Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrijde thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte
§ Dauid synde in een wterlicke pyne, seghent de ghene die hem der haluen niet hebben veroordeelt, hy beklaeght sick der verraderye syner valscher vrienden, end onder anderen, van eenen die mit hem seer famelier end ghemeensaem was, die daer was een voorbild Ivde, Io.xiij. hy roupt om de bermhertigheyt Gods teghen hen, mit sulcker sekerheyt, dat hy hem alrede danckt ouer de vercreghen ghesondheyt, keerende het alles ten loue Godes. Een bequaeme Psalm voor den die derghelycke eruaren heeft, O Wel saligh die daer rechtsins verstaet
Ouer der aermen staet,
Den sal die Heer verlossen wt syn leyd
In tyd der teghenheyt.
| |
[Folio 44r]
| |
 God sal hoeden hem, end maken ghesond,
End fraey menigher stond,
End sal hem niet ouergheuen, mit schand,
In synr vyanden hand.
Als hy sal op syn smertbed ligghen kranck
God sal hem doen bystand,
Veranderen sal hy de kranckheyt syn
In een ghesontheyt fyn.
Ick heb gheseyt in mynen smerten, Heer,
Erbarm dy myner seer,
Geneeß myn siel, want ick heb al te vry
Ghesondight teghen dy.
Myn vyanden hebben my quaed gheweynst
In huer herte beueynst,
Segghende, sal hy doch niet stęruen saen,
| |
[Folio 44v]
| |
End syne naem vergaen.
End als yemand my te besoucken quam,
Mit lichtuęrdigher stem
Die ghingk van my hén, t’herte vol boosheyt,
End heeftsɇ also verbreydt,
Myn haters, die alle komen te hoop,
Rysen teghen my op,
Mit listigheyt slaen sy eenen raed vry,
Eendraghtigh teghen my.
Segghendɇ, het is om syner sonden wil,
Dat hy te bed ligt stil,
Hy is so kranck, dat hy daer nemmer van
Ontsleghen werden kan.
Ia myn groot vriend dien ick trauwɇ heb gheacht
End myn secreet opbracht,
Die myn brood aen myn tafel gheeten heeft,
Heeft teghen my ghestreeft.
Erbarem dan dy myner nv, o Heer,
Na dyn ghenade teer,
Recht my fyn op, dan sullen loon ontfaen
Die teghen my opstaen.
Męr men kan, Heer, wel bemęrcken hier by
Hoe lief dat ick dy sy,
Dat myn vyand te lachen gheen oorsaeck
Heeft ouer myne saeck.
Du bist die my ęrhouden heefst altyd
End alleßins bevrydt.
End salt voortaen vrylick beschutten my
End stellen steets voor dy.
| |
[Folio 45r]
| |
Hoogh ghelooft sy d’Heer God van Israel
Alleenɇ end niemand el,
Van eewigheyt tot eewigheyden vry,
Amen, also het sy.
|
|