Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Dauid, in desen schoonen Psalm bidt God den Heere, dat hy voor hem voor der vyanden listen wille bewaren, end syn ghemoed mit luste der dueghden end godsaligheyt aensteken, hy looft oock de goedigheyt des Heeren. | |
[Folio 75r]
| |
 O Heer, neygh tot my dyn ooren,
End wil my alsnv verhooren,
Want ick bin allßins verdruckt,
Gaer ellendigh end bedruckt.
Bewaer (bid ick dy) myn leuen,
Want tot deughd bin ick begheuen.
| |
[Folio 75v]
| |
 Myn God, bewaer dynen knecht,
Die sick op dy vertrauwt recht.
O Heer, sy my doch weldadigh
Goedgunstigh, end oock ghenadigh,
My, die so oedmoedelick,
Dy aenbidde daghelicks.
End wil dyns knechts siel verblyden,
Die sick dyns romt t’allen tyden,
Want tot dy, myn Heer, myn God,
Hert end ghemoed heffɇ ick op.
Heer, op dy wacht ick gheduldigh,
Want du bist sacht end ghehuldigh,
Seer goedigh tot yederman,
Die dy van herten roupt an.
Myn ghebed, o Heer volkomen,
Tot dynen ooren laet komen,
End hoor, so du alwegh doet
Myns biddens stem mit der spoed,
Wanneer my angsten beuanghen,
Tot dy roup ick mit verlanghen,
Want du pleeghst my in’t ghemeyn
By te staen end ander gheyn.
| |
[Folio 76r]
| |
Daer is gheen god, te ghelycken
By dy, o Heer des ęrdrycken,
End daer is noch God noch man,
Die dyn węrcken na doen kan.
Alle dyn schepsel mit hoopen,
Sal tot dy komen gheloopen.
End sal dy aenbidden, Heer,
End grootmaken dyns naems eer.
Want du bist groot in dyn raden,
End van grooten wonderdaden,
Daerom heefstu desen prys
Dat du gaer al een God syst.
O Heer, wyß my dyne weghen,
Dat ick wandle recht te deghen,
Bedwing myn hert, dat het dy,
End dynen naem vreese vry.
Myn Heer God, van gantsen herten,
Ick wil dyn lof steets beherten,
End dynen naem tot den dood,
Sal ick altyd maken groot.
Want dyn goedigheyt ghepresen
Heefstu aen my wel bewesen.
Myn siel treckendɇ wt der nood,
End vryende van den dood,
Heer, de grootschen my bespringhen,
End mit grootɇ hoopen my dringhen,
End staen, na myn siel bedacht,
Sonder op dy t’hebben acht.
Męr Heer, du bist seer bermhertigh,
| |
[Folio 76v]
| |
Seer weldadigh end goedhertigh,
Langkmoedigh tot toornigheyt.
Gants goed, end vol trauwigheyt:
Sie my aen, sy my ghenadigh,
Gheef kracht dynen knechte stadigh,
End den soon dyner dienstmaeghd
Bewaer, end maeck onuersaeght.
Wil my doch in desen leuen,
Een teeken dynr goedheyt gheuen.
Op dat daer werden beschaemt:
Die my haten onbeschaemt.
End op dat het hen magh rauwen,
Wanneer sy sullen aenschauwen,
Dat du, Heer, my byghestaen
Een vertroostingh heefst ghedaen.
|
|