|
| |
Ad te leuaui. Psalm.xxv.
Dit is een ghebedt eenes menschen die syner sonden ende syner vyand boosheyt haluen ghepersset werdt waer in hy bidt om vergheuinghe syner sonden, ende int gemeyne voor dat gantse volck: maeckt groot end pryst die barmhertigheyt des Heeren.
MYn siel heff’ ick tot dy, Heere,
| |
| |
Heer’ ick hop’ op dy fyn,
Dat ick niet komme t’oneere,
Ter vrueghdt der vyanden myn
Want beschaemt sal doch niet syn,
Wie syn hop’ op dy sal staken:
Mer wel, die denseluen pyn
End druck andoet on oorsaken.
O Heer, wil my dyne weghen
Ghenadelick maecken kond.
Onderwyss my recht te deghen
Oock dyner voetpaden grond.
Leyd my in die waerheyt reyn,
| |
| |
End leer my, o grootgheachtde,
Want du myns heyls Godt alleyn
Bist, daer ick daeghlicks op wachte.
Wil doch schoon ghedachtigh wesen
Heer, dyner bermhertigheyt,
End dyner goedtheyt ghepresen,
Die du bruyckst van eewigheyt,
Myner iongkheyt sonden niet
Ghedenck, noch myner misdaden:
Sy mynr ghedachtigh met vliet,
Na dyn goedtheyt end ghenaden.
Die Heer is goedt bouen maten,
Ende gherecht sonder waen:
Daerom voert hy de verlaten
Sondaers op de rechte baen.
Den sachtmoedighen maeckt hy,
Dat hy een vroom leuen leyde,
End den seluen leert hy vry
Synen wegh oock met bescheyde.
Enckel waerheyt end ghenade
Alle s’Heeren weghen syn,
Den die houden vroegh end spade
Syn bondt end tuyghnissen fyn.
O Heer Godt, om dyns naems wil,
Uergheef my (bid ick) myn sonden,
Die ick daen heb met moedtwil,
Want sy werden groot beuonden.
§1 So wie den Heere voor ooghen
| |
| |
Hy sal hem opentlick tooghen
Wat wegh hy verkiesen sal.
Hy sal schoon in rusten syn
Met dat syn’ in desen leuen:
Syn saedt sal, tot erue fyn,
D’erd’ besitten daerbeneuen.
Die Heer wilt schoon openbaren
Die in syn vreese voortuaren,
End maeckt syn bondt kondt tot hen.
Myn ooghen, in allen keer
Syn tot den Heere ghewendet,
Want myn voeten, so wanneer
Sy verstrickt syn, hy ontwendet,
Wend dy doch tot my, O Heere,
End wil my ghenadigh syn,
Want ick ben bekommert seere,
End ben inden druck alleyn,
Want myns herten angsten groot
Die groeyen so langs so meere.
Bring my dan wt deser noodt
Sie an myn druckighe sake,
End d’iammer dat my aenkleeft,
End myn sond’ all, die d’oorsaecke
Hieruan is, doch my vergheeft.
| |
| |
Die daer syn groot in ghetale,
Die oock in hate seer sterck
Hoed myn siel end wil my vryden,
Dat ick niet werde beschaemt,
Want ick vertrauw’ in dit lyden
Heer, op dy alsoo’t betaempt.
End recht, want ick op dy wachte,
Uan all synen druck’ onsachte.
| |
Ghebedt.
§ O Heere Godt, die du niet begheerest, dan de weluaert ende saligheyt der ghenen die op dy verhopen, streck dyne oneyndelicke goedigheyt ende barmhertigheyt op alle dyne arme creaturen, ende doe wt alle onse sonden, dat wy, door dynen heylighen Gheest geleert, wandelen moghen in dynen heylighen gheboden sonder af te dwalen: ende dat wy eyndelicken ghenieten der saligheyt die ons verworuen is door dynen Sone Iesum Christum. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij