Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Dominus illuminatio mea. Psalm.xxvii.

Dauid verlost wt eenighen grooten peryckel, versekert sich seere van Godes goedicheyt: bidt hem, mit verklaringe syner noodt, ende is wel seker, hy sal verhoort werden Is een bequame Psalm voor de aerme gheloouighen, die Godt wt der veruolghinghe verlost heeft, ende sy tot der ghemeynte Godes ghekomen syn.

DIe Heer’ is myn licht, om my tegheleyden,
End myn heyl, voor wien soud’ ick vree-

[fol. 41r]

vermeyden,
Uoor wien soud’ ick my schricken so gaer vry?
Als de boosen souden kryghwys’ opstaen
Teghen my, sy die myn vyanden syn,
Om myn vleesch te vereten met ghepyn,
Sy moesten struyckelen end t’ondergaen.

Wen ick schoon ware van eenen heyr krachte
Beleghert, so vreesde myn hert gaer niet:
Wen my anstond’ een slachstrydt groot van machte
Noch soud’ ick verhopen in sulck verdriet.
Ick heb een dingk vanden Heere begheert,
Welck ick noch meer van hem begheeren wil,

[fol. 41v]

 

Naemlick dat ick blyu’ in s’Heeren huyss stil

 

Alle de daghen myns leuens op erd.

 

 

 

Op dat ick magh ansien end wel aenschawen

 

De cierlickheyt des Heeren schoon end friss.

 

End’ in synen tempel huysch opghebauwen

 

Schauwen so wat daer aen te schauwen is.

 

Want inden dagh der tegenheyt sal hy

 

My wel verberghen inder hutte syn.

 

End bedeckt houden an een syde syn,

 

End my op een steenrotse stellen vry.

 

 

 

§1 Hy doet my gaen metten hoofde verheuen

 

Ouer myn vyanden, die my omstaen,

 

Daerom wil ick hem in syn hutt’ opgheuen

 

Offer God’ oock eenen lofsangk anuaen,

 

Wanneer ick dy, o Heer, anbidde vry

 

Ghenadelick my doch anhooren wil:

 

Wanneer du salt my hooren roepen still,

 

Ghenadigh sy myner end andtwoordt my.

 

 

 

Ick heb van mynen herte wel vernomen.

 

Als in dynen naem seggende tot my:

 

Soeck myn ansicht, alsoo’t betaemt den vromen,

 

Du siest nu, Heer, dat ick’t soeckende sy.

 

Uerbergh niet voor my dat anghesicht dyn,

 

End’ in dynen toorne my niet verstoot.

 

Du bist myn hulp gheweest in aller noodt,

 

Uerlaet my niet, o Heer, end’ Heyland myn.

 

 

 

Want myn vader end moeder hebben beyde

 

My verlaten, mer die Heer neemt my aen.

[fol. 42r]

 

Leer my, O Heer, dynen wegh met bescheyde

 

End voer my nu voort op de rechte baen.

 

End dit om myner laeghleggheren wil,

 

Gheef my niet ouer der moedtwilligheyt

 

Mynr vyanden: valsche tonghen in’t breydt

 

Syn opghestaen al teghen my seer veel.

 

 

 

Ten ware gheweest dat vaste verhopen

 

Dat ick hadde s’Heeren goeders te sien

 

In der leuenden erd’ ick waer versopen

 

Uanden droefsalen die my syn gheschien.

 

Hoop dan op den Heer’ in gheduldigheyt,

 

Laet dy des langtoeuens verdrieten niet.

 

Dyn hert’ werde sterck in alle verdriet.

 

End op s’ Heeren toekomst duldigh verbeydt.

Ghebedt.

O Vader des lichtes ende oorsprongk alles goedes, kom ons te hulpe in tydt der teghenheyt: ende wan wy rede van allen menschen verlaten werden, so vertreck du dy doch van ons niet: mer gheef so wat ons ouerkomt, dat onse herte altydt versterckt sy, van dy te verwachten alle de goeder, die du ons beloft hebst door dynen Sone Iesum Christum. Amen.