Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
Dauid voorsegt hoe dat God tot sick roupen soude alle gheslachten door d’Euangelium, end dat hy van den synen voor allerley offeranden niet begheeren soude, dan belydenisse end aenroupinghe syns naems end verkondinghe syner goedheyt, vlouckende alle die sick Godes dienstes beromen, sonder dat huer hert beweeght sy van eenighen yefuer, of Godes liefde. GOd, der goden Heer spreken sal
End t’samen roupen d’ęrdsche dal,
Van Oosten tot den Westen.
| |
[Folio 53v]
| |
 Wt Sion God verschynen wilt,
Verciert mit schoonheyt onghestilt,
Komt hy syn bond beuesten,
Voor hem verdoende vier sal gaen,
Omringt mit een tempeest voordaen
Ouer al sal hy lichten,
| |
[Folio 54r]
| |
 Van bouen hy dan roepen sal
Hemel end ęrde, mit gheschal,
Syn volck also te richten,
Segghende, wilt versaemlen my
Myn heylghen, die door offer vry,
Myn bond willen wtrichten.
Die Hemels sullen ouerbreyd
Verklaren syn gherechtigheyt,
Want God sal selue richten.
Hoor, myn volck, de woorden myns monds
O Israel, dits myn verbond,
Dat ick dyn God wil wesen,
Ick sal dy straffen, spreeckt die Heer,
Voor dynen offer nemmermeer,
Ick bin gaer sat van desen.
Ossen wt dyn huyß nemɇ ick niet,
Noch bocken van dy: want verdriet,
End walghing sy my gheuen.
Want alle boschdieren syn myn,
| |
[Folio 54v]
| |
End alle beesten die daer fyn
Duysent bęrghen aenkleuen.
Myn syn der bęrghen voghels al,
Der wilder dieren t’ganß ghetal
Is in myn maght alleine.
So my hongherdɇ ick soudt ghewiß
Die niet segghen, want doch myn is
De węreld end dat syne.
Meynstu doch dat ick stierenvleysch
Of dat ick bockenbloed verheysch’,
Te eten oft te drincken?
Offer den Heere lof end danck,
Den Alderhooghsten saltu dan
Dyne beloften schincken.
Aenroup my oock in dyner nood,
Ick sal dy helpen kleyn end groot,
Waermit du my salt eeren.
Męr tot den boosen spreeckt die Heer,
Wat verkondighstu euen seer,
Myn Wet end myns woords leere.
Ghemęrckt dat du de straffe haet
End verwęrpst myn woord ende raed
Alwegh end t’allen tyden.
So du eenighen dief aensiet,
Du loopst mit hem, end wilt dy niet
Van echtbrekers vermyden
Tot quaedt is dyne mond ghestelt,
Dyn tongh mit valscheyt is ghequelt,
Welcke du vercierst schoone.
| |
[Folio 55r]
| |
Sittende spreeckstu mit der daed,
Teghen dynen broeder vast quaed,
End dyner moeder sone.
Dese stucken heefstu ghedaen,
End om dat ick swygh denckstu saen,
Dat ick sy dy ghelycke.
Męr hoewel ick wat lyden magh,
Ick salt noch bringhen aen den dagh,
Dy straffen desghelycken.
Nv hoort (bid ick) ter deser tyd,
Ghy die Godes verghetigh syt,
Op dat ghy niet verdęruet.
Die lof end danck offert eert my,
Dit is de rechte wegh waerby,
Datmen saligh magh werden.
|
|