Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Exultate iusti. Psalm.xxxiii.

Dauid verhaelt hier vander grooter macht, wiisheyt barmhertigheyt ende wonderlickheyden Gods ende vermaent de princen, Sy sullen sich op huere macht niet vertrauwen, mer op Godt, des goedigheyt hy anroept.

VErhueght v doch, o ghy oprechten,
Inden Heere met blyden schyn,
Want lof end prys betaemt ten rechten,
Den ghenen die oprechtigh syn,
Op harp’ ende luyte.
End thiensnaren suete,
Gheeft den Heere lof danck:

[fol. 50v]

Een nieuwliedt hem singhet
Fyn luyd’, end ontspringhet.
Met basuynen gheklangk.

Want s’Heeren woordt is recht end dichte,
End wat hy doet dat doet hy wol:
End lieft gherechtheyt end gherichte:
D’erdtryck is syner goedtheyt vol.
Door dat woordt des Heeren
Syn met grooter eeren,
Die hemelen ghemaeckt:
End met syns monds gheeste
Syn (oock minst’ end meeste)
Huer heyrkrachten ghestaeckt.

Hy heeft de seewaters in’t’ronde
Uergaert euen als in een vat.
Heeftse verborghen in d’afgronden,
Euen ghelyck als eenen schat.
Dat al d’erdtryck seere
Ureese Godt den Heere,
Wt vryen moede stil.
Dat oock verschrickt werden
Alle die op erden

[fol. 51r]

 

Wonen, om synen’t wil,

 

 

 

Want wat daer segt de Godt der goden,

 

Dat selue gheschiedt haestelyck,

 

Ende wat van hem werdt gheboden,

 

Dat werdt oock ghedaen te ghelyck,

 

Die Heere met vliete

 

Gantselick te niete.

 

Brenght der Heyden raedt,

 

Der volcken ghedachten

 

End all’ huer betrachten

 

Maeckt te niet metter daedt.

 

 

 

§1 Mer de godlicke raedt des Heeren

 

Sal eewelick bestandigh syn:

 

Syns herten voornemen, on keeren,

 

Blyft van gheslacht tot gheslacht fyn.

 

O Uolck ghelucksaligh,

 

Welck den Heer’, on saligh,

 

Uoor synen Godt ankleeft:

 

Saligh is t’gheslachte,

 

Welck d’Heer groot van machte,

 

Tot erf’ verkoren heeft.

 

 

 

Die Heere siet vaste van hooghen

 

Wten Hemel synr Maiesteyt,

 

End’ ansiet steits met synen ooghen

 

Aller menschen kinders in’t breydt,

 

Wt synen throon schoone

 

Daer hy metter woone

 

Seer hups gheseten is.

[fol. 51v]

 

Hy siet tot beneden

 

Op alle die treden

 

Op den erdbodem friss.

 

 

 

Want hy heeft d’ herten huerer alle

 

Sonder hulpe gheformeert fyn:

 

Hy kent beyde van groot’ end smalle,

 

Welckerley huere wercken syn.

 

De macht der heyrkrachten,

 

End t’ghetal der knechten

 

Behoudt den Koningk niet:

 

Gheen kracht end gheen dinghen

 

Kan den stercken bringhen

 

Wt noodt ende verdriet.

 

 

 

2 Het peerdt is een bedrieghlick dinghen

 

Om daerdoor behouden te syn:

 

Want het kan door syn kracht niet bringhen

 

Wter noodt den beryder syn.

 

Mer d’ooghen des Heeren

 

Totten ghenen keeren.

 

Die hem rechtsins ontsien,

 

End die met betrachten

 

Op syn goedtheyt wachten,

 

End op syn trauwe sien.

 

 

 

Op dat hyse vry’ end bewere

 

Huere leuen al van den doodt:

 

End dat hyse voed’ end ghenere

 

Inden tyden der honghernoodt.

 

Dat haer dan verlate

[fol. 52r]

 

Onss siel vroegh end late

 

Op den Heer’ onsen Godt,

 

Want hy is onss were,

 

Onss hulp, schildt end spere,

 

End onse vaste slot.

 

 

 

Want in hem sullen t’allen tyden

 

Onss herten hebben blyschap groot.

 

Mits dat wy ons, sonder vermyden,

 

In synen naem betrauwen bloot.

 

Laet dan, Godt o Heere,

 

Dyn goedigheyt teere

 

Ouer ons komen fyn,

 

Ghelyck wy betrauwen

 

Uast’ end onberauwen

 

Op dy sonder waenschyn.

Ghebedt.

<h> O eewighe Godt, laet dynen name in allerleye wyse midden onder ons groot ghemaeckt werden, ende dyn krachtigh woordt also ghedruckt werden in onse herten, dat wy niet anueerden, dan dat dynen wille ghelyckformich sy, op dat wy altydt an dyne heylighe voorsichticheyt hanghen, ende vol syn sodaner vruechde die ons inder hope der goeder, die du ons door dynen Soone Iesum Christum belooft hebst, erhoude. Amen.