Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

[fol. 85r]

Quid gloriaris. Psal.lij.

§ Dauid straft de godloosen die de goedheyt Gods verachten: welcke de wyle sy op sich selues staen, haest vergaen sullen: Auer die op Godt vertrauwen, sullen als die olyuen boomen groen syn.

WAt romstu dy, du machtigh’ in boosheyt,
De goedheyt Gods du daeghlicks wel aensiet
Schand’ end verdriet dyn tongh steits ouerleyt:
Als een scherp schers dat buyten weghe schiet.
Schadigen seer, weldoen

[fol. 85v]

liefstu gaer niet,
De lueghen oock liefstu meer dan dat rechte,
Du wendst dyn’ tongh tot bedrogh end onrechte.

God sal schenden dy end verdryuen vry
wt dyn land, end dyn saed te gronde doen:
Welck de vromen schauwende sullen sy
Seer vreesen, end bespotten die onuroen,
End segghen, dits de man die euen koen
Niet stuende op God, mer op syn groote hauen
End heeft hem in t’booss sterck willen handtauen

Mer ick sal den groenen olyuenboom
Wesen ghelyck in t’huyss des Heeren breyd,
Want ick heb myn hoop seker sonder droom,
Op Gods goedheyt voor eewelick gheleyt.
Ick sal tot dyn lof eewlick syn bereyd,

[fol. 86r]

 

Uoor dyn trauwe, end wil op dyn hulp verwachten

 

Om dyns naems wil dien de vromen groot achten

Ghebedt.

O Heere Godt, die du onderhoudest de ghene die recht van herten syn, maeck dat de godloosen ons niet schadighen na hueren boosen wille ende listigheyt, mer dat si wtgheroeyt werden van onder den leuenden end wy blyuen als vruchtbare boomen in dynen huyse, voort te bringhen vruchten der gherechtigheyt ende onnoselheyt, ende dy te louen in eewigheyt door Iesum Christum. Amen.