Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Dixi custodiam. Psal.xxxix.

§ Dauid in der vlucht voor Absalom, gheuloeckt van Semei als beschreuen staet 2.Samuel.16: in stede van sich te wreken, aenmerckt, door synes staets veranderinghe, welckerleye elenden de grootsten deser wereldt onderworpen syn, end bekent sodaen een verdriet komme hem van hogher her, om syner sonden willen. waer van hy beg-

[fol. 64r]

heert ontslaghen te syne. Een Psalm van grooter leeringe voor de verdruckten.

ICk hebb’ in my gheseyt niet onbedacht,
Ick wil op myn weghen wel nemen acht,
Dat ick niet sondighe t’éenigher stond
Met myner tongh’, ick wil steits mynen mondt
Bedwinghen met éenen muylkorue fyn,
Wanneer ick sal by myn vyanden syn.

[fol. 64v]

 

Also heb ick gants stom ghesproken niet,

 

Ia selfs het goedt verswéegh ick met verdriet,

 

End pyn die my daerwt réess, dat myn hert

 

Uan grooter hitt’ in my beuanghen wardt,

 

End als éen vyer, met dencken ick anstack

 

So dat ick mit myner tongh’ also sprack

 

 

 

Ghéef my myn eynde te kennen, o Héer,

 

End het ghetall der daghen die ick méer

 

Te leuen hebb’ in des’ ellendigheyt,

 

Op dat ick daer van wete klaer bescheyd.

 

Du héefst myn dagen éen hand bréed langk gstelt,

 

Die niets by dy syn oock alle ghetelt.

 

 

 

Uoorwaer de mensch’ is niets dan ydelheyt,

 

Hoe vast hy schyn’ in d’wesen dat hy leydt.

 

Hy gaet, als éen béeldt, gherade voorby,

 

Onrustigh van herten verghéefs is hy,

 

Hy vergadert groot goedt in desen dal,

 

Sonder te weten wie’t beeruen sal.

 

 

 

§1 Nu dan waerop wacht’ ick in desen stand,

 

Dan op dy, Héer, waertoe myn hop’ haer wendt:

 

Uerlooss my van allen den sonden myn

 

Die daer d’oorsaeck myner droefsalen syn:

 

Op dat ick niet werde tot éenen spot

 

Den Godloosen menschen ergh ende sot.

 

 

 

Ick ben gants stom gheworden t’elcker stondt,

 

Sonder éenmael t’openen mynen mondt,

 

Want du, Héer, selu’ héefst my dit anghedaen:

 

Néem van my wegh, bid ick, dyn ghéessel saen,

[fol. 65r]

 

Ick ben schier gants besweken end ghebuckt,

 

Mits dyner handt swaerheyt die my so druckt.

 

 

 

Want als du den mensch’ om der sonden wil,

 

Bestraffest, so sietmen hem vergaen stil.

 

Men siet in hem, so wat schoon is vergaen,

 

Ghelyck een kleedt vanden motten beuaen.

 

Also dat alle mensch (met kurt bescheydt)

 

Anders niet is dan enckel ydelheyt.

 

 

 

Hoor myn ghebedt, Heer, myn roepen neem aen

 

Met dyn’ ooren, veracht niet myn ghetraen,

 

Want ick by dy een recht wtlander bin,

 

Ghelyckerwyss myn vaders gheweest syn.

 

Houd op, dat ick myn kracht erneme vry.

 

Eer dat ick henen ga end niet meer sy.

Ghebedt.

§ O almachtighe Godt, van wien komt alle onse ghenoeghsaemheyt, sta ons door dyne goedicheyt by, dat wy niets dencken, segghen noch doen teghen dynen wille. Verhoor onse ghebeden: wederlegghe onse vyanden, ende troost ons door dynen heylighen Gheest dat wy altydt gheuoelen die vaderlicke gunste ende goedtwilligheyt die du bewysest tot dynen kinderen door dynen Sone Christum Iesum. Amen.