|
| |
| |
| |
In te Domine speraui. Psalm.xxxi.
Dauid omrynghelt van saul inder woestyne Maon, als beschreuen stoet 1.Sam. 13, beschrift leuendigen de groote verdruckingen der ghelouighen, Daerom werpt hy in beghinne vier of vyf roepen wt, dat hy mede betoight dat wterste peryckel daer hy inne was. Daerna roept hy wederom teghen syne vyanden. Eyndelicken versekert hy sich der goedicheyt Godes, ende vermanet de ghelouighen sullen hem hier inne volghen. Een Psalm seer treffelick in grooten verdruckinghen
ICk hebb’ in dy gheset myn hope.
wil my, also ick vast verhope,
Uryen, daer ick op beyde.
Neygh dyn oor’, o Heere ghepresen,
Stracks tot my, end’ haest dy,
| |
| |
Wil my een stercke steenrotss wesen,
End een sterck slot ghewerden,
Daer ick seker magh werden.
Want du bist myn burgh end steenrotse,
Om d’hoogheyt dyns naems wil,
Uoer end gheleyd my stil,
Myn beschermer daer op ick trotse:
Hoed my voor huere stricken,
Dat sy my niet verstricken.
Mynen gheest ick gantslick beuele
Heer, God der waerheyt vry,
Ick hate van herten so vele
Gaen met onnutten dinghe:
Myn hop’ ick dy toebringhe.
§1 Ick sal vroylick syn, buyten trueren,
Wanner ick sal konnen bespueren
Dat du d’oogh willest wenden,
Ouer mynr siel’ ellenden.
Niet toestaende dat ick sou vallen
Die my daer soeckt ter schand:
Met myn voeten (byna gheuallen
In’t strick) steldest in’t breyde
| |
| |
Heer, bewyss aen my dyn ghenade,
So dat door droefnisse gherade
My d’oogh verdwynt end d’leuen,
End de buyck daer beneuen.
Door smerte is myn leuen versleten,
Met swaer suchten vergaen,
My mies myner sond heeft besweken
Myn sterckheyt, end myn beenen
Syn dorr’ worden met eenen.
§2 Ick ben een rechte smaedt ghedeghen
End nabueren. Die my enteghen
Die vlien van my met hate.
Men heeft my ghestelt buyten herten,
Ghelyck die daer syn doodt,
End als een ghbroken pott.
Sy hebben my, my te bescherten.
Smaedt anghedaen, vol vruchten
Ben ick gheweest end suchten.
Want sy hebben gheraedslaeght t’samen,
(Hoe well qualick beraen)
Mer, Heer, ick hope op dy by namen,
| |
| |
Myn eenigh Godt ghepresen,
Myns leuens loop is in dyn handen.
End van den die my (mits haets brande
Laet ouer dynen knechte lichten
Dyn aensicht maeck my heil
Door dyn goedigheyt veel,
Heer, laet my door schande niet swichten:
Mer laet de goddeloose werden
End stom in de stil gaen,
Die lueghentaligh door houerden
Met een verachtigh romen,
Stout spreken vanden vromen.
§3 Och wat groot goedt heefstu den ghenen
Och wat groot goedt bereydtstu denen
Inder menschen aenschauwen,
Die op dy vast betrauwen.
In t’heymlickste van dyn aensichte
| |
| |
Der prachtighen moedtwil.
Du verberghts’ in dyn hutte dichte,
End valsche tongh te vryen.
Godt sy lof, want groote ghenade
Als in een stadt seer vry.
Doe ick vloodt met vreese beladen,
Ick seyd’, ick vol ghebreken
Ben voor dyn oogh versteken.
Nochtans heefstu myns biddens stemme
Uerhoort, wanneer ick vry
Gheschreyt hebb’ Heer tot dy,
Ghy vromen end van herten temme,
Hebbet dan lief den Heere
Die Heere beschermt de gherechten,
End sal den grootschen schoon
Syt manlick end standuaste knechten:
So wie d’hop’ op hem vesten.
| |
Ghebedt.
§ O almachtighe Godt, die du kenst onse brooscheyt ende swackheyt, bewys dy onsen schildt ende voorstander te syne, ende vernietighe all den raedt der ghenen die daer laghen legghen teghen dyne arme dienaers: ende maeck ons gheuoelen de groote goeder, die du be-
| |
| |
looft ende bewaert hebst alle den ghenen, die dy vreesen ende anbidden door dynen Sone onsen Heere Iesum Christum. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij