer sy ons ghenadigh ter tydt der tribulatie, op dat wy op de versekeringhe dyner gunsten to onswaert vrylicken verachten dat aenslaen der godloosen, ende dy eewighen danck gheuen moghen voor dyne verlossing door dynen Sone Iesum Christum. Amen.