Psalmen Davidis

in Nederlandischer sangs-ryme

Domine vt quid recessisti. Psalm.x.

Dese Psalm is een ghebedt teghen die verkeerde schandelicke ende godloose menschen, die door bedroch ende gheweldt de vromen onderdrucken.

HOe komt, o Heer, te deser tyt dat du
So verre staest van ons in sulcker noodt?

[fol. 14r]

End verberghst dyn lieflick anghesicht nu,
Daer wy liiden verdrucking end aenstoot?
D’arme vergaet door den moedwille groot
Der godloosen: maeck dat sy verstrickt werden
In huer boose raden die sy anueerden.

Want de godloose in syn begheerlickeyt
Komt, als hem na synen wille gheschiedt:
Den ghierighen hy ghelucksaligh seyt.
Die Godt lastert end schaft op hem gaer niet.
Hy is so prat dat hy sulcks niet en siet,

[fol. 14v]

 

Hy denckt oock (end wilt andersins niet achten)

 

Dat Godt niet sy, in all syn booss ghedachten.

 

 

 

Syn weghen steets tot quade ghesterckt syn,

 

Dyn oordeels syn van syn ghedachten wydt,

 

Hy is so groots dat hy met d’blasen syn

 

Denckt syn party te brenghen in’t verdriet.

 

Hy segt in’t hert, ick sal wanckelen niet,

 

Eewelick sal ick, sonder my t’ontryuen,

 

In spoedigheyt mynen moedwille dryuen.

 

 

 

Syne mondt is vol meyneedigheyt gar,

 

Uol listigheyt end bedrieghelickheyt,

 

Onder syn tong is niet dan boosheyt klaer,

 

End tot quellinghe is deselue bereydt,

 

Hy heeft op t’velt syn laghen toegheleyt,

 

Om d’onnooslen heymlick tem dood te ooghen,

 

Slaende op d’arme voorbygangers die ooghen.

 

 

 

§1 Hy legt laghen heymelick waer hy kan,

 

Euen als een leeuw’ in syn kuyle pleeght,

 

Om aen te grypen den verdruckten man,

 

Als hy hem in syn net ghekreghen heeft.

 

Hy dwyngt hem wat ende oedmoedelick leeft

 

Op dat een groot deel der ellenden valle

 

Door syne kracht, end gantselick verualle.

 

 

 

Daertoe segt hy in syn herte verkeert,

 

Dat Godt deses alles verghetigh sy,

 

End dat hy syn aensicht heeft afghekeert,

 

Op dat hy t’selue nemmermeer aensie.

 

Ryss op, o Heer, ende daer in voorsie.

 

Laet dyn handt sterck eenmael verheuen werden

[fol. 15r]

 

End vergheet niet de verdruckten op erden.

 

 

 

Waerom lastert de godloose end ghereert

 

Godt, die daet is goedthertigh sonder gall?

 

Segghende in t’hert dat Godt hieruan niet weet

 

End hier af gheen ondersoecking doen sal.

 

Mer du siest wel syn ergheyt ouer all,

 

Neem de saeck’ aen, dies sullen dy vertrauwen

 

D’ armen, die den weesen bystaest mit trauwen

 

 

 

Breeck daer den arm ende de stercheyt bald

 

Des godloosen end verworpenen mans,

 

Wanneer du ouer syn boosheyt doen salt

 

Ondersoeck, so sal hy niet bestaen gants.

 

De Heer’ is Koningk herschende te hans

 

Ia eewelick, mer de boos’ sullen werden

 

Gaer wthgeroeyt midden wt syner erden.

 

 

 

Du pleegst, o Heer, fyn te verhooren stil

 

Der verdruckten klaghen die sy dy doen,

 

Beuestighende huer hert’ na hueren wil,

 

End verhoorst huer bidden na huer vermoen:

 

Op dat du de weesen end arme bloen

 

Beschuttest: ende dat de mensche wter erde

 

Niet meer voortan teghen hen krygh anueerde.

Ghebedt.

§ Heere Godt, die du dat verstroeyt is by een versamelen ende in een goede oorden bringhen kanst: wake op, ende hef dyne handt op, neder te werpen den ghenen die sich teghen dy verheft ende veruolght dyne arme geloouighen, op dat na nederslach aller wederspannicheyt

[fol. 15v]

du bekent werdest de Salighmaker ende beschutter alle der ghener die op dy vertrauwen door dynen Sone Iesum Christum. Amen.