Dauid begheert ontslagen te syne vanden ghenen die met Absolom te samen ghesworen waren op dat hy den Heere ernstlicken prysen mach inder Ghemeynte.
RIcht my, O Godt, end wil anuerden
Ghenadelick myn klaghe swaer,
Teghen d’onheyligh volck op erden:
Uanden valschen man vol houerden.
End in syn ergheyt uerhart gaer
verloss my hier end daer.
[Folio 71v]
[fol. 71v]
Want du bist myn Godt myn sterckhede:
Waerom verstootstu my so seer?
Hoe laetstu toe dat met onurede
Ick in sulckerley droefheyt trede
Onder mynen vyand, o Heer,
Die my druckt langs so meer?
Send dyn licht, end will’et verbreyden,
End dyn waerheyt laet blincken fyn:
Maeck dat sy my, my te vermeyden,
Tot dynen heylghen bergh gheleyden,
End dat sy my, met blyden schyn,
Bringhen ind’ hutte dyn.
Dan sal ick vrymoedigheyt grypen
Om totten autaer Gods te treen,
Die myns vrueghds Godt is, oock met rypen
Sin sal ick de soet’ harp’ angrypen,
Om te bekennen datter gheen
God sy dan du alleen.
Myn siel, waerom bistu verslaghen
Waerom beroerstu dy in my?
Hoop vast op Godt sonder versaghen:
Want noch sullen komen de daghen,
Dat ick hem voor heyl dancken vry
Sal als die myn Godt sy.
Ghebedt.
<h> O eewighe Godt die du ons gheschapen hebst, dat wy dy grootmaken, wende dynen toirne van ons, ende neem onse saecke in handen teghen de gene die ons onderdrucken. Toon ons dyne gunste, ende volstreck dyne
[Folio 72r]
[fol. 72r]
beloftenisse , dat wy dy in dyner heyliger vergaderinghe eere ende heerlicheyt gheuen door dynen gheliefden Sone Iesum Christum. Amen.
Auteursrechtvrij
