Ghebedt.
§ O eewighe Godt, die du te beproeuen dat ghelooue ende gheduldt dyner wtuercorenen, de selue hebst willen onderwerpen menigherleye tribulatien: nademale wy niet bestaen konnen voor so velen vyanden, gheef dat wy also leuen onder dyner beschuttinge, dat de werelt bekenne, du syst onse schildt, door welckes kracht