|
| |
Noli aemulari. Psalm.xxxvii.
Dauid vermaent de godsalighen dat sy sick niet verwonderen noch beweghen laten ouer den grooten voorspoedt der godloosen, nedemale hy kortwyligh, ende dat hen de verderfnisse na is: daer ter contrarie den gherechten niet quades kan ouerkommen, noch in desen leuen noch hiernamaels.
TOoren dy niet, so du in desen leuen
De boosen siest dickmael in spoedigheyt.
| |
| |
Benyd niet den die hen tot quaed begheuen,
Want sy sullen stracks veruallen tot leyd,
Euen als hoy werden sy afghehouwen,
End als groen gras verwelckert ouer breyd.
Betrauw den Heer’ end daertoe doe goed gheren
So saltu dat erdryck bewonen fyn:
Du salt dy oock wel sekerlick gheneren:
In den Heere sal dyn belusting syn,
End hy sal dy, na dyns herten begheeren
Wat du behoefst, gheuen met blyd’ anschyn,
Leg op den Heere vry alle dyne weghen,
Betrauw hem vast, end na den wensche dyn,
Sal hy dynen wil volbringhen te deghen,
Dyn gherechtigheyt sal hy als sonne schyn
| |
| |
Stellen, end dyn billickheyt doen verschynen,
Als de middagh in synen klaren schyn.
Wacht op den Heer, voer in stilheyt dyn leuen,
Bedroef dy niet ouer den grooten spoed
Der menschen die hen tot boosheyt begheuen:
Laet dynen toorn bedwinghen dynen moed:
Dynen yuer, laet dy niet so beweghen,
Dat du dat boos, na huer exempel doet.
Want de boosen sullen wtgheroeyt werden,
Mer die op den Heere gheduldigh staen,
Sullen besitten de volheyt der erden:
De godloose sal so haestlick vergaen.
Dat, so du syn plaetss willest ondersoecken,
Daer werdt gaer niet voor handen op de baen,
§1 Mer dat erdtryck de sachtmoedighe sullen
Besitten vry, end buyten alle noodt
In vrede goed hen met vrueghde veruullen,
De godloose sal wel anslaghen groot
Teghen de gherechten doen end anwenden,
Oock ouer hem knerssen de tanden bloot.
Mer Godt die Heer belacht hem, t’syner schanden:
Want hy wel siet met synen ooghen schoon,
Dat de dagh syns veruallens is voorhanden,
De godloosen trecken wt huer swerdt koen,
End spannen hueren boogh teghen d’ellenden,
End soecken die daer recht leuen, te doen.
Mer huer swerdt sal huer herte vol hoouerden
Doorgaen, hoe loos end listigh sy oock syn,
| |
| |
End huer boogh sal ontween gebroken werden,
Dat weynighe dat daer besittet fyn
De gherecht’, is beter dan de groot’ hauen
Der godloosen met hueren hooghen schyn.
Want die arm ende de kracht der godloosen
Sullen werden ghebroken, mer die Heer
Sal de vromen hoeden onder de boosen,
Oock weet hy door syn vaderlickheyt teer,
De bequaem tyt der die vroomelick leuen
End huer erf blyft eewlick in allen keer.
Sy sullen niet in booser tydt tot schanden
Komen, ende sy sullen hen versaen
Wanneer daer sal honghernoodt syn voorhanden:
Mer de godloose sullen gants vergaen:
Gods vyanden sullen oock gheslacht werden
Als lammer vet als roock verswinden saen.
§2 De boosdader ontleent end niet betalet,
Mer de vroome bewyst bermhertigheyt:
Waermed’ hy steits synen naesten onthalet,
Want die daer staen in Godes gunstigheyt
Sullen d’erdtryck vry besitten met vrueghden,
Syn veruloeckte sullen vallen tot leydt.
De gangen des vromen beleydt die Heere,
Denseluen doend’ altydt goedt onderstandt,
End syns leuens handel gheualt hem seere.
So hy hem van vallen niet myden kan,
Hy darf gheensins vreesen van onderblyuen,
Want Godt die houdt hem stedes by der handt.
| |
| |
Ick ben gheweest iongk, end ben oudt geworden,
Heb den ghrechten niet verlaten ghesien,
Noch syn saedt na broodt soecken t’allen ooerden,
Doch bewyst hy weldaed an alle lien
Gheeft end leent wt, doch rycklick ouerloeyen
Syn nakomers alweghe kanmen sien.
Wyck van dat quaed, end doe goed sonder myden,
End die Heer sal dy die ghenade doen,
Dat du blyuen salt oock t’eewighen tyden:
Want hy verlaett gheensins die daer weldoen,
So lieft hy t’recht end sals’ eewlick bewaren,
Mer der boosen saedt sal hy gants verdoen.
§3 De gherechten sullen schoon dat erdtrycke
Besitten vry, als huer erfu’ on verdriet:
Ende daerin oock woonen eewelycke,
De mond des gherechten spreeckt anders niet
Dan wysheyt klaer, end syn tonghe alleweghe
Spreeckt niet dan dat recht is met aller vliet.
Want syn Gods wet in syn herte berustet,
Derhaluen sal syn voet standuastigh syn,
Wat wegh dat hem t’anuerden vmmer lustet.
De godloose, met al dat wesen syn,
Den gherechten bespyet alle weghen,
Om te bringhen hem in des doodes pyn.
Mer God sal hem niet laten in syn handen,
Noch laten, om eenigher boosheyt wil,
Hem door t’ghericht verwinnen t’syner schanden,
Hoop op God, op synen wegh wachten wil,
| |
| |
End hy sal dy verheffen op der erden,
Du salt oock sien der boosen verderf stil.
§4 Ick heb ghesien den boosen hem sterck draghen
End opwassen in groenheyt hoogh’ end breyd,
Euen als éen lauwerboom wtgheslaghen:
Daerna, voorby gaende met haestigheyt,
Was hy daer niet méer, ick socht’ hem met vlyte,
Met kond’ hem niet vinden na den afscheyd.
Will éen oprecht wesen altyd anuerden,
End billickheyt, so wat du werdst bestaen.
Want vrede sal sulcken mensche ghewerden:
De misdaders sullen te gronde gaen,
End d’eynde der godloosen sal doch wesen,
Dat sy sullen séer iammerlick vergaen.
Der ghrechten heyl is van Godt te verbeyden,
Hy sal hen syn huere beschermer groot,
End huer sterckheyt in tyd der teghenheyden:
Hy sals’ helpen, end verlossen in nood,
Uanden boosen, end salse fyn bewaren
Om dat sy op hem vertrauwt hebben bloot.
| |
Ghebedt.
§ O Godt de fonteine ende oorsprongk alles goedes, die du de wereldt regierest door dyne wonderbare wysheyt, laet niet toe dat wy eenighsins beroert werden door de voerspoedigheyt der godloosen, mer meer, dat wy ons gantselicken begheuen tot dynen heylighen dienste, ende dyne heylige wet alwech betrachten, op dat wy in warheyt gheuoelen, du syst onse Salighmaker,
| |
| |
wan du kommen salt de wereldt te richten door dynen Sone Iesum Christum, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij