Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Het Hebreische volck, ghebracht synde in slauernien, vertelt de sonden syner ouderen,end de weldaden Godes t’henwaerts, end bidt om hulpe, in synen droef salen.
DAnckt God den Heer, want hy is goedigh gaer,
| |
[Folio 94v]
| |
 End syn groote bermhertigheyt voorwaer
Werdt eewelick beuonden.
Wie konde van s’Heeren stęrckdaden fyn
Spreken te rechtɇ? of den gantsen lof syn
Wel van deghen verkonden?
O wel saligh die daer bewaren slecht
Wat billick is, end die steets wat is recht
Te houden sick verkloucken.
Ghedenck onser, Heer, om des gunstes wil
Die du daer draeghst tot dynen volcke stil,
Door dyn heyl my besoucket.
Op dat ick t’goed sie end aenschauwe fyn,
| |
[Folio 95r]
| |
Dat du bereyd heefst den verkoornen dyn,
Namelick allen vroomen.
Op dat ick my verhueghe t’aller stond,
In dyns volckes vrueghde van herten grond,
End mit dyn ęrf my rome.
Wy hebben doch, Heer, teghen dy alleyn,
Oock mit onsen vaderen in’t ghemeyn,
Ghesondight in den leuen.
Wy hebben veel booß end onrecht ghedaen,
Wy hebben oock (ouerqualick beraen)
Godloosigheyt bedreuen.
Onse vaders hebben niet ouerleyt
In Egypten dyn wonderdaden breyd,
Sy syn oock niet ghewesen
Ghedachtigh dynr grooter weldaden reyn,
End hebben sick weerspannigh in’t ghemeyn,
By t’roode Meer bewesen.
Nochtans so halp hy hen om syns naems wil,
Op dat hy syn heerlicheyt toonde stil,
End syn kracht fyn bewese,
Hy bedreygdɇ het roode Meer, end het ward
Dorrɇ end leydde se door de diepten hard,
Als door een wildernisse.
Wt der hand der diesɇ haettden, hy se bracht,
End vryddese van de ghweldighe maght
Huerer stęrcke vyanden,
De waters die oueruielen seer swaer
Huer vyanden, so dat van allen daer
Oock niet een bleef voor handen.
| |
[Folio 95v]
| |
Doe grepen sy moed, mit blyden aenschyn,
End gheloofden stracks aen de woorden syn,
Mit syns lofsangks aenuęrden,
Auer daerna kurts vergaten sy gaer
S’heeren węrcken, sonder te nemen waer
Synen raed groot van węrden.
Een belustingh booß in der woesteny,
Ouerquam hen, oock stęrck versochten sy
God in der wildernissen:
End hy gaf hen na huer beghęrlickheyt
End sand hen, voor voedsel, een magherheyt
Die hen d’leuen de missen.
<h>Doe benydden sy Mosi sacht van aerd,
In den legher, end Aaron verklaert
Een heylighe des Heeren,
So dat d’ęrdryck sick opendɇ end versoop
Dathan rebel, end bdeckte Abirams rot,
In eenen ommekeere.
Daer aenstack een vier mit seer grooter spoed,
In huer rot, end een vlam die op den voet
De godloosen verbrandde.
Sy maeckten oock een kalf aen Oreb vry,
End oock een beeld ghegoten, welck daer sy
Vereerden t’huerer schande.
Sy verwissel-den huers Gods heerlicheyt,
Voor eens ossen bildeniß, die daer weydt
Gras groeyendɇ op den velde,
Sy vergaten Gods huers verlossers saen,
End wat hy in Egypten had ghedaen
| |
[Folio 96r]
| |
Seer eerlick mit ghewelde.
End de wonder-daden in den landɇ Ham
End de verschrick-licke dinghen ghedaen
Aen t’roode Meer te vooren,
So dat se God wt te roeyen voornam.
Auer Moses syn verkoren voorquam
Synen grimmighen tooren.
Sy verworpen dat ouerlustigh land
End hebben oock synen woorde bekant
Gheen gheloof toeghedraghen.
Sy murreden in huerɇ hutten eenßins,
End waren niet ghehoorsaem eenighßins
S’heeren trauwen toesaghen.
Daerom swoer hy hen mit verheuer hand
Dat hy se ver-slaen in syns toorens brand
Soudɇ in der woestenyen,
Dat hy oock huer saed onder d’Heydens wreed
Verwerpen soudɇ end verstroeyen aen breed
Het seluɇ aen alle syen.
End sy hebben sick mit Baal Phegor
Gaer verkoppelt, end aten euen dorr
Dooden-offer mit romen.
End verweckten also Gods toornigheyt,
Door huere doen, dat groote plaghɇ end leyd,
Ouer hen is ghekomen.
Doe stond op die seer yuerighe knecht
Phinees, end hy dede wrakɇ end recht
So dat de plaghɇ hielt stille,
End dat is hem toegherekent voorwaer
| |
[Folio 96v]
| |
Tot een ware gherechtigheyt, die daer
Eewigh is t’aller wyle.
Sy verweckten hem oock tot toornigheyt
By t’twistwater, so dat God Mosi leyd
Aendedɇ om hueren’t wille,
Want sy haddden synen gheest so ghequelt,
Dat hy mit syn lippen stout heeft ghetelt,
Oock na hueren moedwille.
<h>Sy hebben de volcken niet wtgheroeyt,
Noch daer mede sick oock seer veel bemoeyt,
So God hen had gheboden.
Męr hebben mit den Heydenen verkeert,
End sick vermenght, hebben daertoe gheleert
Huere węrcken end daden.
So dat sy daer dienstlick vereerden meest
Huerɇ afgoden, die hen niet syn gheweest
Dan tot eenen valstricke,
Want sy huer soons end huere dochters węrd,
Den duyuelen, mit verkeerde beghęrt,
Offerden te ghelycke.
Sy vergoten oock dat onnoosel bloed
Huerer sonen bloed, end dochteren soet,
Die sy oock t’allen stonden
Canaans af-goden opofferden.
End dat land ward gaer beuleckt end onreyn,
Door huer groote bloedsonden.
Sy besmetden sick mit huer węrcken daer,
End bedreuen hoerery openbaer,
Mit huer grouwlicke daden.
| |
[Folio 97r]
| |
So dat s’Heeren grimme daer bald stack aen,
Teghen syn volck, end kreegh een grouwel van
Syn ęrf qualick beraden.
So dat hy sɇ in der Heydenen gheweld
Gaf, end waren onder d’heerschap ghestelt
Der, die haet tot hen droughen:
Huer vyanden verdrucktense gaer seer.
End moesten sick tot hen, in allen keer,
Als onderdanen voughen.
Menighmael heeft hy se verlost, męr sy
Wederstonden, mit huer voornemen vry
End wurden veroedmoedight,
Door huer misdaed, doch hy sachse fyn aen,
Wanneer sy mit angste waren beuaen,
Hoorendɇ huer klaghɇ oedmoedigh.
End is gheweest ghedachtigh des bonds syn,
Dat hy mit hen ghemaeckt haddɇ, end heeft fyn
Mit berauw sick ontfaeremt
End heeft hen daer ghenade vinden doen,
By den, diese gheuanghen hielden koen,
Die huers hebben erbaeremt.
Onsɇ Heer God, ons verloß end ons versaem,
Wt den Heydenen, op dat wy dynen naem
Prysen, end dyn lof konden.
Ghelooft sy die Heer God van Israel
Eewlick, alle t’volck oock segghɇ, amen, wel
Looft den Heer t’allen stonden.
|
|