Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Domine ne in furore. Psal.xxxviii.

§ Dauid beuangen met eener pestilentie of enighen anderen grooten sweren inder huepe, beklaeght sich daerouer tot Godt, wt grootheyt der pynen: desghelycken oock wt oirsake des afwyckens syner vrienden ende der wreedheyt syner vyanden: begheert ernstlicken, Godt wil hem bystandt doen.

HEer, wil my in dyns grims straffen,
Niet bestraffen,
Om myner vertredingh wil,
Dyn toorn dien ick heb verwecket,
Doch vertrecket,
My daerin niet straffen wil.
Want dyn pylen ende klooten,
Wtgheschoten,
Steken

[fol. 62r]

seer diep’ in myn lyf,
End dyn hand herafghesteghen,
Is gheleghen,
Swaer op my, end druckt my styf.

In mijn vléesch werdt niets beuonden,
Onghesconden,
Om der onghenaden dyn:
Myn béenen syn met onluste
In onruste,
Ouermits de sonden myn.
Want ghewislick myn boosheden,
Syn veel schreden
Hooghe bouen mynen kop,
End syn als een sware packe,
Uoor my swacke,
Ommoghelick t’houden op.

Myn sweren vol stancks beuonden,
End gheschonden
Syn, ouermits myn dwaesheyt,

[fol. 62v]

 

Uerkromt end verdruckt ick trede

 

Met onurede.

 

In droeuen schyn door droefheyt.

 

Want myn huepen syn vol séeren,

 

Met onéeren:

 

In mynen vléesch’ is gants niet,

 

Ick ben in so grooten kommer

 

End sulck iammer

 

Dat ick briesch’ wt hert verdriet,

 

 

 

Héer, du kenst al myn begherte,

 

Myn suchtsmerte,

 

Is voor dy verborghen nicht,

 

T’hert klopt my, ick ben te deghen

 

Krachtlooss ghdeghen,

 

Myner ooghen klaerheyt swicht.

 

Myn vrienden end mitghesellen,

 

Hen recht stellen

 

End ouer myn slaghen staen:

 

End die daer waren myn naesten

 

Hen niet haesten

 

My te helpen verr ghestaen.

 

 

 

§1 End die nae myn siel staen dicke,

 

My met stricke

 

End listigheyt soecken sy.

 

Met quaedt spreken sy ergh dencken,

 

End bedencken

 

Daeghlicks bedrogh teghen my.

 

Mer ick ben als doof gheworden

[fol. 63r]

 

Tot huer woorden,

 

End als ghehoorloos voorwaer

 

End éenen stomme gheleken,

 

Sonder spreken

 

Ick daer mynen mondt bewaer.

 

 

 

Ick ben als een doof mensch worden,

 

End andtwoorden

 

Die met synen mondt niet kan:

 

Mer, Héer, op dyn hulp’ ick wachte,

 

Ick verwachte

 

Myn Godt, éen andtwoord hier van.

 

Op dat sy hen niet verhoeghen,

 

End verhooghen

 

Om myns voeds slipperen wil,

 

Want ick ben bereydt tot hincken,

 

Oock myn lyncken

 

Staen voor mynen ooghen stil.

 

 

 

Want ick myn boosheyt van herten,

 

Sonder scherten,

 

Bekenn’ end myn sond’ my quelt,

 

Daerentusschen myn vyanden

 

Nu voorhanden

 

Syn fraey sterck end onghequelt.

 

Die met haet teghen my rechten

 

Hen t’onrechten,

 

Syn volwassen end ghegroeyt.

 

End die voor goedt quaedt betalen

 

My so onthalen

[fol. 63v]

 

Om dat ick stuene na t’goedt.

 

 

 

Wil my dan in deser maten

 

Niet verlaten.

 

Dat bidd’ ick myn Héer, myn Godt,

 

Wil van my niet verre wycken,

 

Sus beswycken

 

Moet ick haest in deser noodt.

 

Kom my dan als nu te baten

 

Sonder laten

 

Myn hop’ op dy alleyn stelt,

 

Tot myner hulp haest dy séere

 

O myn Héere,

 

End God myner saligheyt.

Ghebedt.

§ O Heer die du een recht richter bist, hoewel du rechte oorsake hebst dy te vergrammen tegen ons, wt oorsake onser sonden die wy daghlicks teghen dyne Maiesteyt doen, nochtans bidden wy dy, dat du dyne gramschap ende grimmigheyt van ons afwendest, dat wy niet te niete ghebracht werden. Verlos ons van onsen vyanden, ende bewys, du draghest sorge ouer onse saligheyt door dynen Sone Iesum Christum. Amen.