Hondert Psalmen Davids mitsgaders het ghesangk Marie, t'ghesangk Zacharie, t'ghesangk Simeons

de thien Geboden, de artikels des Gheloofs, t’ghebed des Heeren &c. ouerghesett in Nederlandschen dichte

Beati quorum. Psal xxxii.

§ Hier werdt grondelick gheleert, by Dauids exempel, hoe de mensche, mit syner sonden last beswaert synde, tot saligheyt end warachtighen troost der consciencien gheraken magh.

O Wel saligh wiens boosheyt is vergheuen,
End wiens sonden bedeckt syn in dit leuen,

[fol. 30v]

 

 

Welsaligh is, wien die Heer niet toeschryft

 

Syn sondɇ, end in wiens geest geen bedrogh blyft.

 

 

 

Om dat ick myn misdaed dy heb versweghen,

 

Mits myn roupen, myn beenen syn verdwenen.

 

Want dyn hand heeft my beswaert dagh end nacht,

 

Myn sap is gaer tot somerdrooghten bracht.

 

 

 

Męr als ick dy gheopent heb myn sonde,

 

End niet bedeckt, ia selfs als ick vermondde:

 

Ick wil den Heer belyden myn misdaed

 

Alteghen my, so vergaefstu myn quaed.

 

 

 

Hierom sullen allɇ heylghɇ, aen alle syden,

 

Bidden tot dy, Heer, in bequame tyden,

 

Also sal hy beurydt syn ouer al,

 

Voor watervloed, end allerley misual.

 

 

 

Du bist myn burgh, van druck salt du my vryden

 

Dies sal ick my mit lofsangk gaer verblyden.

 

Verstand end leer dyns weghs ick gheuen wil

 

Dy, end dy mit myn oogh gheleyden stil.

 

 

 

Wilt doch den pęrdɇ end muyle niet gelycken,

 

Die gheen verstand hebben soo’t licht kan blycken,

 

Mit een ghebit męr ghetemt moeten syn,

 

Op dat si sick schicken na uwen sin.

[fol. 31r]

 

Veel onghelucks sal den godloosen naken,

 

Męr die vertrauwt den Heere sal troost smaken,

 

Ghy oprechten, in den Heerɇ v verblydt,

 

End verhueght v all die rechthertigh syt.