|
| |
Deus auribus nostris. Psalm.xiiiii.
Dit is een uyerigh ghebedt, wt namen der gheloouighen die allesins verdruckt werden om Gods woordt willen: als oock Paulus wtleght Rom. 8.
WY hebben, Heer, gehoort met onsen ooren,
Onss vaders ons hebben vertelt te vooren
Wat du alwegh ghedaen heefst t’hueren tyden,
End desghelycks wat du deedst in voortyden,
| |
| |
Heefst de volcken ghequelt.
End in heur plaetss ghestelt
Want tot besit hebben sy d’landt niet kreghen
Door huer swerdt, noch ouerwinning verkreghen
Door hueren arm, mer door dyn recht’ alleyne
End door dyn kracht o Heer, end anders gheyne
End door dyns aenschyns licht,
Is huer vyandt gheswicht:
Want du hadtse lief seere,
So hebben wy als met hoornen ghestooten
Onss vyanden, end ghebracht onder voeten
In dynen naem die teghen ons opstonden,
Welck wy alwegh dy ter eeren vermonden.
| |
| |
Onss hoop was noyt ghestelt,
Onse swerdt heeft oock niet
Uan swaer last end verdriet,
Mer du heefst ons beurydt voor onss vyanden
Die ons baetden heefstu ghebracht ter schanden
So dat wy ons in God altyd verblyden,
End dynen naem grootmaecken t’allen tyden
Mer hoe verstootstu, Heer,
Ons nu, end beschaemst seer,
End wilt met ons niet treden?
Uelduluchtigh ons maeckstu,
End ons als roof vertreden.
Ghelyck schapen die daer den dood syn eyghen
Heefst ons ghestelt, end verstroeyt onder d’Heyden
Dyn volck heefstu alom met grooten hoopen,
Sonder eenigh ghewin willen verkoopen,
Tot spot end schimp bedeghen,
Daghelicks is oneeer voor ons gheworden
Schaemte bedeckt ons aensicht om de worden
| |
| |
Des schimps end de wraeck des viands vermeten
Dit gheschiedt ons die dyner niet vergheten,
Trauwelick t’alder stond:
Dat herte is niet ghesweken:
Onss ganghen syn doch niet,
In nood end doods verdriet,
So wy onses Gods naem hadden vergheten,
Of ons’ handen ghestreeckt met onsen weten,
Tot goden vremd, soudt God niet ondersoecken
Ten rechten, die s’herten grond kan doorsoecken?
Uerdriet end druck voor dy:
Ghedoodt al om wy werden,
Wy syn voor dit gheslacht
Als slachtschapen gheacht,
Diemen ten dood siet terden.
Ontspring dan, Heer, waerom slaepstu? ontspringet
Uersteck ons niet voor ewlick ghelyck’t schynet
Waerom wilstu dyn aenschyn van ons wenden,
End vergheetst gaer onsen druck’ end ellenden?
Want onss siel, sonder lof,
Uerneert is tot in’t stof,
Onse buyck kleeft aend d’erde,
Sta op end help ons, Heer,
Ury ons om dyns naems eer,
End dyner goedheyt werde.
| |
| |
| |
Ghebedt.
§ O Vader aller barmhertigheyt, die du een verbondt ghemaeckt hebst mit onsen vaderen, dat ons beuestight is gheweest door dynen Sone Iesum Christum: Verlos ons vanden ghenen die ons moeyelick syn ende ons gheweldelicken veruolgen: dat sy verstaen, du verlatest nummermeer de ghene die op dyne goedicheyt vertrauwen ende dy de eere gheuen die dy toebehoort nu ende in eewigheyt. Amen
|
|
Auteursrechtvrij