Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Deus deorum Dominus. Psalm.L.

Dauid voorsecht, hoe Godt door dat Euangelium tot sich roepen soude alle gheslachten der erden. ende vanden synen, voor allerlye offeranden nietes begheren soude dan belydenisse ende aenroepinghe synes naemes, ende wtkondinge syner goedicheyt. Scheldet alle de ghene, die sonder eenighe beweginghe des herten door iiuer of liefde tot Godt, sich Godes dienstes roemen.

[fol. 81r]

GOdt der goden Heer spreken sal,
End t’samen roepen d’ersche dal
Uan Oosten totden Westen.
Wt Sion Godt verschynen wilt
Uerciert met schoonheyt onghestilt
Komt hy syn bond beuesten
Uoor hem verdoende vier sal gaen
Omringht met éen tempéest voortaen

[fol. 81v]

Ouer al sal hy lichten:
Uan bouen hy dan roepen sal
Hemel end erde met gheschal,
Syn volck also te richten.

Segghende, wilt versaemlen my
Myn heylghen die door offer vry
Myn bond willen wtrichten.
Die hemels sullen ouerbreydt
Uerklaren myn gherechtigheyt:
Want God sal selue richten.
Hoor, myn volck, wat ick spreken sal,
Dits myn verbondt, o Israell,
Dat ick dyn Godt wil wesen.
Ick sal dy straffen, spréeckt die Héer,
Uoor dynen offer nemmerméer:
Ick ben gaer sat van desen.

Ossen wt dyn huys nem’ ick niet,
Noch bocken van dy: want verdriet
End walghingh sy my gheuen.

[fol. 82r]

 

Want alle boschdieren syn myn,

 

End alle béesten die daer fyn

 

Duysendt berghen ankleuen.

 

Myn syn der berghen voghels al

 

Der wilder dieren t’gants ghetal

 

Is in myn macht alleyne

 

So my hongherd’ ick soudt ghewis

 

Dy niet seggen, want doch myn is

 

De wereldt end dat syne,

 

 

 

§1 Meynstu doch dat ick stieren vleysch

 

Of dat ick bocken bloedt verheysch,

 

Te eten of te drincken?

 

Offer Gode lof ende danck,

 

Den alderhoogsten met verlangk

 

Wil uw gheloften schincken.

 

Aenroep my oock in dyner noodt,

 

Ick sal dy helpen kleyn end groot,

 

Waermet du my salt éeren.

 

Mer tot den boosen spréeckt die Héer,

 

Wat verkondighstu euen séer

 

Myn wet end myns bonds léeren?

 

 

 

Ghemerckt dat du de straffe haett,

 

Ende verwerpst mynes woordes raedt

 

Achter dy t’allen tyden.

 

So du éenighen dief aensiet,

 

Du loopst met hem, end wilt dy niet

 

Uan ouerspel vermyden,

 

Tot quaedt is dyne mondt ghestelt,

[fol. 82v]

 

Dyn tong met valscheyt is ghequelt,

 

Welcke du vercierst schoone,

 

Sittende spréeckstu metter daet

 

Teghen dynen broeder vast quaedt,

 

End dyner moeder sone.

 

 

 

Dese stucken heefstu ghedaen,

 

End om dat ick swygh denckstu saen

 

Dat ick sy dy ghelycke,

 

Mer hoewel ick wat lyden magh

 

Ick salt noch brenghen aen den dagh

 

Dy straffen desghelycke.

 

Nu hoor (bid ick) te deser tydt,

 

Ghy die Godt gaer verghetigh syt,

 

Dat ghy niet vander erden

 

Uergaet. Wie lof offert, eert my.

 

Dit is de rechte wegh waerby

 

Dat men saligh magh werden.

Ghebedt.

§ O Heere, rechtuerdighe richter der gantser wereld, die du ons ghegheuen hebst dyne heylighe Wet, ons te beleyden na dynen heylighen wille, gheef door dyne ghenade, dat wy mit versakinghe aller godloosheyt ende geueynstheyt, dy dienen in gheest ende waerheyt: dat wy dy alleen aenroepen in onsen noodtwendigheyden, ende dynen heylighen name grootmaecken totter tydt toe, dat dyn heyl erschyne, dat du ons belooft hebst door dynen Sone Iesum Christum. Amen.